Search Results

Heavy metal spierenballengerol meets etnisch geïnspireerde progressieve/doom metal. Met een kleine 2.500 fans was de prachtige 013 niet uitverkocht, al was de opkomst voor Zakk Sabbath en Lowen best een succes te noemen. Het gaat immers om een tribute band en een compleet onbekende support. Zakk Sabbath @ 013 Poppodium (Tilburg, NL) © John Van de Mergel Zakk Sabbath Vanzelfsprekend is dit zootje ongeregeld niet zomaar een tribute band. Opperspierbal Wylde was immers 8 jaar lang de vaste wingman van ene Ozzy Osbourne en staat nog steeds ter beschikking van de oer-Sabbath wanneer die hem nodig heeft voor o.a. solo optredens. Over dit concert kan ik kort zijn: Zakk brengt de klassiekers zéér getrouw, zij het met weinig finesse en voegt daar een portie extra gitaarvuurwerk aan toe. Ik was er in 2020 in de Melkweg bij en moest vaststellen dat de setlist op twee nummers na exact dezelfde was als toen. Zelfs de running order was niet gewijzigd. A National Acrobat en de Crow cover Evil Woman werden eruit geflikkerd, niets in de plaats. Toch wel erg gemakzuchtig moet ik zeggen en dus ben ik niet tot het einde gebleven. What's the point anyway. Zakk Sabbath @ 013 Poppodium (Tilburg, NL) © John Van de Mergel Zakk Sabbath @ 013 Poppodium (Tilburg, NL) © John Van de Mergel Lowen Collega Istvan wist me te vertellen dat dit de band rond zangeres Nina Saeidi is, de dame die ook op het nieuwe album van Wyatt Doom te horen is. Genieten kon ik er niet van, temeer vooraan in de foto pit het geluid rampzalig was: enkele zwaar gedreun (van de basdrum?) was te horen. Vanuit de zaal was het al een stuk beter en kwam hun progressieve doom metal iets beter tot haar recht. Een band die ik toch eens opnieuw ga beluisteren want het smaakte toch naar meer. Lowen @ 013 Poppodium (Tilburg, NL) © John Van de Mergel Lowen @ 013 Poppodium (Tilburg, NL) © John Van de Mergel Lowen @ 013 Poppodium (Tilburg, NL) © John Van de Mergel zondag 16 maart 2025, 013 Poppodium (Tilburg, NL) | Foto's: & tekst: John Van de Mergel

S T A T E M E N T Met pijn in het hart delen we jullie mee dat Graveland Festival 2025 niet doorgaat. Met nog slechts 10 weken te gaan, is het ons duidelijk geworden dat het festival financieel niet haalbaar is. Ondanks al onze inspanningen het festival breed onder de aandacht te brengen, is de kaartverkoop niet voldoende om de enorme kosten te dekken. We hebben tot het laatste moment gehoopt op een ommekeer, maar die kwam helaas niet. We begrijpen dat men enorm uitkeek naar ons festival. De kosten zijn alleen de afgelopen jaren enorm gestegen en helaas blijkt het dit jaar gewoon niet mogelijk om deze op te vangen. Graveland is geen groot commercieel festival. Het is altijd een passieproject geweest; met behulp van tientallen vrijwilligers is het vanuit de liefde voor de muziek en de bijbehorende gemeenschap opgezet. We willen iedereen ontzettend bedanken voor de steun de afgelopen jaren, iedereen die genoten heeft van de afgelopen edities en iedereen die uitkeek naar de editie van dit jaar. Het is een zware klap, maar de heavy scene is veerkrachtig. Laten we elkaar blijven steunen en hopen op vele ontmoetingen in de toekomst, op welk festival dan ook. Ronny // Graveland Festival 𝗧𝗶𝗰𝗸𝗲𝘁𝗸𝗼𝗽𝗲𝗿𝘀 𝗸𝘂𝗻𝗻𝗲𝗻 𝗺𝗲𝗲𝗿 𝗶𝗻𝗳𝗼𝗿𝗺𝗮𝘁𝗶𝗲 𝘃𝗶𝗻𝗱𝗲𝗻 𝗼𝗽 𝘄𝘄𝘄.𝗴𝗿𝗮𝘃𝗲𝗹𝗮𝗻𝗱-𝗳𝗲𝘀𝘁.𝗰𝗼𝗺

