Search Results

#Fotoverslag

The Go Team! The Go Team!, donderdag 22 februari, Paradiso Grote Zaal, Amsterdam In het avondvullende Indiestadprogramma van Paradiso was er op het podium in de iconische grote zaal ruimte voor The Go! Team. Deze zeskoppige band uit het Brighton staat voor een volle zaal met uitgelaten fans die tegen het podium aan gedrukt meezingen en -dansen. Hun muziek laat zich het beste omschrijven als een combinatie van indierock en old school hiphop. Opvallend is het op Sonic Youth geïnspireerde gitaargeluid en het trompetgeschal dat in bijna elk nummer terug te horen is. Rapper Ninja zweept de zaal op met haar snelle lyrics en dansmoves. Instrumenten worden regelmatig omgewisseld voor een blokfluit, mondharmonica en banjo. Het is een drukke bedoening, er valt zoveel te zien en horen dat je binnen no time word meegezogen in het enthousiasme van de band. Voor ik er erg in heb dans ik mee op vrolijke up tempo songs als Mayday en She’s Got Guns. Beide nummers zijn afkomstig van het nieuwste album Semicircle, dat afgelopen januari uitkwam. Als ik mijn ogen sluit krijg ik het gevoel naar een fanfareband te luisteren waar een vleugje pittig drumwerk en stuiterende baslijnen aan zijn toegevoegd. The Go Team! live zien is een totaalbeleving en zorgt ervoor dat ik opgepept en vrolijk op weg ga naar de volgende band. WAND WAND, donderdag 22 februari, Paradiso Grote Zaal, Amsterdam WAND doet zijn naam eer aan door direct na opkomst een muur van geluid neer te zetten. Het publiek moet even wennen aan de noisy garagerock die vol overgave gepresenteerd werd door zanger en gitarist Cory Hanson en zijn band. Het drumstel staat net als de rest van de band zo dicht mogelijk bij de rand van het podium. De band zelf en vooral de sound die ze creëren overspoelt je als het ware. De bas dreunt door in mijn hele lichaam en lijkt de zaal op zijn grondvesten te doen schudden. Het duurt echter even voordat WAND de zaal meekrijgt. Ze spelen strak, met lange melodieuze gitaarriffs. Niet gek dus dat hun muziek ook vaak het stonerrocklabel krijgt. Cory Hanson draagt de band, zingt met overtuiging en weet mij met zijn stem en gekke dansbewegingen te intrigeren. Wanneer hij de zaal vraagt naar de reden achter de ‘sad faces’ en met een bierflesje gitaar begint te spelen slaat de sfeer om. Het nummer Bee Karma wordt goed ontvangen. Opvallend is The Trap, een melllow balad dat een breekbaar klinkt en gaat over de wanhoop en onmacht die je voelt als alles wat je dierbaar is je ontglipt. WAND overdondert, blaast omver en lijkt de volgepakte zaal uiteindelijk te kunnen overtuigen met hun performance. #ParadisoAmsterdam

Samen met fotografe Trees van Brothers&Sisters in RAW heb ik de voorbije weekends zalen zien vol lopen (Mechelen,Leffinge) en zalen zien leeglopen (hulp bij afbraak PA in Maldegem/Adegem). Hier en daar werden we geraakt door pure schoonheid, lelijke namaak en oprechte pogingen om in 15 min. iets achter te laten in het stukje muzikaal geheugen waar we nog een beetje energie uit putten tijdens het koude ”maandagnachtfietsmoment” op weg naar het werk! We kregen van alles wat te zien en te horen, bovenal waren we dankbaar voor enkele nieuwe ontdekkingen! Af en toe ergerden we ons aan het geroezemoes van een ondankbaar publiek of aan onwaardige “fans” die alleen naar hun groepje kwamen kijken zonder sportief open te staan voor de andere acts? We zagen een paar flinke stukken snelweg verdwijnen in de achteruitkijkspiegel waarbij niet alleen onze (ook de PA?) luide duurzame noodkreet aan de planner bij Humo wellicht voor de zoveelste keer weer in eigenzinnige dovemansoren terecht zal zijn gekomen... (Selectief doof van teveel slechte demo’s te beluisteren zeker) We werden warm en met open armen ontvangen aan culinair gedekte tafels (Edegem, Genk, Deinze, Kampenhout, Brugge,...), ontspannen ontmoetingen waren ons deel en hier en daar werden zelfs nietsvermoedend, verbindende banden voor de toekomst gesmeed! Duizenden foto’s en woorden werden gewikt en gewogen, deadlines werden zonder bloed, doch met flink wat zweet en een vette knipoog een week vroeger dan bij (het werkelijk door mezelf nog wekelijks bij de krantenboer gekochte lijfblad) “den Umo” gehaald...😉...schrappen en keuzes maken was dus de opdracht en even werd ik (op de 2de preselectie al, na onze thuismatch in Leffinge, al dan niet terecht, ter orde geroepen door “de grote baas” (lees Pieter, eindredactie en hoofdverantwoordelijke voor de site BrothersinRAW.com) ...maar wat ik toen schreef en dus niet mocht schrijven mag NU eindelijk wel...en ik citeer even de gecensureerde zin: “Wij van Brothers&Sisters in Raw vermoeden dat er bij de waggelende Sofie eerder sprake is van vervroegde zwangerschapsdementie ☺️...!”...En jawel hoor, wat stond er op 27 Februari 2018 eindelijk in het nieuwsblad? Hierbij een oprechte proficiat aan SOFIE! Men zou kunnen opperen dat het tegenwoordig niet meer duurzaam is om nog kinderen op deze overvolle wereld te droppen, maar ik daarentegen denk dat er niet genoeg ENGELEN onder ons kunnen zijn? Ik zou de lieve ouders wel aanraden om er binnen de 2 jaar een gps chip in te planten, kwestie van het verloren lopen te beperken? Binnen een 6-tal maanden komt dus wellicht de eerste baby met de nagenoeg perfect gekweekte froufrou tevoorschijn! Genoeg gezeverd, op naar de belangrijkste bijkomstigheid, de muziek! Als we de maandag na het laatste preselectie weekend de “in vraag te stellen” keuzes van de jury (ik kreeg een sms op het werk in de late ploeg, van Trees: “de namen staan online en BREAKFAST AT MIDNIGHT is er NIET bij!!!”😢) als een splinterbom over onze eigen beleving voelen droppen, begint het mij weer te dagen. Dit onderdeel was ik alvast vergeten, het heeft geen zin om na te gaan wat er in de kopjes van de vier vaste juryleden zoal omgaat (alhoewel dat in het geval van Katia Vlerick natuurlijk wel eens een leuke uitdaging zou kunnen zijn?) en het verleden heeft al vaker uitgewezen dat de uiteindelijke finale toch wel altijd voldoende kwaliteit bevat, maar... Links en rechts lees ik op de sociale media “ het heeft niet mogen zijn” en “proficiat aan de halve finalisten”...maar los van het talent “tot het opsporen van” wellicht aanwezig bij elk “door de muzikale wol gewassen” jurylid, kan iedereen die ALLE deelnemers en selecties zag (tja, naast ons is dat?...een handvol PA mensen? Sofie en haar beschermheer? 3 juryleden?) zich toch wel enkele vragen stellen...zoals daar zijn: 2 uit Opwijk?...waarvan diezelfde avond al volledig akkoord met WATCHOUTFORTHEGIANTS... maar P.A.N.T.H.E.R?...Euh? (een “FLAUVE” licht dansbare act in Opwijk! Zelfs de kat van Ingrid, genaamd naar Lucy Ball had meer sterallures en was beter die nacht😂) Slechts ééntje (...en wat voor één! HELLO JOZEFIEN!)...uit Leffinge???? (Beetje MAUGER toch?) 3 uit Nazareth? Mijn aandacht bij opener BERG was wellicht al even afwezig als Katia Vlerick... Wij dachten (nadien aan de toog met de harde kern van zaal Racing uit Gavere 🍻) eerder alleen aan EMY en HULDER, maar smaken kunnen verschillen natuurlijk? En al zeker in Monte Carlo? 4 uit EDEGEM? ...Trees had het die avond trouwens wel voor de mooie stem van de zangeres van SWEET SALT, maar dat onderdeel alleen was alvast niet goed genoeg voor een halve finale? De piepjonge ANNELEEN DEBAVEYE daarentegen werd dan weer (terecht?) haar keuze voor de meest foute cover vergeven (hopelijk zit ze nu echt NIET te oefenen op Hallelujah 😉) terwijl de verrassing van de avond kwam van THE CALICOS...