Search Results

Toen we op duurzame wijze de zaterdag bus 53 richting Leffinge namen viel ons helemaal vooraan de blonde aanwezigheid van zanger Daan Hafkamp (AARDE AAN DAAN) op, hij koos blijkbaar ook voor deze veilige manier van reizen en was (raar maar waar) net als wij juist op tijd voor zijn gig op het BUSKERpodium bij de zonovergoten kerk. Een korte set, op een beetje een ondankbare locatie, want rechts hoorde je het grote gitaargeweld van Tubelight opkomen, terwijl links het prettig gestoorde wandelend orkest DIE VERDAMMTE SPIELEREI verscheen. Doch de kwieke Daan liet zich niet imponeren en gaf het publiek een heel kort overzicht van zijn kunnen (met “drink van mij” ontdekten we tevens weer een heerlijke zin)...een te volgen man dat is zeker. We hadden trouwens TUBELIGHT aangeklikt om mee te beginnen in de Kapel waar we dus binnenliepen in een set die reeds 15min. aan de gang was. We hoorden een vleugje “velvet underground”, we luisterden naar lekkere repeterende riffs en een punky sound, maar zagen toch ook een vermoeide blik in de ogen van Lee Swinnen. Een late nacht gehad? Te vroeg op de middag? In ieder geval nog niet echt goed bij stem over de hele lijn om ons volledig te kunnen overtuigen, ondanks onze sympathie voor de “Axel Merckx” van de muziekwereld. Wie ons wel volledig van de sokken blies was PORTLAND in de zaal, eveneens vroeg in de namiddag, met buiten een nog steeds fel stralende zon, doch voor een bijna volgelopen zaal begon Jente Pironet solo en heel erg ingetogen aan de dromerige set. Na het invallen van de rest van de groep lieten zij een muur van behaaglijke warmte, samenzang (Sarah Pepels) en empathie over ons neerdalen. Tijdens het afsluitende “Pouring Rain” bedacht ik dat we terecht fier mogen zijn op PORTLAND in dit (voor minimaal 30%?) ROT OP LAND. Het gelaagde gitaargeluid en de speelstijl van Jente hadden mij trouwens ook al enorm kunnen bekoren tijdens de preselecties van de Rockrally dit jaar (in Brugge en Gent) toen hij ook daar een mooie rol opeiste binnen de pittige band THE WALTZ. Wie ook uit diezelfde Rally kwam is EMY, de bronzen medaille 2018 stond op het BUSKERpodium waar we op weg naar de kapel toch even halt voor hielden. In haar gekende stijl, doch ook lichtjes geteisterd door een teveel aan omgevingslawaai ( maar dat is “busken” altijd ?) gaf ze ons naast 2 eigen sprankelende nummers, ook nog de cover van B.Dylan (“One More Cup Of Coffee”) mee...lekker spul! Waardoor we even later HILARY WOODS in de kapel zeker niet veel beter bevonden, het kan aan mij liggen, maar ik ben niet zo gek van het gebruik van “loops”, en al zeker niet op een elektrische piano. Ook op gitaar kon deze Ierse schone ons niet echt overtuigen waardoor er misschien rond 19u30 een gaatje kwam in het vooropgestelde programma in de kerk. Er sneuvelden zeker nog twee acts (Boy AZOOGA in de zaal en CABBAGE in de kapel) omdat we eerst iets gingen eten vooraleer de O-L-V- kerk in te duiken voor de eerste twee sessies van DUYSTER... Duister was het in ieder geval niet daarbinnen, we hadden zelfs een iets te goed zicht op het verval binnenin...maar de muziek was hier vandaag even de centrale gast en dat begon heel sterk met BRAM VANPARYS, (Bony King Of Nowhere). Vanaf de eerste noot droop het talent en de emotie van de dringend te renoveren muren. Wanneer je de ogen sloot verdween je pas echt in het duister en kon je het heerlijke getokkel van Bram, begeleid door een zachte, indringende percussie nog beter laten binnenkomen...wat jammer dat deze sessie zo kort was!...maar wij gaan zeker morgen naar de zaal voor meer! Niet alleen ik verkoos om te blijven voor de tweede (terwijl Eppo en Ayco lekkere lazy plaatjes draaiden) gast van de vooravond. BERT DOCKX (FLYING HORSEMAN), kwam er covers brengen op geheel eigen wijze. Uit het interview vooraf bleek dat vooral de mensen rond hem erop wezen dat er een plaat in zat en afgaande op wat we hoorden tijdens “Albatros”( Fleetwood Mac) en “I’m On Fire” (Bruce Springsteen) zouden die wel eens gelijk kunnen hebben. Er zit zeker een lijn in zijn werk en de woede in de ogen tijdens enkele flinke uithalen op de gitaar is zeker en vast oprecht, wat alvast voor een aparte “DOCKX” invalshoek zorgde. Na wat (na)zwalpen door de Dorpstraat trok ik het overvolle café in om op voldoende afstand te ontsnappen aan de slechte adem van BAD BREEDING. Ik hoorde strepen fugazzi en pittig gitaarwerk waaruit bleek dat pure pareltjes soms in een heel klein (café)hoekje te zoeken zijn. Door Hilary (WOODS, in de kerk) even aan ons voorbij te laten gaan konden we toch nog naar BOB LOG III in de Kapel, waar de twee leeuwinnen (Rockchick en Punkmeisje) blijkbaar enorm zin hadden in wat ongein met een gehelmde gitarist...doch toen de ballonnen bovenkwamen verdween deze jongen... ...terug naar de kerk om de het “ zaterdagavondlicht” te zien wegglijden bij de laatste set van de dag bij DUYSTER, ...een ferme Dankuwel voor Vzw De Zwerver om zoveel schoonheid en breekbare deugddoende stiltes op deze locatie aan ons te serveren. WILL SAMSON, blijkbaar in het echte leven niet enkel geruggesteund door de viool van Beatrijs De Klerck nam de langste en tevens laatste set van de DUYSTERdag in de kerk voor zijn rekening waarbij zijn goddelijke stem ons naar hogere regionen begeleidde, daar waar een groep als Sigur Rós ons in hun begindagen ons ook wel eens heen bracht. Het duurde even vooraleer we doorhadden dat wij Beatrijs al eens eerder aan het werk zagen (vorige maand nog met DADAWAVES op Melkrock!) maar hier was er wel voldoende luistertijd voor de wat langer uitgesponnen nummers waarbij we samen met de ondergaande zon steeds dieper weggleden in de avond. Hoog tijd voor een lekker hapje alvorens ons eens flink te laten wakker schudden door FLYING HORSEMAN in de zaal, geen hapklare brok muziek in ieder geval, maar uitzonderlijk professioneel gebracht dat wel. Gitaarvirtuoos Bert DOCKX heeft een warme stem die dan ook nog eens het juiste tegengas kreeg van de zusjes Maieu (Loesje en Martha) terwijl Alfredo Bravo zijn achternaam alle eer aandeed achter de drum konden wij enkel vaststellen dat we hier in dit kleine land wel fier mogen zijn op zoveel goeie bands die voor niets moeten onderdoen t.o.v de vele buitenlandse acts waar sommigen naar opkijken. BRAVO! (en bedankt om onze zintuigen terug op scherp te zetten na het kerkbezoek) Van de zaal naar de café is een kleine stap, alwaar we in THE PRETTIEST EYES konden kijken van een pittig trio uit LA. Alhoewel, in de ogen kijken was vanop de achterste rijen niet echt mogelijk in het weeral volgelopen café. Het duurde dan ook een tijdje voor we doorhadden dat het in feite de drummer was die met een hoge stem zong, i.p.v.een vrouw met mooie ogen. Doch weer een goeie set met een pompende bas en flink wat afwijkende gitaargeluiden in de café! Op naar MDC III in de Kapel waar 2 drummers (Lennert Jacobs en Simon Segers) voor de nodige stomende percussie zorgden waarop Mattias De Craene (u weet wel,”de man van vlees en fluit”, dixit Dijf Sanders op Melkrock) naar hartelust kon freewheelen met alles waarop je kan blazen (gaande van sax, fluit, tot zelfs plastiek buizen...). Naast mij sloot punkmeisje even de ogen en verdween op een wolk van jazzy geluiden terwijl ik vooral door het tribale sfeertje aangetrokken werd. Beide drummers zijn ook nog in een paar andere bands aan het werk, maar vormen hier een creatieve eenheid om MR. MDC perfect de kans te geven te