Een paar dagen geleden deelden we al de drie nummers die tot nu toe zijn vrijgegeven van het 16e (!!!) album van Cradle of Filth, The Screaming Of The Valkyries , dat komende vrijdag uitkomt. Bij deze is er een boodschap van Dani Filth, zanger van deze Engelse grootheden, zelf: Lees: Op 21 maart 2025 komt het nieuwe album van Cradle of Filth uit via Napalm Records, getiteld 'The Screaming Of The Valkyries'. Het is alweer het zestiende full-length album van deze Engelse extreme gothic metal band, en hun eerste studio-album voor Napalm Records. Na de release van Existence Is Futile (#20 Billboard 200 met Hard Rock Genre) uit 2021, komt CRADLE OF FILTH opnieuw met een legacy-cementerend opus. Op The Screaming Of The Valkyries staan ​​Dani Filths herkenbare schreeuw en even herkenbare grommen machtig naast dubbele gitaaraanvallen, symfonische versieringen en explosieve ritmesectie, uitgevoerd door drummer Martin "Marthus" Skaroupka, bassist Daniel Firth, gitaristen Marek "Ashok" Smerda en Donny Burbage, en toetsenist/zangeres Zoe Federoff. Geproduceerd, opgenomen, gemixt en gemasterd door Scott Atkins in Grindstone Studios in Suffolk, Engeland, wenkt The Screaming of the Valkyries de dapperen naar een nieuw tijdperk van CRADLE OF FILTH-misavonturen, waarbij een enorme melancholische melodie, zwartgeblakerde thrash en apocalyptische existentiële angst worden gevierd met een grijnzende toets van ongebreidelde feestvreugde. The Screaming of the Valkyries is een bloedige, donkere liefdesbrief aan de langdurige legioenen van CRADLE OF FILTH-getrouwen en een verbluffende entree voor verse lammetjes naar de sonische slachting.

Carneia is back! De eerste single zet meteen de toon, lekker verder bordurend op hun laatste album. Heavy Flow  is echter, ondanks de loodzware riffs en de sublieme drumpartijen, best toegankelijk. Dat allemaal op een tergend, slepend tempo, zo goed als geen tempowissels, breaks noch bridges. Wat me doet vermoeden dat de band verre van het achterste van hun tong laat 'horen'. Een beetje plagen, ons doen watertanden en doen uitkijken naar de komende songs die gepland staan voor dit jaar, met als culminatie het nieuwe album. Thomas Combs zelf zorgde bovendien opnieuw voor een kraakheldere mix die elk aspect van hun complexe sound perfect in balans brengt zonder aan kracht in te boeten. Lees Hun voorliefde voor bands als Tool bracht in 2007 vijf West-Vlaamse muzikanten samen. Een jaar later lanceerden de heren hun debuut White Coma Light . De focus van frontman Jan Coudron  lag op dat moment nog bij King Hiss  en dus duurde het wel even voor er nieuw werk aan kwam. Met drummer  Joppe Vandewalle  (ex- MIAVA ) aan boord en het machtige Voices of the Void  als vierde release (2019) kreeg de band, verder bestaande uit stichtende leden Jille Vandromme  (gitaar) en Thomas Combes  (gitaar), een échte toekomst. Je kan dat album gerust een mijlpaal in hun carrière noemen: een eclectische geluidsmuur van gedowntunede inventieve riffs, (poly)ritmisch gevarieerde stijlen en machtig dynamische vocals die haar gelijke (bijna) niet kent. Bovendien ook steeds meer een eigen smoelwerk. Zes jaar na datum is het dan eindelijk zover: Carneia lanceert nieuwe muziek en wij delen dit héél graag met de wereld! Waarom dat allemaal Tools-gewijs lang moet duren? Naast wat externe factoren laten de vier muzikanten hun ideeën graag rijpen, "als een goede wijn op eikenhouten vaten", dixit Jan. Nummers ontstaan organisch en intuïtief waarbij het buikgevoel primeert. Blijft de aanzet triggeren, dan wordt die basis gekneed tot een volwaardige song. Een proces dat je gewoonweg niet kan/mag forceren wil je eerlijke muziek brengen wars van alle trends of geforceerde invloeden. Makkelijk verteerbaar is de muziek van Carneia nooit geweest en het grote publiek hapte dan ook (nog) niet