( ook een bergketen in Zuid-Californië trouwens). Heerlijk frivool gitaarspel, een prachtige warme stem en bij de herbeluistering toch ook wel drie ferme uiteenlopend sterke songs! Kom dat zien! kom dat zien!...ook het piepjonge WALTHER haalde nipt, doch vrij kalm en beheerst de halve finales...U moet er dan wel nog het trio van DIANE GRACE bijnemen ( lekkers van Beckers? )...tja, humo moet iets doen om zich te profileren als de moeder der wedstrijden natuurlijk?...licht choqueren hoort daar wellicht ook bij? En naar alle waarschijnlijkheid zal de NV. Mario Bentijn bij loting “toevallig” eerst als gitarist te zien zijn vooraleer in zijnen bloten de met ducktape dicht gekleefde witte jurk in te duiken? 2 uit ADEGEM/ MALDEGEM (LAGÜNA kon je zien aankomen, maar LIPSERVICE niet hoor..☺️) Af en toe mag je blij zijn dat er maar eentje gekozen is (alhoewel !...MIDWINTER niet?) en dat was zeker in Genk het geval (oef ! Geen BFT! Geen ROB AND THE MEMES, dank u dank jury!) ... maar het dipje was nog niet voorbij...ook in Leuven stond er volgens de jury zelfs niemand “halve finale”-waardig op het podium (ondanks een sterke poging van COLD OPEN!)...Geen wonder dat we koppijn hadden de dag nadien of was dat alleen van de STELLA ARTOIS? Nog een geluk dat ons eerste verblijf bij punkmeisje in Kampenhout toen heel veel heeft goed gemaakt! 3 uit BRUGGE...het is duidelijk de editie van de “NON-singers” want met BUDGET TRASH staat er nog een jonge band op het programma wier zanger blijkbaar juist vals genoeg “zingt” om het geheel als veelbelovend te gaan bestempelen...we leven in rare tijden als je het mij vraagt en ik was dan nog fan indertijd van THE PINK FLOWERS waar Bruno Deneckere op geheel eigen wijze ook mikte op het juiste afwijkend zanggedrag...dat kan tellen als ruimdenkend gegeven? THE WALTZ gaat alvast verdiend door, MONSKOPOLI heeft mij niet volledig kunnen overtuigen maar had blijkbaar genoeg adelbrieven ( Broer Brent?) bij zich om toch door te gaan? (Terwijl het volgens mij veel spannender en gebalder TOPANGA jammergenoeg thuis moet blijven?) Dat smaken kunnen verschillen bleek ook weer in HAMONT-ACHEL waar Trees en ik onze tweede WOW van de preselecties beleefden ( Na JOZEFIEN in LEFFINGE)... stonde we even met de mond vol tanden bij BREAKFAST AT MIDNIGHT ...dit duo bracht toen iets wat we al lang niet meer hadden gehoord en waar volgens Trees een schrijnend gebrek aan is op deze Rally... namelijk spannende ROCK!...Het was inderdaad van in de vroege jeugdjaren geleden (de jaren 70 begot!) dat ik nog eens iemand rechtstreeks met zijn gitaar zag communiceren tegen een ietwat verbaasd publiek... (Ted Nugent tijdens het nummer THE GREAT WILD BUFFALO,op het album double live...GONZO!) ook hier droop de dierlijkheid van het podium, en wat jammer dat ze het schitterende nummer “ What am i about to say” niet live brachten daar in Hamont? Binnenkort verschijnt de eerste EP! Ga dat zien Live! En 4 deelnemers uit Mechelen? ( toch niet omdat het de laatste preselectie was zeker?)...raar! Stemvervormers zijn ook flink in de mode precies? (WINTERFORT)...MARLIJN had er alvast geen nodig om ons direct te overtuigen, nu zal ze hopelijk toch wel even wat langer voor de kleerkast staan?...Trees had ondertussen een bovenmatige interesse ontwikkeld in enkele jonge sluikse goden (DANNY BLUE & THE OLD SOCKS) zodanig zelfs dat ze ondertussen ook al de erecode heeft gebroken om “niet buiten de preselecties naar bijkomende optredens van deelnemers te gaan kijken”...m.a.w....Zij is alvast wat blij met een beetje meer vrolijkheid in de halve finale!... Verder vermoeden we dat het in Monte Carlo ook de mode is om tegenwoordig een dansbare act mee te nemen (WALMOK) waardoor SHAUN VAN STEEN (YEAR IN THE WILD) zich einde maart volledig kan gaan toeleggen op het vaderschap van een ongetwijfeld “golden boy” (man man, wat blijft dat in Mechelen niet eens gespeelde nummer hangen in de kop!). Acht namen werden door ons vooraf al met dubbele stip genoteerd als finale waardig (in den AB) WATCHOUTFORTHEGIANTS , JOZEFIEN DELOOF, EMY KABORE, THE CALICOS, LAGÜNA, TOPANGA, THE WALTZ en BREAKFAST AT MIDNIGHT (waarvan er 2 dus zelfs niet naar de halve mogen). Van deze namen werd gehoopt dat ze eventueel de halve finales zouden vervolledigen: MAUGER, BERG, HULDER, MODERN ART, ANNELEEN DEBAVEYE, WALTHER, MERMAID, DELVAUX, MIDWINTER, COLD OPEN, MONSKOPOLI, MARLIJN, ... De helft daarvan zullen we zeker terugzien binnenkort, de andere niet geselecteerde helft zullen we uiteraard met argusogen blijven volgen want éénmaal wij geraakt worden is onze interesse blijvend gewekt! Sommige bands hebben trouwens “den Umo” niet nodig om verder te groeien naar iets moois? Ook dat is reeds in het verleden meermaals bewezen? Tot slot een welgemeende Dankuwel aan alle 98...(jaja Sofie, geen 100!) bands die hebben opgetreden en het beste van zichzelf lieten zien...De vijf weken werden een ietwat slopende, doch rijke reis in de muziek van de toekomst! Tot einde Maart in TRIX, (zat.24/03) en in de VOORUIT (zon.25/03)... U komt toch ook? mvg. Puur P. We zetten de halve finalisten nog even allemaal op een rijtje voor jullie! #HumosRockrally #Rockrally

Fotoverslag van het optreden van Franz Ferdinand in Vorst Nationaal. Accreditatie i.s.m. Snoozecontrol #FranzFerdinand #VorstNationaal

Maudlin kwam hun nieuwe cd voorstellen in De Grote Post, Oostende. Voordien mochten Elefant en Partisan het beste van zichzelf geven. Onze fotograaf was ter plaatse en zag dat het goed was. Accreditatie via Snoozecontrol. #CCDeGrotePost #Maudlin #Elefant #Partisan

Zaterdagavond 19u30, Cultureel Centrum Mechelen. Na onze WOW! van gisteren in Hamont-Achel (Bedankt BREAKFAST at MIDNIGHT!) trokken we hongerig naar meer richting Mechelen, uiteraard niet zonder punkmeisje op te halen in het strategisch gelegen “basiskamp” te Kampenhout! De eerste echt zonnige dag doet ons wat vroeger de stad aan de Dijle verkennen en we waren duidelijk niet de enigen die daar zo over dachten? Heerlijk in beweging is deze stad met een flinke portie architecturale vernieuwing, hopelijk voor ons haalt de RR deze avond ook dit aangename niveau van verwondering? Nadat we genoten van een super lekkere tajine bij de Marokkaan (Ronda) kwamen we wat te vroeg voor de optredens bij het Cultureel Centrum aan en dat gaf ons het perfecte excuus om nog het mooiste project van de dag even onder de loep en lens te nemen...de volledig in messing beklede “zwevende” KUUB, het cultuurcafé rechtover het CC, is een subtiel pareltje in de Minderbroedersgang waar we vanavond hopelijk inderdaad wat minder mannen en wat meer zusters tegen het lijf zullen lopen dan gisteren in de Posthoorn? ( 88% mannen en enkel de laatste 2 acts waren meisjes!...waar zijn al die moderne vrijgevochten musicerende dames???) De laatste(n zullen de eersten zijn?) preselectie is er alvast eentje met een gouden (carolus) randje geworden want het lokale biertje (brouwerij Het Anker) is zelfs in een echt glas te verkrijgen en loopt vlotjes binnen tijdens de eerste aankondiging van Sofie Engelen, die blijkbaar (jammergenoeg) na haar vestimentair vrouwelijke uitspatting van gisteren, weer “veel te braaf gekleed” verkoos om deze spirituele