experimenteren...schoon. Rockchick kreeg plots wel heel veel zin om haar favoriete “rosten” van dichtbij te gaan besnuffelen waardoor we dus richting zaal trokken voor een paar idioten uit de Kempen, De set van EQUAL IDIOTS bleek nog veel gladder dan ik vooraf had kunnen vermoeden, de effectjes op de micro, de voorspelbare bindteksten tussendoor...als ik dat even naast een andere winnaar van de nieuwe lichting leg (SONS) die we op vrijdag mochten aanschouwen, dan is mijn keuze snel klaar. Schoone rost of nie...de zaal in Leffinge had blijkbaar geen problemen met “dit product” en ging vlot uit de bol, tja....moet kunnen natuurlijk. Op naar de Kapel voor de vooropgestelde afsluiter van de dag BOROKOV BOROKOV, eveneens uit de Kempen maar ditmaal bewust grappig bedoeld en hoe! Al door de “2x2 lijnrecht tegenover elkaar” opstelling kon men vermoeden dat dit iets geheel anders zou worden dan ooit eerder gezien. Het lijkt op vier dansende heren die in de keuken “iets” (dagelijkse danskost?) gaan bereiden...het duurt even voor je doorhebt wat er aan de hand is, wie wat doet, en vooral waar het heengaat. Maar dansen en bewegen doe je vanzelf. De wisselwerking tussen de heren is puur intuïtief en de dansmoves zijn vaak heerlijk hilarisch, even vroeg ik mij wel af of dit niet allemaal op voorhand is opgenomen zodat de heren lekker loos kunnen gaan, maar zelfs als dat zo zou zijn... Leffinge lustte er pap van, net als van de fles wodka die vlotjes door het publiek over en weer ging...tot ze veel te vroeg leeg terug op het podium kwam. Leeg waren de benen ook op het einde van een overvolle zaterdag...hoog tijd voor een ritje op de duurzame nachtbus richting stad Oostende! Op naar morgen voor de laatste (zomer?)dag. Mvg. Puur P., Punkmeisje en Rockchick. #leffingeleuren #DeZwerverLeffinge

Op vrijdagavond kon uw reporter kiezen tussen een groot(s) bedrijfsfeest in het casino van Oostende, een verrassend blitzbezoek aan een karaokebar waar minstens 6 “wilde wijven” eens lekker loos zouden gaan...of...de eerste dag van Leffinge Leuren volgen! Dat laatste is het dus zonder blikken of blozen geworden 😀... Het dorp zag er nog vrij leeg, doch zonnig uit toen we iets na 18u aankwamen tussen de nog opstartende foodtrucks, de eerste jetons verkopende dames en de warmdraaiende dj’s. Na het proeven van de eerste lekkere garnaalkroketjes bij Lenny CREVETTES was het tijd voor een wandeling langs het parcours rond de kerk om punkmeisje de kans te geven te wennen aan haar habitat voor de komende drie overvolle dagen. De organisatie heeft ook dit jaar weer enkele aangename aanpassingen gedaan waardoor verveling of gewenning geen kans krijgt. Zo is het BUSKERpodium dit jaar achter de kerk (andere kant dan de zaal) richting Kapel en dat zorgt voor een leuke stop bij het over en weer geloop tussen de zaal en de over de straat gebouwde tent met houten (kapel)wand. Terwijl een fris briesje de kop opstak viel ons oog op een (enorm lelijk en voorspelbaar) nieuwbouwproject op de hoek van de Dorpstraat en de Leffingestraat. Wat een miskenning van de authentieke omgeving rond de kerk is me dat? Slechter kan je zoiets niet inplannen me dunkt, maar daaruit blijkt vooral dat de immowereld het niet alleen in Oostende voor het zeggen heeft, in Middelkerke kunnen ze er ook wat van blijkbaar. Persoonlijk ben ik helemaal niet tegen “vooruitgang” en “vernieuwing” maar dit soort ingrepen zijn gewoon ondoordacht en wellicht enkel uit op winstbejag, flink geruggesteund door de lokale politiek aan de “werfdoeken” te lezen...de macht van het grote geld? Benieuwd hoeveel lokale mensen daar zullen kunnen gaan wonen? Hopelijk zijn het niet de overal aan de kust oprukkende “grijze wolk tweedeverblijvers” die daarna ook nog eens