toe. "Helemaal oké", zegt Coudron zonder de minste twijfel. De band is er in eerste instantie om henzelf uit te dagen en te inspireren. Ook deze keer zullen er geen compromissen gesloten worden en dat zullen de diehard fans graag horen, want die kunnen opnieuw in de muziek duiken en ervan snoepen, puur genieten. We kunnen ons echter niet inbeelden dat die poule van liefhebbers beperkt zal blijven. Duitsland toonde in het verleden al interesse en ook in Nederland moet dit gewoon aanslaan. De timing zit op dat vlak alvast goed gezien de afgelopen twee jaar Belgische bands met open armen werden ontvangen bij onze noorderburen. facebook © Christophe Brysse

Starend naar de zee leek Matthew ‘Murph’ Murphy voor het eerst zichzelf te zien. Na ‘een verschrikkelijke ochtend’ op vakantie met zijn gezin eerder deze zomer, lag hij op het strand en nam hij de enormiteit van zijn omgeving in zich op: de onophoudelijke eb en vloed van de natuur, de tijdloosheid en rust. Hij had daar wat hij nu een ‘paddenstoelachtige spirituele ervaring’ noemt. ‘Het was een openbaring dat ik een leven had geleid dat gevangen zat in mijn eigen hoofd, of in een soort racehelm of met oogkleppen op. Het was echt een krachtige ervaring.’ ‘Ik had het gevoel dat ik alles voor het eerst nieuw zag en ik was me ervan bewust dat ik zo egoïstisch was geweest om niet te beseffen hoe gek de wereld en het leven zijn. Ik zal al te veel gevangen in mijn eigen BS.’ Hij stelde zichzelf moeilijke vragen. ‘Waarom zijn mijn hoofd en lichaam de hele tijd van elkaar losgekoppeld? Waarom ben ik soms niet in staat om enige vorm van schoonheid in de wereld of in anderen te zien? Waarom verwacht ik dat de wereld zich naar mijn wil schikt? Waarom stop ik nooit om aan de bloemen te ruiken?’ (Bron: Botanique) Info en tickets Woensdag, 16 April 2025, Botanique (Brussels, BE)

God is an Astronaut @ Patronaat (Haarlem, NL) © Dyan de Rochemont Vanavond betreedt God Is An Astronaut  het podium van Patronaat, bijgestaan door celliste Jo Quail . Ik heb ze omstreeks 2009 muzikaal leren kennen en hoop dat ze de atmosferische gitaarklanken en organische soundscapes van hun studioplaten ook live waar kunnen maken. De band staat bekend om hun filmische composities, die variëren van melancholische, dromerige melodieën tot indringende, soms ronduit penetrante passages. Jo Quail opent de avond met haar unieke benadering van de cello, waarbij ze met loops en effecten gelaagde, bijna orkestrale stukken creëert. Opvallend is dat er vanavond geen woord gezongen zal worden — zowel God Is An Astronaut als Jo Quail vertellen hun verhalen volledig instrumentaal. Een avond voor liefhebbers van muziek die spreekt zonder woorden, maar daarmee des te harder binnenkomt. Jo Quail De Britse celliste Jo Quail weet met haar instrument een complete muzikale wereld op te roepen. Met behulp van loops, effecten en een experimentele speelstijl transformeert ze de cello tot een veelzijdig klanklandschap waarin klassiek, ambient en post-rock samenkomen. Haar muziek is zowel intiem als groots, van fluisterzachte melodieën tot imposante, bijna orkestrale composities. Door haar innovatieve techniek en emotionele intensiteit weet ze haar publiek mee te slepen in een instrumentale vertelling zonder woorden. Daarnaast is ze een ronduit prachtige verschijning — een genot voor oog en oor. God Is an Astronaut Jo maakt plaats voor God Is an Astronaut , een Ierse post-rockband, opgericht in 2002 door de tweelingbroers Torsten en Niels Kinsella in Glen of the Downs, County Wicklow. De bandnaam is geïnspireerd op een