ruimte niet verder te ontheiligen? WINTERFORT had Trees op voorhand laten weten dat ze vorige zondag in Gent een try-out deden, maar deze pure jongen wilde daar zeker niet op ingaan teneinde vooral onbevooroordeeld en onbezoedeld elke band op dezelfde manier te kunnen ontdekken. Het openingsnummer (“No questions asked”) toonde ons enkele chieke moves tussen zanger Matthijs Verstegen en een overtuigende gitarist (Birger Ameys, eerder te zien in Opwijk als “hopelijk halve finalist” WATCHOUTFORTHEGIANTS). Terwijl Niels Van Paemel (Alaska) op de bariton sax en drummer Koen Devijs de song subtiel voortstuwden bleven er nog 2 mensen in de schaduw op de achtergrond (toetsen en gitaar) het geheel helpen mennen. Even leek het een prachtige avond te gaan worden tot er om onbegrijpelijke redenen veel te flink met de stemvervormer werd gewerkt wat het “fakegehalte” onnodig tot ongepaste hoogtes bracht, iets wat uiteindelijk niet alleen flink op punkmeisje haar zenuwen werkte....jammer toch jongens?...en vooral waarom? Het eerste (Sofie even niet meegerekend ?) meisje op het podium heette MARLIJN, zij zong omringd door veel te (muzikaal) brave mannen, heerlijk helder Nederlandstalige teksten die alvast de eerste rijen wat in beweging kregen. Marlijn (rijzende ster in) spe straalt ondanks de wat sombere (beetje therapeutische?) teksten bakken geluk uit op en naast het podium, maar niet alleen ik had haar graag heel wat vrouwelijker en gelaagd gewaagder gekleed gezien! Punkmeisje gaf haar na de gig ongezouten, doch oprecht bezorgd haar mening en kreeg daarop als antwoord: “ik had deze kritiek wel verwacht, maar wist niet goed wat aandoen?” tja,... Misschien moet ik haar toch dringend even in contact brengen met styliste Analine uit Kinrooi? De muzikanten mogen wat mij betreft ook wel wat meer inbreng “met een hoekje af” hebben zodat een beetje stoutheid, toch wel eigen aan de Nederlandse identiteit het geheel naar een nog hoger niveau zou tillen. Het nummer “Utrecht” brengt bij mij heerlijke herinneringen naar boven aan de talrijke bezoekjes van de Nederlandse versie van Gent (...het water, de sfeer, de culinaire mogelijkheden, de beheersbaarheid...) Gelukkig kon ik mezelf bedwingen om niet het wel heel foute grapje, “Hoe kom ik nou in U terecht?” ten berde te brengen. Bij de (van bij het begin) veel te braaf klinkende band CARRASCO kwam onmiddellijk de vraag naar boven van “scoort hij wel of niet?” Sta mij toe even deze voor de hand liggende vergelijking te maken: Als rode duivel Yannick CARRASCO zo braaf en zonder risico zal spelen op het komende WK, dan liggen we er nog voor de kwartfinales uit? Ondanks het hoge gehalte sensuele slaapkamermuziek, werden onvoldoende prikkels ons deel waarna het enkel nog richting voorspelbaarheid zonder hoekje af zou gaan? Even later kwam de band AFTERHOURSCLUB op het toneel en nadat Sofie vriendelijk zocht naar Inne (de vrouw van zanger Shaun Van Steen) in het talrijk opgekomen publiek, vroeg ze haar terloops nog even (minstens een half uur?) te wachten om een kindje te kopen. Daarna bracht deze “achter de uren” band een drietal soulvolle songs ten berde waarbij niet alleen ik de vraag stelde waar dit ons heen zou leiden? Naast mij bracht Punkmeisje terecht aan dat dit geen echte “geboren soulstem” was, ondanks de flinke pogingen! Shaun klonk als iemand die naast een vaste job om den brode, ook nog wel iets wil doen wat hij echt graag doet? Dat deze band na het “soulsetje” gewoon doodleuk in een andere vorm (met een muts?) weer het podium opklom als YEAR IN THE WILD zegt meer over de “toevallige loting” (...vooral in het praktische voordeel van de PA mensen?) dan over de toch wel opportunistische keuze van Humo om dit soort stunten een kans te geven? Je kan Shaun in het licht van de geboorte natuurlijk niet verwijten van op twee paarden te wedden, maar iedereen weet dat dit meestal wel eens zou kunnen gaan uitmonden in...hm hm...NIETS? In deze versie werd ook bijna meteen duidelijk dat de zanger meer een rocker dan een soulzanger is? ... "baby, I am coming home” zong de toekomstige papa (oef INNE, hij komt!) ... maar mag ik het als onafhankelijk pure waarnemer toch even raar vinden dat deze man 5 nummers lang de kans kreeg om naar zijn piek toe te werken? In het zesde en laatste nummer “ Golden Boy” (zo’n nummer die in je kop blijft hangen de volgende morgen), komt eindelijk een vleugje van het talent bovendrijven...pfff...toch wel een heel klein beetje competitievervalsing?...iemand? Dat de avond nog wel eens veel guurder kon worden bleek algauw toen BLEAK het podium betrad in de historische zaal van het CC Mechelen. Zanger Jens nam zonder blikken of blozen een optie op de “trofee voor slechtste vestimentaire keuze” van deze RR (na de doortocht van een dalmatiër in Leuven, met the BLACK BANJOS). Nog een geluk dat Analine dit niet onder ogen diende te komen en mocht zij al naar de halve finales willen gaan, deze band zal zij er alvast NIET ontmoeten, want naast het veel te aanwezige wijde hemd (wat meer op een “blouse” en een abstract schilderij geleek?) blonk Jens vooral uit door de middelmatigste zanglijnen van de avond...Maar niet getreurd, er zijn voor ons nog 4 kansen op beterschap of een “WoW”? Bij de groepsnaam DANNY BLUE AND THE OLD SOCKS dacht ik alvast meteen aan “de was en de plas” die thuis nog lag te wachten na vijf weekends preselecties...😏...en ook een beetje aan het op Leffinge Leuren ontdekte THE BABE RAINBOW (een beetje gay is OK?). Dit wellicht door het leuke nummer “6 ft tall baby” en het daarbij horende “stargehalte” van Danny’s sokken, waarbij vooral ook het grappige en hoge ADHD gehalte van de toetsenman in het oog sprong! DANNY BLUE (aka Dennis) is wel niet bepaald het type zanger die kan bogen op een ferme stem, wat niet wil zeggen dat men daar bij humo ook op zoek naar is natuurlijk... Met NOTHOMBRE stond de zoveelste singer-songwriter die zich in laatste instantie wist te omringen met een band op het (flink op zijn einde lopend) programma. Alles wees erop dat deze “ Ombre not Hombre “ man met de hoge (falset?) stem op veel meer mikte dan op de woordspeling? Na twee nummers waarin vooral HIJ alleen alle aandacht opeiste, miste ik op de één of andere manier toch wel wat tegengewicht voor de “snel gaan vervelen” stem van de enkel qua schaduw op Moby lijkende zanger... In het nummer “Blue sky red” klonk deze hombre heel even als Neil Young, maar dan wel op één van zijn mindere dagen? Heeft de god Neil eigenlijk wel mindere dagen? Nog 2 te gaan!...met WALMOK kwam nog eens een band met 3 Apple laptops over de vloer en jawel hoor, nu stilaan het einde in zicht kwam had zelfs punkmeisje even zin in een dansje! In het nummer “Trein gemist” hoorde ik heel even een (Kampenhoutse?) haan kraaien... Rondom mij gaan lijven elkaar zoeken, tasten handen naar intieme zones, het moet hier wat mij betreft niet gekker worden, de prijzen zijn wellicht stilaan verdeeld, de PA staat zelfs al grotendeels klaar om ingeladen te worden. Vanavond stond er zelfs met maar één meisje, (Marlijn) nog minder vrouwelijk schoon op de planken, maar de mannen klonken daarentegen wel iets vaker als een vrouw? Terwijl Sofie “met de schone froufrou” bewust of onbewust voor de zoveelste keer vergeet dat we eigenlijk maar 98 bands voor de neus kregen (wegens één afzegging in Opwijk en ééntje in Nazareth, respectievelijk TROPICALWAVES en HARRY KUNTZ) kondigt ze vol vertrouwen de 100ste deelnemer aan...