gaan protesteren over “het lawaai” tijdens de komende edities van LL! Tijd voor de opener in de zaal waar PUBLIC PSYCHE de eerste tonen mocht laten rollen over een nog maar matig gevulde zaal. Het concept waarbij de toetsenman de leadgitarist “vervangt” of beter gezegd “overbodig maakt” is best wel origineel en aangenaam om te horen. De songs zijn zeker ge(s)laagd en wanneer Lennert Jacobs (oa. drummer van The Germans en MDC III) de toesten even inruilt om de basgitaar te bespelen als een leadgitarist klinkt dat lekker vernieuwend tussen de strakke pittige drumpartijen. Alleen wel jammer dat de nochtans goed bewegende zanger zodanig veel gebruik maakt van de stemvervormer dat er uiteindelijk bijna geen enkele zin verstaanbaar bleek? In de Kapel stond ondertussen met HER’S wel de “meest sexy bewegende bassist” op het podium om ook daar het weekend te openen met enkele olijke danspassen en vrolijk klinkende songs. Zelden zo’n massief lijf zo soepel zien bewegen! Maar wel weer een “bij momenten totaal onverstaanbare” zanger. Hopelijk geen trend dit jaar? In het stampvol café stonden ondertussen de New Yorkse dames van BOYTOY niet alleen schoon te wezen op het kleine podium, de samenzang mocht er wezen, de gitaren klonken lekker vettig en terwijl het fréle drummeisje de groep stevig in het gareel probeerde te houden pakte de pittige leadzangers met het korte blonde kopje af en toe flink uit. Een aangename opwarmer was het, maar ook niet meer dan dat? Van LUMERIANS had niet alleen ik meer verwacht. De groep begon volledig elektronisch en kwam pas echt “binnen” toen er wat gitaarwerk aan te pas kwam, maar ze teren toch iets teveel op het effect van de verkleedpartij die het geheel een spacy, buitenaardse touch zou moeten geven. Maar hier, in de werkelijkheid, vooral de aandacht doet afleiden van een gebrek aan goeie en krachtige songs? Wie wel over voldoende vrolijk klinkende songs beschikte, en daar ook vlotjes bewust van bleek, is WHY?. De eerste (jonge) rijen voor het podium van de kapel stonden lekker te heupwiegen bij deze act uit Cincinatti. Yoni Wolf is niet op uw kippen uit, maar zorgde af en toe wel voor recht- verende haartjes en pakken kippenvel! Toch mooi hoe zij hen “ouder album” zo jong lieten klinken! Even langs het BUSKERpodium waar SEAGULLS blijkbaar nog op zoek waren naar een eigen smoel, waardoor we minstens twee verschillende bands hoorden in één act. De drie broers klinken soms als een reggeaband, dan weer als een lokale surfband. Daar is voor alle duidelijkheid niets mis mee natuurlijk, maar of het ook “werkt” zal de toekomst uitwijzen ? Wie wel over een eigen smoel beschikt zijn de Denen van ICEAGE, zij stonden in een goed gevulde zaal onder de noemer “postpunk” hun ding te doen. De zanger heeft naast de looks ook de arrogante attitude van Pete Doherty overgenomen, maar wat ons het meest stoorde was de muziek, het klinkt toch allemaal wel wat te oubollig om ons te kunnen raken, POSTpunk?...return to sender met de post, en liefst wel snel? De stiptheid van de start der groepen speelde ons bij het heen en weer geloop (leuren?) toch wel parten waardoor we vaak de start misten van enkele aangestipte bands. Zo was ook het trio van THE OSCILLATION al bezig om het café mee te sleuren in een flink door henzelf opgewekte energiebaan richting opwinding en beweging. Zonder onderbrekingen rechtdoor naar ontroering, zowaar een hoogtepunt en jawel, in een overvol café dan nog! Een mens zou er zijn eten voor uitstellen...waardoor we iets later dan voorzien binnenkwamen in de kapel. THE MAUSKOVIC BAND, dit jonge geweld uit Amsterdam zette niet alleen onze lijven tot dansen aan met opzwepende djembé ritmes, pittige percussie maar verdiende wat mij betreft ook