citaat uit de film Nightbreed. ​De muziek van God Is an Astronaut kenmerkt zich door atmosferische klanken die elementen van post-rock, space rock en elektronische muziek combineren. Zowel de band als het publiek maakt een bovengemiddeld introverte indruk — bepaald geen avond voor crowdsurfers, uitbundigen of headbangers. Het publiek is hoofdzakelijk roerloos, met hier en daar wat luisteraars die voorzichtig met hun hoofd meebewegen. Een avond van introspectie. Zaterdag 15 maart 2025, Patronaat (Haarlem, NL) | Foto's: & tekst: Dyan de Rochemont

"The Devil was hiding in the Bible Belt" zingt Ken Pomeroy schijnbaar lieflijk. Wie echter weet waar deze regio voor staat, die begrijpt dat het geen lachertje is om daar op te groeien. Wanneer je nog eens 'anders' bent, dan moet at als het ware de hel zijn. Pomeroy zingt het leed opnieuw onwaarschijnlijk mooi van zich af, in contrast met het snijdend geluid van een cello en een pedal steel gitaar die even komt janken. Ook deze derde single zit erg knap in elkaar en raakt mede door zijn eenvoud. Cruel Joke  verschijnt op 16 mei 2025 via Rounder Records. Luister ook naar: Coyote Coyote (live) Stranger Stranger (live) Lees Reflecting on the track, Pomeroy shares, “I grew up in the Bible Belt but didn’t grow up very religious. I’ve witnessed plenty of awful things happen in such a supposed ‘godly’ place. It made me question a lot of things, so I wrote this song. After a month of playing it on tour and seeing people connect with it, we recorded it right before we started mixing the album.”  “Days Getting Darker” is the latest song unveiled from Pomeroy’s anticipated new album,  Cruel Joke , which will be released May 16 via Rounder Records—her first in partnership with the label (pre-order/pre-save  here ). Anchored in Pomeroy’s Native Cherokee heritage,  Cruel Joke  is a powerful collection that showcases her raw songwriting and engaging voice. Produced by Pomeroy’s musical partner Dakota McDaniel, Gary Paczosa (John Prine, Alison Krauss, Sierra Ferrell, Katie Pruitt) and Colton Jean, the project consists of twelve deeply personal tracks (all written alone) that find Pomeroy telling stories of her own self-realizations and reflections as well as observations of the world around her. website © Kali Spitzer

Met een kenmerkende mix van heavy metal en hard rock heeft de Amerikaanse band een enorme fanbase opgebouwd door de jaren heen. Hun doorbraakhit ‘Down with the Sickness’ werd een rebelse hymne, aangedreven door David Draiman’s rauwe vocalen. The Sound of Silence, de aangrijpende cover van Simon & Garfunkel, toonde de veelzijdigheid en emotionele diepgang van de band. Andere hits als ‘Stricken’ en ‘Indestructable’ versterkten hun reputatie voor hen maken van zowel persoonlijke als agressieve nummers. Met hun debuutalbum The Sickness uit 2000 brak Disturbed wereldwijd door en werd de band een van de grootste namen in de moderne rock- en metalwereld. Het album bevat tijdloze klassiekers zoals Down with the Sickness, Stupify en Voices. Nu, 25 jaar later, brengen zanger David Draiman, gitarist Dan Donegan, bassist John Moyer en drummer Mike Wengren het album opnieuw tot leven. Tijdens deze tour zal de band het volledige album live spelen, gevolgd door een tweede set met een selectie van hun grootste hits. Megadeth zal als special guest optreden. (Bron: Mojo) Tickets en info Dinsdag 14 oktober 2025, Ziggo Dome (Amsterdam, NL)