😂 Onder de noemer TEVIN.MK/ ZOFILIO (18) werd het einde tegemoet dansen een waar feit, lijven hunkerden nog een klein beetje naar beweging, enkele mooie moves werden naar boven gehaald...maar ze zitten erop de 10 preselecties dwars door het Vlaamse land! Bedankt Trees, bedankt SEAT Ibiza om ons veilig te brengen waar nodig! Wanneer we daarna de koude nacht inwandelen naar de net buiten het centrum liggende gratis parking (Douane) begint het zoeken en gissen naar de 20 halve finale plaatsen...dat zal nog een flink werkje worden de komende dagen, namen kiezen, namen schrappen, (los en onafhankelijk van wat we van “de altijd flink tegendraadse” humo mogen verwachten natuurlijk!) ...en dan toch een beetje onze prognoses op elkaar afstemmen om tot een mooi geheel te komen. Maar eerst nog even genieten van ons afscheid aan punkmeisje en een stukje Kampenhout met ondanks de vrieskou, een warme geruststellende nacht, gevolgd door een weeral super lekker en gezellig zondags ontbijt...tot einde Maart in A’pen (TRIX) en Gent (de VOORUIT)?! Mvg. Puur P. #HumosRockrally #Rockrally

Vrijdagavond 16 Februari 19u30, De Posthoorn Hamont-Achel. In de nacht van donderdag op vrijdag liep de wekker om 3u.08 af voor deze jongen en na al een zware werkweek in de vroege ploeg begint het lijf dan langs alle kanten te protesteren. Doch zo’n 12u en een volle dagtaak later werd er toch plichtbewust, zelfs lichtjes opgewekt en onder vol zonlicht plaatsgenomen in de hondstrouwe Seat Ibiza van fotografe Trees richting Limburg. In Kinrooi werden we verwacht op het schuiladres voor de nacht bij stijlconsulente Analine van “Onweerstaanbaar zichtbaar” (zie FB pagina)... benieuwd wat dat straks zal opleveren aan bijkomende tips voor de deelnemers! Bij het bekijken van het lijstje namen en bijhorende leeftijd voor vanavond valt onmiddellijk op dat het over de ganse lijn jong volk is...allemaal tussen de 17 en 21 jaar jong, met als enige uitzondering (die de regel bevestigt?) SIR BEAR, wiens leeftijd netjes flirt met de 30...Leve de jeugd! Laat ze maar komen... FUTURE MESSIAH uit Leopoldsburg mocht de aftrap geven en had bij “de vandaag voor het eerst als een echte vrouw” geklede Sofie de naam GOOZE laten vallen en dat hadden ze wat mij betreft beter niet gedaan. SNOOZE ware een betere referentie geweest? Al na één nummer werden de toetsen van de “niet echt overtuigende zanger” Daan Declerck gelaten voor wat ze waren (decor?) en begon de toekomstige Messias te prediken met de profetische woorden: “ I beg(in) on my knees...”, als ik mijn ogen even sluit zie ik het jongetje waar vroeger niemand mee wou spelen door een, tot dan toe, stil klein Limburgs dorp trekken in een veel te fors opgezet autootje waarin luid knallende pompende beats om uw aandacht smeken...Nee dank u, ik laat alvast ook deze profeet (ondanks goed gekleed volgens de styliste) even aan mij voorbij gaan! Ach ja,...Olivier Degryse...nonchalant staan sjieken (kauwen) op een podium kan echt NIET wat Analine betreft! Tijdens de soundcheck van STONE RELIGION dacht ik weeral even een flard EDDY VEDDER te horen...zeg STONE, en je raakt mij diep in de steenhouwersziel...zeg RELIGION en Whoops...daar komt mijn achterdocht! ”de zanger Gabriël” (WHAT’s in a name?) stak van wal en al na één goed gezongen zin sloeg de stem over in een woedeaanval waaruit zoveel agressie bleek dat er van zingen geen sprake meer was...wat jammer, zoveel mogelijkheden met deze stem en er dan finaal toch te weinig van bakken...jeugdige overmoed? De ene gitarist had dan ook nog eens kabelpech terwijl de andere gitaar constant zo prompt op het voorplan trad met drie dezelfde zeurderige toonkleuren waardoor de band in afzonderlijke stukjes uit elkaar viel...Zelden zoveel door elkaar geloop (was het nu voorrang van rechts?) van gitaristen gezien trouwens... Beste jury, wees streng maar rechtvaardig? De derde band al en Sofie is nog geen enkele keer te laat geweest...dat heerlijk korte kleedje doet duidelijk wonderen met haar spurt achter de coulissen van de Posthoorn? SUSTAIN uit Aalst bracht met zanger Lander Waegeman (dat sympathieke lachje op zijn gezicht!) voor het eerst deze avond een echt mooie stem ten berde en ondanks al het tweede (met de glimlach opgeloste) grote kabelprobleem voor een gitarist (Brecht van Nieuwenhove) deze avond zette deze jonge band toch nog een vlotte set neer met een paar lekkere gitaarpartijen. Heel even zelfs acrobatisch gebracht van bovenop het drumstel! Een lekkere positieve drive, maar het gevoel dat ze hen hele jeugdige “hebben en houden” in de 3 gelijkaardige songs gepropt hadden, overheerste toch op den duur. Er is wellicht zoveel meer (een beetje subtiliteit?) mogelijk met dit soort stem en gitaarwerk? VOLHOUDEN jongens en hier en daar nog flink wat schrappen in de nummers? BREAKFAST@MIDNIGHT uit Westerlo ( een flink stuk voorbij A’pen) deed het dan weer sedert kort met 2. Een drummer met de look van de ideale schoonzoon en met daarnaast wellicht de meest fotogenieke en zelfverzekerde langharige kop (type: de waanzinnige blik van JACK NICKELSON?) van alle preselecties...alleen de term ”the beauty and the beast” brengt hier redding, waarbij ik nog even in het midden laat wie wat is. Analine was alvast onder de indruk van het contrast en de door hen niet slordig gekozen kledij! Dit is reeds de derde zanger van de avond die naar het “Eddy Vedder”concept greep, deze keer vrijwel met onmiddellijk succes trouwens ( Luister op de wildsite van humo even naar het vrijdag niet eens gespeelde prachtig intens kleurrijke nummer “ What am i about the say”) waarbij de diep dierlijke stem van STEN VEIGHT zo intens op je ziel mikt dat het enige wat rest is...WAT MOET IK ZEGGEN?...Kippenvel? De energie spat van het volledig ingenomen podium en er is een schitterende wisselwerking tussen de beide muzikanten! Ondertussen vraagt stijlcoach Analine zich luidop af of het contrast in de heerlijk gekozen groepsnaam ook een bewuste keuze zou zijn? ...Rondom mij beginnen vrouwen spontaan met “niet alleen het middenrif” te bewegen, iets wat mij dan weer vrijwel onmiddellijk raakt in mijn man zijn...maar ik hou het hoofd koel, hier moet nog gewerkt worden...alles wat daarna kwam kreeg het uiteindelijk verschrikkelijk moeilijk om ons nog te raken? Shams (17) van SHAMSBEDJA trok onbewust het energiepeil flink naar beneden omdat het alleen nog die kant kon uitgaan?...Heerlijke jongen, leuk kapsel trouwens, zelfgemaakte broek(?),dure trui(?) en af en toe (te weinig) oprecht voelbare woede werden ons deel? Sexy Sofie (dat kleedje!) vroeg heel terecht een beetje meer R.E.S.P.E.C.T voor deze jonge gasten...maar wellicht door de foute keuze van de organisatie (de Posthoorn ) om de bar NIET met een verschuifbare wand te scheiden van de zone der waarheid (voor het podium) was het antwoord van het overwegend Limburgse publiek...nog meer en nog onbeleefder geroezemoes? Dat storende geluid werd vrijwel onmiddellijk gevolgd door JOJO LECHARO (19, Josue uit Leuven, met Congolese roots) wat uiteraard, ondanks zijn verwoede pogingen om vlotjes in verschillende (talen?) door elkaar gedebiteerde volzinnen te brengen, de avond enkel nog in een flinker dipje kon brengen ? SIR BEAR, de “rijpste” (29) deelnemer van deze avond had de twijfelachtige eer om de foute programmatie (door loting???) een klein beetje recht te proberen trekken...de zoveelste band die trouwens nog maar voor het eerst samen in deze bezetting live zou gaan optreden (zeg Sofie, het begint echt een beetje flink afgezaagd te worden hoor!)