de prijs voor de best versierde (bloemen)drum van de avond? In de zaal hing ondertussen een donker “kerkhof”sfeertje voor A PLACE TO BURY STRANGERS, een heel sobere belichting werd doorklieft met enkele welgemikte “lichtbundel”projecties. Wanneer je trouwens even de ogen sloot, kon je zelfs denken dat je in een ondergrondse kerker van een kerk was terecht gekomen. Toen ik bij het opkomen Lia Braswell achter de drum zag kruipen in iets wat op een rood kleedje geleek vroeg ik mij nog voorzichtig af of zij wel genoeg energie zou hebben om beide heren te mennen. Maar algauw bleek dat geen probleem, want af en toe voegde zij er zelfs nog een extra pigment aan toe met wat pittige backing vocals! Er sneuvelt wel eens een gitaar in de handen van Oliver Ackerman, iets wat onder het effect van stroboscopisch licht nog voor wat meer verwarring en spektakel zorgde. Wat een mooi concept en een flinke energiebom om de vrijdagavond gepast mee af te sluiten. Want de eerste die op zaterdag mocht aantreden in de Kapel was SONS (00.10). ”een product” uit de nieuwe lichting waarvan ik bij de soundcheck check check check...nog even smalend dacht eerst spelen ventje, en dan vragen om uwen cheque. Het duurde welgeteld 2 recht toe recht aan nummers om in te zien dat deze band zonder schaamrood op de wangen mag zeggen dat ze met vlag en wimpel hun plaats in de Belgische muziekscene zijn komen opeisen! Zoals punkmeisje naast mij (ongeveer) in het oor fluisterde, alles aan deze band klopt gewoon: de korte naam, de stijl, de (best verstaanbare van het weekend?) zangstem en de ontelbaar rollende riffs van Robin Borghgraef. Maar ook de samenzang met funky bassist Jens De Ruyte, het betere “ritmewerk” van broer Arno en de energieke drumslagen van Thomas Pultyn die het “boeltje” samen laat vallen maakten van deze act met hoog “spelplezier”gehalte een waar genoegen. Het nummer “Tube Spit” voorspelt alvast veel goed voor de toekomst!... (en misschien toch even vermelden dat ik niet elke dag naar Stu Bru luister of wat voor hypes dan ook volg!) Rest mij nog even te vermelden dat Donny Benét de door “visumproblemen” niet in Leffinge geraakte AMMAR 808 ( jammer!) in de zaal kwam vervangen (i.p.v.in de café) en dat hij daar naar verluidt ook dankbaar gebruik van maakte om er een waar dansfeestje van te maken...wij doken liftend tijdig de nacht in wetende dat er nog veel lekkers op het programma stond voor de komende twee dagen! Mvg, Puur P. en Punkmeisje. #leffingeleuren #DeZwerverLeffinge

16 september 2018, De Zwerver (Leffinge) Wat doe je als iemand, waarvan je de muzieksmaak respecteert, je een groep aanbeveelt die zowat aan je voordeur komt optreden? Beluisteren en gaan kijken vanzelfsprekend! En dus trok ik tegen eerdere verwachtingen in toch ook dit jaar naar Leffingeleuren. Vaudeville Etiquette – de oorsprong van de naam kan je op hun website terugvinden - ontstaan ergens in 2008 op een unief in L.A. waar Tayler Lynn (v, perc) en Bradley Laina (v,g) met wat vrienden samenhokken en ze als duo hun eerste muziekervaring opdoen. Drie jaar later groeit het initiatief uit tot het vijftal dat ze vandaag zijn: Matt Teske (ps), Bryce Gourley (d) en, later ook, Dune Butler (b) vervolledigen de band die nu Seattle als haar thuisbasis kent. VE laten zich niet in een vakje drummen: de basis is duidelijk (alt-)americana, maar op hun laatste EP Divisions hoor je ook pop-invloeden en live klinkt het allemaal ook een stuk steviger en kan je hen gerust een rockband noemen. Hoe je hen ook wil omschrijven, weet dat ze steengoede songs schrijven en deze ook live perfect weten over te brengen. Vooràl live dan, want mede door de podium presence van Tayler, één brok energie, is VE een band die je absoluut ‘on stage’ aan het werk wil zien. Ook al hebben zowel Bradley als Tayler elke een goed stel stembanden, toch ligt hun grote troef in de erg mooie gedeelde leadzang in de meeste songs. Het cliché ‘1+1 = 3’ is hier helemaal van toepassing. De set opent met Devil’s Daughter (van hun debuut Debutantes & Dealers uit 2014), net als Aura Vista (van de opvolger Aura Vista Motel uit 2016) een door country/roots beïnvloede song waar de pedal steel van Matt een hoofdrol krijgt. Blood & Bone heeft wat weg van een ‘traditional’, is erg vrolijk en uptempo en wordt gedragen door de ritmesectie Bryce en Dune. Dat de band méér in haar mars heeft hoor je dan duidelijk in het nieuwe werk: het bloedmooie Ontario lijkt bijna een elektropop song met bijhorende moderne drumbeat en heldere solo leadzang van Tayler, tot Matt zijn pedal steel laat janken en dat ‘americana’ gevoel terug opgeroepen wordt. Divisions gaat op dat élan door: een lekker in het oor liggend poppy nummer. En dan krijgen we met Tipping Point en White Horse plots vette rootsrock, met bijhorend prachtig slidewerk van Bradley, en slepende broeierige swamp-/rootsrock te horen. We klappen en stampen zowaar met de beat mee. Swamp Witch sluit naadloos aan, ook al pikt het tempo terug wat op en krijgen we een wat ‘frisser’ geluid…én een extra streepje pedal steel. En zo is de cirkel rond. Sterke, zij het véél te korte, set…maar we krijgen meteen goed nieuws te horen: Vaudeville Etiquette treedt dinsdag 18 september met een full set op in de Manuscript. Mooi toch wanneer organisatoren op die manier kunnen samenwerken. Met dank aan tourmanager Philip van Black Pike Favourites kan ik nog een halfuurtje napraten met de Bradley, Tayler, Matt, Bryce en Dune. Het wordt erg gezellig keuvelen over muziek in het algemeen, en meer specifiek over de enorme passie waar muzikanten op vandaag over moeten beschikken om te kunnen overleven. Een vraag die ik me al een tijdje, en steeds meer, stel: hoe flikken ze dat toch in een tijd waar mensen geen muziek meer kopen, we overspoeld worden met nieuwe bands en releases en elke week wel zo’n 150 concerten voldoende publiek willen/moeten lokken? Het antwoord lijkt simpel: zoveel mogelijk in eigen handen nemen, van de productie over promotie, distributie tot het financieel beheer, etc. En creatief zijn bij het runnen van je band/bedrijfje: de ene produceert voor andere bands, terwijl de andere aan diverse zijprojecten werkt, bedrijfsevents worden niet geschuwd zolang deze niet botsen met de eigen waarden/overtuigingen, en hier en daar durft een groep al eens haar eigen festivalletje opzetten. Het lijkt alsof de solidariteit tussen muzikanten nog steeds bestaat en deels een oplossing biedt voor de hedendaagse uitdagingen. Tot slot nog een tip aan alle jonge, beginnende bands: blijf nuchter en investeer slim in je toekomst. ‘Seks, drugs en rock&roll’ klinkt dan misschien wel aantrekkelijk, staat echter garant voor een erg kort leven in de ‘business’. Neem het aan van mensen die het weten, en ondertussen toch al 10 jaar gezond en wel hun eigen ding doen. Concerttip! Ga hen dinsdagavond 18 september om 21u zien in Manuscript, Oostende info&tickets Manuscript, Langestraat 23, Oostende Compact Center, Vindictivelaan 10, Oostende Setlist Devil’s Daughter Aura Vista Blood & Bone Crosseyed Crazy Ontario Divisions Tipping Point White Horse / Swamp Witch Photo album Credits: Brothers In Raw / Trees Rommelaere #concertreview #concertverslag #concerttip #liveshow #liveconcert #concert #vaudevilleetiquette #seattle #divisions #leffingeleuren #DeZwerverLeffinge #dezwerver #manuscript #compactcenter #oostende