Het Engelse Cradle of Filth draait al een paar jaar mee. Sterker nog: volgend jaar vieren ze hun 35-jarig bestaan! Ben benieuwd of dat nog een feestje oplevert ... Wat wel altijd feestjes zijn, zijn de videoclips die gepaard gaan met nieuwe nummers van deze club. En omdat volgende week het 14e (!) studioalbum van Cradle of Filth uitkomt (genaamd The Screaming Of The Valkyries ), zijn we de afgelopen weken al een paar keer getrakteerd op vette visuele steunzolen bij nieuwe nummers. Het meest recente wapenfeit is White Hellebore , waarvan de clip hierboven staat. Een paar weken geleden waren muziekcritici erg te spreken over de verknipte video die hoorde bij To Live Deliciously : De eerste single die echter van het komende album kwam, was Malignant Perfection , dat in eerste instantie toch wel een beetje gekke indruk wekte, met zijn té poppy begin. Gelukkig veranderde het in de loop van het nummer in een meer "Cradle of Filth-sound".... ' She comes with malignant perfection Mass erection Temples praise the brazen goddess'. En ook dit nummer werd weer ondersteund door een toffe video: Kortom: Cradle of Filth heeft de afgelopen tijd weer precies dat gedaan wat van hen verwacht werd en hebben daarbij geenszins teleurgesteld. Evenmin zullen we volgende week worden teleurgesteld als The Screaming Of The Valkyries eindelijke écht uitkomt. Punt van orde: Cradle of Filth is de komende tijd op tour in de VS, maar komt deze zomer weer terug naar Europa. Op 5 juli staan ze in Leffinge (BE) en op 13 juli in Maastricht. Bovendien spelen ze een dag eerder op Pitfest in Emmen. Facebook Lees: Following the release of 2021’s Existence Is Futile  (#20 Billboard 200 with Hard Rock Genre), CRADLE OF FILTH  emerge again with a legacy-cementing opus. On The Screaming Of The Valkyries , Dani Filth’s recognizable scream and equally identifiable growl stand mightily alongside twin guitar attacks, symphonic flourishes and explosive rhythm section, implemented by drummer Martin “Marthus” Skaroupka, bassist Daniel Firth, guitarists Marek “Ashok” Smerda and Donny Burbage, and keyboardist/vocalist Zoe Federoff. Menacing album opener “To Live Deliciously” hits immediately with rhythmic urgency, built around a Libertine lyrical hook that twists and writhes with aggression, atmosphere, and melody, before “Demagoguery” blends dark beauty, blast beats and slaytanic groove as only Cradle can combine. Across the album’s blunt and unforgiving yet inviting expanse, Cradle summons the succulent flavors of classic albums like Dusk And Her Embrace and Cruelty And The Beast  with the galloping (but no less fierce) thunder of recent entries Hammer Of The Witches  and Existence Is Futile . Flashes of early metal influences coalesce with carnivorous glee into unapologetic death ‘n’ roll.   Anchored by arguably the most mournful melody in their catalog, “Non Omnis Moriar”  (“I shall not wholly die”) could be a cousin to Paradise Lost or Anathema, inverted through Cradle’s thorny prism. “You Are My Nautilus”  is the darkest song Iron Maiden never wrote, spinning an epic tale with dueling guitars, while “Ex Sanguine Draculae”  conjures Dusk -era atmosphere with imaginative new colors. Produced, recorded, mixed and mastered by Scott Atkins at Grindstone Studios in Suffolk, England, The Screaming of the Valkyries beckons the brave into a new era of CRADLE OF FILTH misadventure, celebrating massive melancholic melody, blackened thrash, and apocalyptic existential dread with a grinning smattering of unbridled revelry. The Screaming of the Valkyries  is a bloody dark love letter to the longtime legion of CRADLE OF FILTH  faithful and a stunning entryway for fresh lambs to the sonic slaughter.