...ze waren naar het schijnt nog maar een groep sedert afgelopen dinsdag? ...OMG! Het éénmansproject van “mijnheer beer” werd nog geen klein beetje ontsiert door enerzijds de “flink fout gecaste” toetsenman die met de meeste aandacht ging lopen (of was dit nu een vrouw in wording?...zag ik daar nu tieten hangen in dat zwaar fout gekozen zwart marcelleken?) anderzijds was de veel te vaak “met het been op de monitors” aanwezige basgitarist ook niet echt een opsteker?...Dof, doffer, dofst...of was het nu grote dorst? Jonge Mannen(?)en gitaren, het is me wat zo dicht bij de grens met Nederland? Even dacht ik, bij RIVALS OF MADTOWN, weeral een mannelijke zanger (Stef van Chaze,19) die als een vrouw wil klinken, maar eigenaardig genoeg klopte het plaatje hierdoor deze keer wel redelijk. Schoon, zelfs heel schoon gebracht met een lekkere attitude voor zo’n snotters. Ach ja, Analine had het wel nog even over de veel te basic gekozen kledij...( dat beige truitje van de anders wel lekker bewegende gitarist Bram de Beuckelaer?...ze vroeg zich af hoe dit alles er zou uitgezien hebben in de juist gekozen retrostijl?) Het zou mij verwonderen mocht het ondertussen nog niemand opgevallen zijn dat er al voor zo’n 88% mannen de revue waren gepasseerd, maar ravissante Sofie wou dat toch nog even aanstippen bij de aankondiging van de enige singer-songwriter van de avond, TRUE ROSE ( Roselien Verboven,17). Ze maakte al een CD op haar twaalfde en barstte van de degelijkheid tijdens haar waardig gebrachte set...miauw miauw, katachtig gespin van de bovenste plank, eindelijk een rustpunt waar ons lijf om schreeuwde na de Limburgse lawine aan gitaren? Virtuoos pianospel, een lekkere riedel op gitaar, de uithalen van de stem...het klonk allemaal zo braaf en voorspelbaar als het wellicht rimpelloze bestaan van dit in roze en zwart gehulde meisje? Tot slot kregen we er nog eens vier vrouwen bovenop met de band FAKE EMPIRE, drie zussen (vlotjes ontstaan uit een mama uit Limburg en een papa uit Wallonië) en één vriendin begonnen op vrij zenuwachtige wijze aan hen setje dat pas in het derde nummer echt kon boeien en bloeien. De zusjes Melery,...waarvan de oudste, Lorraine( 21) zingt alsof ze een natuurlijke kruising is tussen Adèle en Anouk neemt ondertussen de veel kleinere tweeling (Margaux en Megane), mee richting brave ontroering. Het “andere” meisje ( Clemence D’Hulst,19) doet alvast ook geen enkele poging om de vrede tussen de zusjes te verstoren, maar mijn inziens is hier heel wat meer mee mogelijk? Zeker wat de muziek betreft, doch volgens Analine kon er ook nog wel wat meer creativiteit in de kledij gestoken worden. Ik gaf in ieder geval zonder blikken of blozen de drie overgebleven drankjetons aan de oudste van de zusjes, kwestie van geen aanzet te geven tot overdreven alcoholgebruik onder de jongeren...😉 Er werd trouwens slim gekozen om de avond deze keer NIET af te sluiten met nog maar eens een drankje (samen met de “ver van huis zijnde” mensen van de PA in de lokale pub the Pebbles😉). Een veilig ritje naar hartje Kinrooi later dook ik moe maar voldaan in de slaapzak, omringd door een tevreden spinnende poes en een zacht snurkend jong hondje...morgen weer vroeg op, en via Kampenhout naar Mechelen voor de allerlaatste preselectie van deze editie! Mvg. Puur P. #HumosRockrally #Rockrally

#Daverend #Daverlo

Zaterdagavond 19u30, Magdalenazaal Cactus Club, Brugge Voor de 8ste preselectie trokken we terug naar West-Vlaanderen, meer bepaald naar de Cactus Club in Brugge, toch ook al jaren een vaste waarde voor humo’s Rock Rally...Dichter bij huis betekent natuurlijk ook meer bekende gezichten (oa.Rockchick kon voor het eerst eens mee naar een preselectie...) om mee af te spreken en dat deden we dan ook op gepaste culinaire wijze op het schuiladres voor de nacht ergens tussen de bomen van Sint-Kruis waar een Salsa meisje met fonkelende oogjes vol deugnieterij voor het aperitief en een beirelekker hapje had gezorgd...Feest! De Magdalenazaal mag dan wel flink ingekort zijn, er was tegen 20u.wel weer een pak volk afgekomen om MONSKOPOLI te zien openen...Janne Vanneste, het jonge knappe zusje van Brent ( Steak nr.8) kondigde het eerste live optreden van de band aan en bedankte terloops Humo voor de gratis repetitieruimte, waarna ze vlotjes de leiding nam op de toetsen en de groep subtiel in haar spoor liet meewerken aan de soms wat lang uitgesponnen nummers. Goed bij stem gezongen verhalen gaan richting sfeerschepping, maar soms mist dit project toch wel een beetje structuur en vooral “gebaldheid” zou de nummers ten goede kunnen komen...? BUDGET TRASH een jong Brugs bandje met de kleine frêle zanger (Arno Vanhoutte) zette na de soundcheck even zijn grote mond op (vrij vertaald: Meugen wiender ier beginn, of moe me nog wachten up die Sofie?😂...applaus...ja dat was ik!). Ze begonnen op geheel slordige wijze aan een rondje surf/garage/rock met een psychedelisch kantje, het duurde toch wel een nummer of twee voor de trash uit de zang werd verwijderd, zelden zo slecht horen zingen trouwens. Het meer instrumentale moment in het derde nummer (Daddy) toonde aan dat er naast nog flink wat werk ook wel potentieel in dit onervaren groepje zit...Rockchick vroeg zich ondertussen luidop af of dat nu een Chinees of een Japanner op de basgitaar was...(Kawien Choi). De derde groep van de avond noemde zich HOW TSUNAMI en dromen ervan om Vlaamse Britpop te brengen...dat zorgde alvast bij de eerste twee nummers voor het mooiste einde van een song, maar aan de tsunami van schabouwelijk Engels en slechte stemmen kwam geen einde meer...Mij deed de stem van zanger Arnaud De Roeck dan weer eerder aan FMrock denken dan aan de fameuze Britse stijl? Tip: Veel Engelse boeken beginnen lezen en alledrie op zangles sturen om herboren terug te keren binnen,2,4,...of pakweg 8 jaar? De voornamelijk vrouwelijke band COZIN zagen er vooral uit alsof ze een gouden toekomst tegemoet gingen, en toonden dat tijdens het blijven hangende riedeltje in “ They don’t die” en zeker ook in de vakkundig gebrachte song “ the bubble is about to burst “ maar algauw deden ze mij denken aan het vrouwenkoor Scala...ik zag in mijn rijke verbeelding een bus vol perfect maagdelijke meisjes op weg naar het buitenland waarbij tijdens een tussenstop op een parking langs de snelweg het toeval ervoor zorgde dat de drie braafste “toevallig” vergeten werden bij het vertrekken...Zij vonden daarna zelfs een pleasende man bereid “de vrouw in hem vol te laten openbloeien” door nog enkel de drums te strelen als ware het een zacht bovenlijfje... allemaal heel mooi hoor, maar of het Rock Rally publiek hier op zit te wachten? Volgens Rockchick Isabelle is dit in ieder geval wel leuk om de zevende dag mee af te sluiten... Tijd voor TOPANGA... vier jonge dertigers, waarvan er eentje (zanger/gitarist Bram Ryde) niet alleen zijn haar had vergeten bijknippen, ook de veel te lange snaren van zijn gitaar konden op elk ogenblik een arbeidsongeval uitlokken? Deze band zorgde voor het eerste echte muzikale hoogtepunt van de avond...spanning, onvoorspelbaarheid, en dansbaar ( indian gay style?) In “Palm tree paintings” klinkt de stem als Robert Smith ( the cure) op zoek naar nieuwe wegen In “topshot” klonken ze lichtjes als the hickey underworld op weg naar de halve finale in 2006... In “nightshifting” klonken ze heerlijk opzwepend dansbaar als Topanga op weg naar...de vooruit? GIRAFFIC , terrific , giraf , traffic ...op de belangrijke vraag van hoeveel nerds kan je verstoppen in een band kwam voorlopig geen antwoord, maar met 5 x 23 jeugdige jaren enthousiasme kan er moeiteloos gezocht worden naar brave harmonie en vredevolle momenten? Af en toe er eens flink naast zitten behoorde blijkbaar ook tot één van de mogelijkheden, maar in het derde nummer toonde de drummer zijn ballen en stuurde de troep richting waar het ooit heen zou kunnen gaan? Wie ook af en toe weer flink de weg kwijt was (en niet alleen vestimentair) was Sofieke Engelen, minstens twee à drie bands hebben weer staan wachten op haar “van tussen de gordijnen verschijnen” ...Ik stel voor dat we haar een vaste begeleider geven voor de komende twee halve en de volle finale(s) want eens in den AB de weg kwijt...tja... De zevende band van de avond heette THE WALTZ en bracht slim opgebouwde songs waarbij perfect samenkomende klanken en veel nieuwe gitaargeluiden (Krullebol Jente schudde ze heerlijk uit zijn gitaar!) niet alleen mij positief in de oren klonken...enkele lekkere moves later begon het in hier Brugge dan toch nog wel op een goeie editie te gelijken! This wasn’t the last WAL(t)Z? Wat zijn we toch een rijk en divers land als het aankomt op het verkennen van nieuwe muzikale wegen! Tied voe a tukstje? ...TUK TUK THAILAND ...trok het rockgehalte weer flink naar beneden, en even dacht ik, tijdens het nummer “jogle” tjein...is het songfestival vandjoare in Brugge teh? Gelukkig hadden wij in de vooravond al een heerlijk stukje THAI op ons bord gekregen bij de gastvrouw van vanavond (dank u Dagmar!) zodat we tegen zo’n tuk tuk (fake)stootje konden. Wie volgens de BIO ook altijd voor een lekker hapje te vinden zou zijn is OHIO MARK ( Will Play for food!) ...aangekondigd als Shoegaze, (vaak te herkennen aan een ferme portie slepend gitaarwerk?) had deze band blijkbaar zijn loopschoenen aangetrokken in het eerste nummer? Heerlijk gitaarwerk, maar waar zong de zanger nu eindelijk over?...onverstaanbare klanken en vaag brits klinkende woorden werden ons deel...zat er misschien nog een sok in de mond van zanger Erik Van Hoecke? ...Britpop zonder goeie zanger dus, een mens zou vanzelf wel weer gaan verlangen naar de tijd dat TUBELIGHT ( met oa.Lee Swinnen) aan de Rockrally meedeed!( 2012). BAY TAY had de eer de avond af te mogen sluiten en had duidelijk zin in een dansfeestje, de man met het hoedje ( nee nee, niet die klojo...) had een aangenaam zware stem, maar zijn kompaan zong niet alleen flink uit de toon, ook zijn bewegingen leken vaak nergens naar? Het duurde zeker tot het derde en laatste nummer vooraleer ik mij kon beginnen verzoenen met deze vorm van miscasting...Rockchick daarentegen kon nog net een flinke uitspatting op de dansvloer voorkomen, tja smaken verschillen, en daar werd nog duchtig tot in de late uurtjes over nagepraat in de bar van de Magdalenazaal waar we omringd met goed volk konden vaststellen dat de vrijwilligers en de bediening alvast op en top waren! Hoog tijd om nog wat te recupereren dicht bij huis, want volgend weekend gaan we naar het verste puntje van de preselecties, HAMONT- ACHEL ( vrijdag) en op de terugweg nog even langs MECHELEN...( zaterdag ) hopelijk deze keer voor een echte WOW!... mvg. Puur P. #HumosRockrally #Rockrally

Vrijdagavond 9 Februari, 19u30, het DEPOT, LEUVEN Voor de opener van het voorlaatste weekendje preselecties trokken we zonder vrees voor de eerste sneeuw richting Kampenhout waar het schuiladres voor de komende nacht zich goed verstopt had tussen huizen met onvoorspelbare nummers...Onze gastvrouw, sta mij toe haar even punkmeisje te noemen, had voor bij het aperitief een heerlijk ovenhapje in bladerdeeg klaar staan waarna de smaakpapillen nog flinker verwend werden met een toch ook wel zalig lekker pittige Bouillabaisse...een mens kan zijn vrijdagavond in ieder geval veel slechter en ongezonder starten dan op deze manier? Dankbaar om zoveel creatieve gastvrijheid trokken we daarna samen naar het mooi gerenoveerde Depot in de hoek op het Martelarenplein rechtover het befaamde treinstation waar het op vrijdagavond nog steeds krioelt van studenten... Eenmaal in de zaal bemerken we een hoog en breed zwart gordijn wat de concertruimte bijna halveert en zelfs afsluit van de zachte zitjes waar mensen nu nog rustig zitten te keuvelen, wellicht tevergeefs wachtend tot het doek zou gaan openschuiven? Voor het scherm is, buiten de mensen van de PA, vrijwel nog niemand aanwezig...maar als De immer vrolijke Sofie Engelen rond 20u.de microfoon ter hand neemt komen uit alle hoeken van het depot heel vlotjes mensen naar het podium gestroomd, waarna FLASHBLASTER de aftrap geeft voor een rondje “back in time ”soul en disco...wat doet dit in godsnaam op de RR bedenk ik mij tijdens het eerste nummer(“Gimmy your love”) en terwijl beelden van “Starsky en Hutch” op mijn netvlies voorbijkomen, begint het tweede nummer (“opportunity”) opvallend vrolijk, tot de groep beslist om ook dit nummer in de herkenbare souldisco te dippen, richting ...1978? In Leuven, waar politiek dinosaurus Tobback naar het schijnt nog steeds de plak (en met de gasboetes) zwaait, stond ons volgens het programma een drietal hiphop acts te wachten, niet echt iets waar door ons reikhalzend naar uitgekeken werd, maar wat uiteraard ook wel de welgemeende aandacht verdiende ...SKOPE B mikte in tegenstelling tot zijn concullega’s met een pak live muzikanten en de melodieuze soul & rap op de wisselwerking van de stemmen tussen Maarten Abts en Jasmin Omar...waarbij vooral tijdens het openingsnummer “ Wake up” de stem van Jasmin krachtig en vol aanvoelde, terwijl Maarten vaker iets te zachtaardig omging met de door hem gespeelde kwaadheid? ..Het type Jelle Vandamme, ( RFC Antwerp) maar dan zonder de... ballen?😂...of de broodnodige dosis gezonde agressiviteit?...In het nummer “Drift away” werkte de wisselwerking alvast het best tussen de stemmen, terwijl een leuke gitaarrif ons ophitste en een deel van het publiek zelfs inging op de vraag om mee te wuiven met de armen...( waar zijn die handjes?)...Leuven had er precies best wel zin in? THE BLACK BANJOS hadden in hen rangen niet alleen de oudste deelnemer (Raf Jammaers, 51) maar met het toch wel iets jongere zus Marjorie, ook een frontvrouw van het eerste uur?...Om het klassiek ambachtelijke vakwerk van pakweg 20 jaar geleden “een frisse toets” te geven koos zij onbegrijpelijk voor het meest foute jasje van deze editie...op den duur zag ik zelfs, in de “ weer flink afwijkende” verbeelding, een volwassen Dalmatiër naar de micro hijgen, terwijl de jeugd rondom ons duidelijk niet wist waar dit soort acts nog vandaan komen ?...toen de band een song (“Neon BLACK”) wat te lang uitsponnen, vroeg deze jongen zich af...”hoe gaan ze hier in godsnaam nog uitraken?”