‘Is Everybody Cool? Well, Let's Get Hot!’ Well the emperor is in the pig sty and the geisha is in the shack. And you better believe I'll hold them there till the feds, they pay me back / Dodge Swinger 1973, top down, chassis low, panel dim, light drive, Jesus on the dashboard / Could've been a swan on a glassy lake. Could've been a gull in a clipper's wake. Could've been a ladybug on a windchime, But she was born a dragonfly / As through a glass darkly you seek yourself. But the light grows weak while under Yggsdrasil. A basket of eggs may you count your days. Though your gut lies filled, only shells remain / Hands down the illest ventriloquist this side of the Mississippi river. That's right, operator smoother than faders on an automated sound board. Andretti's never raced me, but if he wants to, oh I'm ready. Coordination of the eye and hand is not my strong point, but I make due with what I have. / Well I don't know if I'm coming or going, if it's them or me Oh, but one things for certain, Willie Nelson only smokes killer weed / Please allow me to adjust my pants, so that I may dance the good time dance, and put the onlookers and innocent bystanders into a trance / Ribonucleic acid freak out, the power of prayer. Long halls of science and all the lunatics committed there. Robot Lords of Tokyo, smile, taste kittens! Did you not know that the royal hunting grounds are always forbidden? / Bang, bang, bang, bang! Vamanos, vamanos. Bang, bang, bang! Vamanos, vamanos / Anthrax, ham radio, and liquor. / What's this about limits? Sorry, I don't know none. What's this about some DB limit? Sorry, I can't hear none. / Telekinetic prophetic dynamite! Psychic warfare is real!I know what you're thinking sister, x-ray vision! / Defcon! Tractor beams! Weaponized Funk. In walks Barbarella, set to stun. Defcon! Tractor beams! Gamma ray gun. Straight out the mothership! Weaponized Funk! Voilà, of dachten jullie nu écht dat ik over het nieuwe werk van dit hoogst originele viertal een 'gewone' review zou schrijven? Deze keihard werkende, eigenzinnige, de zaken steeds in eigen handen nemende band verdient véél beter dan wat ik ooit zelf zou kunnen neerpennen. Dus laat ik gewoonweg flarden lyrics van hun geniale frontman Neil Fallon op jullie los. Get it? Koop dan één van de leuke versies (de 'Special Edition: 28 page art + lyric hardcover book' bv., een écht juweeltje). Don't get it? Beluister én bekijk de video's waarvan je de links hieronder kan terugvinden. Op 16 december LIVE te beleven in de AB....be there! Toppers: Book of Bad Decisions, How To Shake Hands, In Walks Barbarella, Hot Bottom Feeder Score: 85/100 Info Releasedatum: 7 september 2018 Label: Weathermaker Music Singles/video's: How To Shake Hands Hot Bottom Feeder In Walks Barbarella Uitgaven: LP, CD, Digital, Special Editions website Tracklist: Gimme the Keys Spirit of '76 Book of Bad Decisions How to Shake Hands In Walks Barbarella Vision Quest Weird Times Emily Dickinson Sonic Counselor A Good Fire Ghoul Wrangler H.B. Is in Control Hot Bottom Feeder Paper & Strife Lorelei Tim Sult (g), Neil Fallon (v,g, h), Jean-Paul Gaster (d), Dan Maines (b) #albumreview #albumbespreking #nieuwealbums #albumreleases #clutch #bookofbaddecisions #maryland #rockmusic #bluesrock #hardrock #weathermakermusic