Na het succes van Play With Fire moesten fans even geduld hebben, maar volgende maand is het eindelijk zover: L.A. Witch komt met een nieuwe plaat, DOGGOD. De komst van dit album wordt aangekondigd met de single ‘777’. Vergeet een zachte intro of trage opbouw.  Enkele drumsticktikken voldoen als waarschuwing voordat deze 777 je meesleurt. Het nummer bevat een vette knipoog naar The Cure en Joy Division, maar klinkt tegelijkertijd eigentijds en fris. Stilzitten is geen optie bij het beluisteren: je krijgt meteen zin om te dansen, te headbangen, of gewoon door je woonkamer te tollen. De track is moeilijk te definiëren. Garage rock, psychedelica en een vleugje dark wave smelten samen tot een atmosferisch, opgejaagd en gritty geluid. De band windt er in 777 ook geen doekjes om: in 2 minuten 50 wordt verteld wat verteld moet worden. Een aanrader voor fans van The Cure, Joy Division, Mazzy Star en Drab Majesty. DOGGOD komt uit op 4 april 2025 via Suicide Squeeze.  Info Across the entirety of DOGGOD, L.A. Witch never strays from their muse. On “I Hunt You Pray,” Pai lays down a hypnotic bass throb while English employs a cyclical krautrock groove and Sanchez paints a picture of an abandoned dog on the roadside, alone in the night, living as both the hunter and the hunted. On “Eyes of Love,” the band harnesses the meditative mid-tempo repetition, deconstructed chords, and esoteric ruminations on love, death, and spirituality that made Lungfish such a beloved entity. It reinforces the parallel between the unwavering love seen in the eyes of a dog and the self-sacrifice of a savior. On “The Lines,” the band takes the propulsive pulse of post-punk and adds an extra dose of chorus to the mix. “Chorus is a modern effect that comes from the idea of replicating the slight pitch discrepancies of a choir. There is a shimmering quality which ties us back into this spiritual godly feel,” Sanchez explains. Coupled with the addition of organ and applied to a brooding minor-key melody, the song simultaneously conjures both the holy and the sacrilegious. The title track “DOGGOD”bears perhaps the strongest resemblance to the material found on the previous album Play With Fire, pitting lean and mean guitars against a scrappy rhythm section and dreamy vocals. But whereas their previous album was a rallying cry to carving one’s own path, “DOGGOD” adheres to the album’s “til death do us part” theme, going so far as to describe a level of submission that crosses over into dangerous and unhealthy places, with Sanchez singing “hang me on a leash / ‘til I wait for my release.” Ultimately, DOGGOD is a perfect encapsulation of L.A. Witch’s approach. It’s simultaneously romantic and menacing, reverent and profane, a celebration and a lament. It finds the thread between the past and present, taking familiar sounds and revamping them for the modern age. But it also heralds a new era for the band, looking beyond the Kodachrome memories of midcentury America and digging deeper into the medieval and gothic energies of Paris and beyond, all while probing inward at a sullied heart. Suicide Squeeze is proud to release DOGGOD to the world on April 4, 2025. website