...en dat bleek dan door zoals het 20 jaar geleden “mode” was via “het mengen met een kort stukje cover”( R.I.P. TOM PETTY) te zijn...hopelijk draaide de man zich niet om in zijn recent gedolven graf? Met [TULSK]i stond er dan weer plots ( leve de diversiteit!) een hedendaags aandoend concept voor onze neus. Het duurde even tijdens het mooi gezongen “Zee(meer)” voor ik echt doorhad dat het Nederlandstalig was, wellicht omdat naast de naam Eva, ook haar frisse verschijning even deed denken aan de allereerste vrouw, een hemelse tuin, een appel en een slang...maar met de minimale muzikale omkleding kreeg deze groep toch ook het depot niet stil! Tijdens het nummer “Angst” vroeg ik mij zelfs af of IN DE DISCOTHEEK (winnaar van TAZ 2017) een demo zou hebben ingestuurd voor een deelname aan de RR, want wat zij doen met frisse Nederlandstalige teksten en de daarbij horende muzikale sfeerschepping is een pak opwindender dan dit te sobere “ambient” (ambetant?) gevalletje? In het laatste nummer beloofde zangeres EVA TULKENS (31) ons in ieder geval dat ze morgen dieper zal gaan...als “morgen” voor de jury maar niet te laat is? Het liep ondertussen al tegen 22u. toen BRUNA, een jong ogend groepje “eind in de twintig” muzikanten proper gekleed en al ten tonele verschenen...enige tijd later vroeg ik mij af, toen ze trouwens al bijna aan het laatste nummer begonnen, waar gaat het nu eigenlijk heen met deze aanpak?...bijna elk nummer kreeg een vreemd cartooneske omwenteling , tja,...in welke richting eigenlijk?... jazz?... Open your Senses zongen de dames Ciska Thomas en Stien Carlier, maar niet alleen die van mij waren ondertussen al uit zelfbescherming redelijk dicht! Met R-MIND (lees : ons gedacht?) stond er weer een rapper ( ARMIN MOLA) op het grote podium, maar deze keer eentje van amper 16, of was het nu 18 ? Hij begon met de uitgebreide excuses voor de invloed van het griepje deze week op de stembanden en gaf ons daarna vlotjes van het puurste soort hiphop ..met het nummer “Boogie” kreeg hij de eerste rijen wel aan het bewegen... tijdens“Let’s Roll” had Leuven zelfs weer even zin in een “feesje”!... jammer van de (onnodige?) propaganda op het einde, maar we blijven natuurlijk ruimdenkend en begripvol als jong enthousiasme ( de DJ?) de overhand neemt... Al van bij de eerste noten van BONZO ( “Salty water”) had ik het gevoel dat TEAM WILLIAM ( ...met de onnavolgbare FLORIS DE DECKER) dit halfweg de jaren 90 al veel beter en “met een nog grotere hoek af “ heeft voorgedaan...en daar veranderde het meest foute snorretje van de low-fi zanger (de man van Melle in zijn jonge jaren?) en de “kijk eens hoe NERDY ik wel kan bewegen” van de gitarist/ toetsenman niets meer aan met hen van “mijlenver horen aankomen” songs...LOW-fi is tegenwoordig toch geen koosnaampje voor lagere kwaliteit mag ik hopen? Tijdens de soundcheck van NOISEDRIVER werd naast mij (oa.door “punkmeisje”) dan weer een beetje getwijfeld aan de kwaliteiten van zangeres Veronika, maar blijkbaar had deze stevige “ geluidscheppende“ band dat zelf heel goed ingeschat door het eerste nummer en het derde nummer volledig instrumentaal te brengen? Een muur van precies op elkaar afgestemd gitaarwerk verdrong niet alleen de veel te flink vervormde stem (grappig genoeg tijdens: “ But Silently... I remain”) naar de achtergrond, ook de drums en uiteindelijk “de songs” verzopen er in? Met BENJI BEATS kwam de derde hiphop act van de avond op ons schoteltje, (Het is weer druk in allitererend Leuven?)... even leek het erop dat met de wat gebroken Nederlandstalige teksten en het vlot over het ganse podium bewegende duo een echt “feesje” zou losbarsten ( Wie danst er nog? De meegebrachte meisjes in ieder geval heel verschillend😂) ...maar toch stoorde op den duur het slordige zingen...ik heb er alvast geen kl*ten van begrepen, maar kreeg wel nog net een paar lekkere heupbewegingen uit het flink door artrose geteisterde lijf. Wat een rare avond was dit toch weer,... en dan nog eentje gelardeerd met het lokale f*cking STELLA ( ai ai koppijn) ARTOIS...😏😝...tot “ last, but not least” COLD OPEN het zaakje mocht gaan sluiten...OPEN OPEN OPEN moet het zijn? Eindelijk wat subtiliteit, en toch een beetje blendende stemmen, geen verveling, (zelfs geen tijd om een denkbeeldig spelletje OXO op de wit/zwart geruite broek van de 17jaar jonge zangeres Hannah De Graef te spelen🤔)...maar misschien waren we ondertussen diep vanbinnen een beetje zachter aan het worden na al de middelmaat van de uren ervoor? Wel weer geen enkele WOW!...zou het zo’n editie kunnen worden waarin er geen enkel discussie kan zijn over de 20 halve finalisten? Gelukkig bracht de niet eens zo koude nacht op veilige afstand van Leuven nog raad...om nog te zwijgen van het hemelse ontbijt de volgende morgen, met huisgemaakte aardbeienconfituur ( met gember of munt naar keuze...mmmm) Van een heel klein beetje punk in de keuken is nog nooit iemand gestorven als je het mij vraagt..op naar BRUGHHE voor preselectie nr 8! Mvg. Puur P. #HumosRockrally #Rockrally

Onze fotograaf was gisteren op Tribfest Oostkamp met BEUK, Snaggletooth (Tribute Mötorhead) en KISSstory, zie hier zijn verslag! #Tribfest #BEUK #KISS

Zaterdagavond 3 Februari, 19u30, club 26, GENK Na een kort, doch intens vakantiemoment in Maldegem trokken we via “het met helse regenbuien overladen donkergrijze A’pen” naar Limburg waar weer een tiental groepen voor ons ten dans zouden spelen...Ons schuiladres voor de nacht bij familie van Trees (lees: vree wel bedankt Gert en Karolien!) is niet eens zover van de zaal zodat we na een heerlijk huisgemaakte lasagne met een lekker vol buikje richting club 26 kunnen rijden voor wat hedendaagse Rock&Roll. Tenminste dat was in ieder geval waar ik voor kwam, maar al na de eerste tonen van LOUIE bleek mijn geduld nog wat op de proef gesteld te gaan worden, want dit had echt even niets met Rock&Roll te maken,...Kabbelende disco, een vleugje soul, de warme stem van de door ons pas gisteren ontdekte Jolien Bové ( LOW AND HOME) voelt zeer aangenaam naast de wat meer groovy aandoende zanglijnen van Annebel Depoorter...Maar het is niet echt mijn ding en al zeker niet als Leander Leenders een song begint te overladen met een flink uit de kluiten gewassen solo...ik begon mij af te vragen of er sedert gisterenavond al iemand “Jolien met het strakke kontje” uit dat zwarte jumpsuit zou hebben gehesen sedert gisterenavond🤔...Tja, te weinig slaap en zover van huis, het doet wat met een mens en zijn flink afdwalende gedachten natuurlijk! UGLY WEIRDO Sigi (Spoetnik?) Willems (20) had zich, naast heel wat blieps en bloops, ook omringd met 2 “lokale schoonheden” waarvan er eentje de wel heel luid pompende bas bediende terwijl de andere een snerpend repetitief dansbaar riedeltje uit zijn gitaar joeg...dit deed alvast niet alleen mij aan de vroegere winnaars Compact Disk Dummies (2012) denken, maar dan nu met drie man, waarvan één licht zeurend neurotische zangstem? ORKATROFEE is één van de weinige Nederlandstalige bands van de preselecties en had in zijn rangen ook iemand die we blijkbaar al eerder hadden ontmoet...Trees herkende (voor de 2de keer?) vrijwel onmiddellijk multitalent Mauro Bentein, die pas gisteren nog (in Adegem) met LAGÜNA lekker loos ging op de gitaar, maar door zijn expliciete passage in een “met zwarte ducktape verbouwde witte trouwjurk” als “zanger” van het project DIANE GRACE (in EDEGEM) nog wel even op ons netvlies zal blijven kleven als de “arty farty” 😵 jammergenoeg niet zo toonvaste “kijk hier naar mijn klokkenspel” kerel... Ik ben echt PRO (creatief) Nederlandstalig voor alle duidelijkheid, maar als Joost (mag het weten?) Lambert even later bij elk gezongen woord precies kijkt alsof hij in een citroen heeft gebeten... ( ze staan precies wel heel goedkoop op de markt in Limburg) en zijn naar mijn gevoel overwegend monotone zeurende stem de veel te brave teksten verder ten berde brengt begint het geheugen te verlangen naar een wereldnummer als GIGANT van Stijn Meuris, of LIEVE KLEINE PIRANHA van wijlen Luc De Vos...Dat waren nog eens (lang vervlogen) RR tijden! Als even later, (terwijl een deel luidruchtige fans van the BIG FAT TODDLERS zich blijkbaar ladderzat en “ tamponzwaaiend” op de voorste rij mengen?)