Het is woensdag 12 maart als ik weer eens richting Tilburg vertrek voor een avond instrumentale progressieve metal van zeer hoge kwaliteit. Want niemand minder dan Animals As Leaders staat in 013 en vanavond wordt tijdens de show het 10-jarig bestaan van het album The Joy In Motion gevierd. Als support komt ook niet de minste band mee dit keer en krijgen we Night Verses te zien, met o.a. Aric Improta (House of Protection, ex-Fever 333) achter de drums. Wie zowel Animals As Leaders als Night Verses eerder live gezien heeft, weet dat beide bands een flink portie technisch geweld brengen en ook vandaag wordt dit weer live uitstekend gebracht. Night Verses Night Verses als opener maakt indruk met een sterke set en weten het publiek al snel te overtuigen. In 013 krijgen we een ruim 45 minuten durende set van de band, met voornamelijk tracks van het in 2024 uitgebrachte album Every Sound Has A Color In The Valley Of Night zoals 8 Gates of Pleasure , Arrival en Karma Wheel. Ook tof om te horen is dat de band later dit jaar terugkomt voor twee headline shows. Alvast een aanrader voor liefhebbers van het genre. Animals As Leaders Animals As Leaders, onder leiding van gitaarvirtuoos Tosin Abasi zet tijdens deze tour dus het album The Joy In Motion in de spotlight, door het integraal van begin tot einde te spelen, aangevuld met een paar tracks van Parrhesia . Vanaf Kascade tot aan Nephele , en met een toegift van o.a. Red Miso is het voor het publiek genieten van de kwaliteit van de muzikanten op het podium en van de nummers van Animals As Leaders. Het geluid staat vanavond uitstekend afgesteld, wat heel fijn is bij bands zoals Animals As Leaders en Night Verses. Publieksfavorieten als Physical Education en The Woven Web zorgen bij het publiek voor een zichtbaar enthousiasme, er wordt meegesprongen, meebewogen en we horen regelmatigs "oooh", "whoo" en "wow" geluiden als reactie op de technische hoogstandjes die op het podium gebracht worden. Met afsluiter Monomyth wordt de show nog even hard afgerond en kunnen we terugkijken op een zeer geslaagde avond met sterke sets van zowel Night Verses als Animals As Leaders! Woensdag 12 maart 2025, Animals As Leaders & Night Verses (013, Tilburg) | Tekst en foto's:  Jessica Santiago Lopez

Het uit de UK afkomstige Tropic Gold heeft een week geleden hun nieuwe ep SICK TO DEATH OF EVERYTHING uitgebracht via UNFD. Na eerder de video voor Holy Horror te hebben gedeeld, heeft de alternatieve metalband ook een video voor de heavy en catchy track THE ANGELS ARE GONE online gezet. De video check je hierboven! Luister ook naar Holy Horror A PLACE CALLED EUPHORIA Instagram Lees Regarding the deeply personal EP, Tropic Gold  siphoned every bit of emotion the members have experienced in recent times and parlayed it into these songs, saying,  "SICK TO DEATH OF EVERYTHING had everything poured into it over some really difficult times — the name sums up what was, and has been, going through our heads. It's our most honest and vulnerable body of work, and hope that people hear it and connect so they understand they aren't alone with day to day instability of mental health, life uncertainty, and self-loathing." Tropic Gold offer up a thoroughly modern and moody meld of alternative, metal, pop, and electronica, cajoling their passions for a dynamic culture pool of music and production styles into a single sonic petri dish. Though originally formed in 2019, the quartet have spent years in the lab, developing their sound and strong aesthetics behind the closed doors of a bespoke, self-built multi-media studio. The Tropic Gold  method is truly hands on, with guitarist Joshua Lee handling all production and recording duties, as well as diving into the weeds on their visual curation, manning the camera and edit suite as often as the production chair.  "SICK TO DEATH OF EVERYTHING" follows their 2023-released "What A Wonderful Experience" EP via UNFD . tl;dr: Tropic Gold are as gloomy as they are catchy.  Sharing a sonic space with the likes of the aforementioned BMTH and Broco, PVRIS, (latter day) Architects, Caskets, Spiritbox's plaintive moments and even Enter Shikari (albeit on Valium), Tropic Gold are just getting started in figuring out how to weaponise their cocktail of slap and swag.