...ROB AND THE MEMES zijn intrede doet, vraagt deze pure jongen zich af hoe “de andere 724 niet geselecteerden” zich vandaag zouden voelen als ze deze schabouwelijke act voor hen ogen hadden zien langskomen ?...voor hen enkele tips: Men neme een willekeurige geluidsband,(bij voorkeur een stukje filmtekst, een stukje Vlaamse serie of een stukje presidentiële speech...) men zet vervolgens (om het schaam- rood op de wangen te verbergen?) een lelijk masker op, plugt de gitaar in en speelt een niet eens zo’n verheven stukje gitaar...beste selectieteam van humo, mag ik dit stilaan een heel klein beetje onrespectvol en HUMOrloos benoemen? Of mikken jullie heden ten dage liever op een beetje goedkoop choqueren, dan op een betekenisvolle poging om lekker muziekgeschiedenis te laten schrijven? Ondertussen blijkt dat club 26 t.o.v. vroeger zodanig (met doeken, en een flink vooruit geschoven podium?) is verkleint dat het “steeds maar over en weer lopende” publiek op de zenuwen begint te werken van de achteraan vertoevenden...om nog te zwijgen van het aanhoudende “vlotjes op de betonmuren weerkaatsende” geroezemoes van de zichzelf blijkbaar veel belangrijker vindende bezoekers! Wanneer even later het wat klein ogende opdondertje ILA (20) als singer-songwriter op het podium verschijnt en Sofie Engelen terecht en beleefd, doch tevergeefs, vraagt aan de zaal om deze jongedame een respectvolle stilte te gunnen erger ik mezelf aan het vreselijk onrespectvol geleuter en rumoer...(Zelfs Meuris staat blijkbaar een tirade af te steken tijdens dat optreden!🤨)Zonder op-, of omkijken geeft deze “nog jaren in een metalband gespeeld” artieste van jetje op de prachtige elektrische gitaar, terwijl ze in het tweede nummer, op een “op haar maat” gemaakte klassieke MARTIN gitaar perfect mijn “flink opkomende woede jegens dit publiek” vertolkt en daarmee heel, heel misschien de jury wist te overtuigen om haar in A’pen eind Maart een tweede kans te geven de zaal echt stil te krijgen? HORSES BLEW FIRE hadden blijkbaar al in 2016 ( de door mij wegens ziekte niet bijgewoonde RR😏) deelgenomen met hen space(CAKE?)rock en hadden naast een flinke basspeler, ook een zanger ( GIJS Ramakers) van het type “ ik kan wellicht van urenlang getormenteerd de zaal inkijken mijn hoofdberoep maken”...in ieder geval gedroeg deze band zich alsof ze in het stadion van KRC GENK speelden in plaats van in de teveel ingekorte club 26? Een muur van geluid werd opgetrokken (en dat met twee jonge kinderen zonder oordopjes op de eerste rij, foei mama en papa!) terwijl Gijs ieder moment de indruk gaf te gaan stagediven zonder het echt te doen...koren op de dronken molen van een steeds groter en luider klinkend gedeelte van het publiek. Sofie vroeg een welgemeend applaus voor de snelheid waarmee de mensen van de PA techniek de wissels van de groepen uitvoerden en daar deden wij maar wat graag aan mee, enerzijds omdat we hen ondertussen heel goed kennen, anderzijds omdat we na ons korte nachtje van gisteren ook nogal wat blij waren dat het hier wat vooruitging! THE APOLLO PROGRAM staat op Humo’s wild site aangekondigd als de in het verkeerde tijdperk geboren MJ (27)...gelukkig gaan wij al wat langer mee zodat we weten wat hij daarmee bedoelt😉. MJ bleek een groep te zijn waarvan de frontman schoorvoetend begon te zingen, af en toe er zelfs eens flink naast, maar gelukkig vaker heerlijk helder richting smart en pijn...Naast hem stond er iemand met een hoedje, op een “olijfolieblik”gitaar te spelen, er ondertussen zingend flink met zijn klak naar te gooien (de volgens onze assertieve gastvrouw Karolien terecht “niet blendende”stem genoemd)...misschien zou men hem beter het zwijgen opleggen in de toekomst? ...hem echt naar de maan schieten is wellicht te duur? De buslading doorzopen fans van de BIGFATTODDLERS (BFT) begonnen nog wilder te roepen om hen “Punk Rockgoden” aan te moedigen en wat daarna volgde was best amusant, doch ook een beetje gênant te noemen, want na de voor het eerst (in de ondertussen 6 op de voet gevolgde preselecties) “een beetje flink klinkende” aankondiging van Sofie “babbelKONT” Engelen begon men voorin wild om zich heen te stampen en schoppen in de door hen zelf gecreëerde moshpit wellicht met als enige bedoeling de aandacht af te leiden van de middelmatige prestatie van de uit KWAADmechelen “getting drunk” komende band...Toen de oudste en tevens (69?) jarige meegereisde fan op het podium werd geroepen was het hek helemaal van de dam...iedereen verbleef tijdelijk op “PLANET PENIS” tot het grootste gedeelte onbeleefderiken het podium opklommen om nog even mee te “zingen” met de groep...Grappig was het zeker! Maar ik mag toch stilletjes hopen dat de jury dit niet wegens “zeker veel volk aantrekkend” meeneemt naar de halve finales? De steeds dronkener wordende meute van BFT bleef zelfs nog even “kleven” tijdens het daaropvolgend stevige optreden van VOYAGES, af en toe lanceerde een volumineus “BFT” exemplaar zich als een wild om zich heen slaand en trappend “ongeleid projectiel” om zich tenminste voor even verbonden te voelen met zijn Limburgse woedebroeders? Er heerst blijkbaar heel wat frustratie in de door “de vele ontslagen” getergde streek en Sander Kessels vertolkt deze terechte kwaadheid op geheel eigen wijze ( terwijl ik mij ondertussen flink ergerde aan de steeds vuiler wordende toiletten en de “in de gang luid blijven lullen” groter wordende groep “niet echt geïnteresseerden”) Even leek onze trip naar Genk niet veel meer op te leveren dan een vleugje ontroering met ILA of één mooi momentje met THE APOLLO PROGRAM... tot MIDWINTER zijn aantreden deed! Gelukkig waren de zatte exemplaren ondertussen de zaal uit zodat de meerwaardezoeker vol kon genieten van wat frontman Raf De Wit (27) met zijn band bracht...Subtiliteit en intensiteit alom, eindelijk een beetje echt talent dat kan ontbolsteren via deze weg naar de roem? Hoor ik hier een Ozark Henry? Een Joost Zwegers?...of gewoon een Raf De Wit? Wanneer de trompet sober de boeiend opgebouwde songs binnensluipt flakkert bij mij binnenin een klein vreugdevuur op...dan toch! Dank u zeer mijne heren van MIDWINTER voor dit mooie “tot op het laatst van de avond verborgen gehouden”moment...toch één kleine randbemerking, wanneer u binnenkort een mailtje krijgt met een uitnodiging van den Humo voor eind Maart, zou het dan mogelijk zijn om u ook een klein beetje vestimentair voor te bereiden i.p.v. zomaar “wat er al veel te lang ligt” uit de kast te trekken? Het zou niet alleen jullie ge(s)laagde muziek ten goede komen, maar het overschouwende oog wil tenslotte ook wat? Wij van Brothers in RAW gaan volgend weekend alvast proper gekleed en vol nieuwe moed naar LEUVEN en BRUGGE ...jullie toch ook? Mvg.Puur P. #HumosRockrally