Naar welke concerten kijk ik deze maand uit, op welke concerten kan je me méér dan waarschijnlijk terugivnden én over welke concerten lees je hier dan nadien een verslag? Ik lijst even op en geef wat praktische info mee. Vaudeville Etiquette Zondag 16 september, 14u30 Leffingeleuren, De Zwerver, Leffinge Info & Tickets VE omschrijft zichzelf als 'Seattle Alt-Americana': uiterst dynamisch, provocatief en sexy, diep verankerd in roots en classic rock tradities. Denk Stevie Nicks en Ryan Adams na een dagenlange zuippartij met The Allman Brothers. Het rinkelt geen belletje? Gewoon even naar hun songs luisteren of...rep je op zondag naar De Zwerver. Je vindt er ook hun nieuwe EP Divisions aan de merch stand. Black Mirrors Donderdag 27 september, 20u Ancienne Belgique (club), Brussel Info & tickets (UITVERKOCHT) Deze 'muscles form the South of Brussels' stellen die avond hun debuut album voor in een volgepakte AB Club. Het wordt gegarandeerd een broeierige sfeer wanneer frontvrouw Marcella Di Troia en haar kompanen hun duivels ontbinden. Van garagerock over stonerrock tot (bij momenten) psychedelische rock, kortom: potige rock&roll van de bovenste plank. Blijft de vraag: wie in hemelsnaam is Günther Kimmich? Slow Crush Zondag 30 september De Klinker, Aarschot Info & tickets (GRATIS) Nog een Belgische band die haar debuut (Aurora) voorstelt. Deze keer met een heuse releaseparty, incl. 5 extra bands en vegan food. Een hele namiddag indie postpunk, ambient, spacegrunge en post black metal/blackened post-metal, met de sublieme shoegaze/dreamrock/noisepop van onze sympathieke Leuvenaars. Voor alle duidelijkheid: de inkom is volledig gratis, dus...niet twijfelen en erbij zijn is de boodschap! Nog enkele tips AB Saxon + Raven + FM | woensdag 19-09 Halsey + Raye | donderdag 20-09 Xavier Rudd + Newton Faulkner | zaterdag 22-09 Suede + Gwenno | zondag 30-09 ... Botanique Half Waif | vrijdag 21-09 Moses Sumney | Vrijdag 28-09 ... Het Depot Melvins | 1-10 ... Trix Evil Invaders + Spoil Engine + Carnation | zaterdag 22-09 Deafhaven + Inter Arma | woensdag 25-09 Mitski + Eera | zaterdag 29-09 ... Biebob Van Canto | vrijdag 21-09 ... Vooruit Marble Sounds / Masego | dinsdag 25-09 Christeene | donderdag 27-09 ... N9 Mother T & The Chicks | vrijdag 28-09 ... De Kreun Liza Anne | donderdag 20-09 Madensuyu + Tjens Matic + ... | zondag 23-09 ... De Zwerver Leffingeleuren festival | vrijdag 14-09 tot zondag 16-09 ... Spirit of 66 ... Jouw club/agenda hier vermelden? Laat het ons weten. #liveshows #conerts #concerten #concertagenda #anciennebelgique #botanique #hetdepot #TrixieWhitley #biebob #vooruit #n9 #dekreun #dezwerver #spiritof66 #vaudevilleetiquette #blackmirrors #slowcrush

Credits/copyright foto's: Muziekclub N9 - Jürgen Dhont 8 september 2018, Muziekclub N9 (Eeklo) Jaarlijks zo'n 120 dagen de hort op, wetende dat bij je thuiskomst wel je 10-jarig dochterje bij je is, maar je vrouw (Kris Delmhorst) aan het touren slaat...het doet wat met je. Niet dat Jeffrey Foucault het laat merken aan zijn performance, daarvoor is hij véél te professioneel, maar hij kaart het graag even aan. Temeer dit de laatste van een reeks Europese shows was. Maar vooral omdat meneer Foucault graag vertelt, zo tussen zijn songs door. Bij hem stoort dat helemaal niet, integendeel, het maakt de avond extra gezellig en intiem én we krijgen hoedanook bijna twee uur fantastische muziek te horen. En verhalen dus, o.a. over zijn eerste ervaring met rookmachines ("Ik dacht dat we een amp erdoor geblazen hadden"), hoe de song Des Moines aan de naam is gekomen ("Ehm, omdat we de avond van het schrijven ervan in - je raadt het nooit - Des Moines speelden") en hoe hij wel eens vergeet hun 'rider' aan te passen ("Deze voor België dateert van een optreden ergens in het Zuiden van de V.S., waar we erop stonden Corona geserveerd te krijgen... dus drinken we hier vanavond geen lekker Belgisch bier, maar....Corona", excuseert hij zich voor de zichtbaar opgestelde fles op het podium). Net als op zijn laatste album Blood Brothers wordt hij bijgestaan door ervaren rotten. Neen, de dames (backing vocals) moesten thuisblijven, daarvoor volstond het budget niet, wel echter Billy Conway (ex-Morphine, drums), Eric Heywood (The Pretenders, pedal steel en gitaar) en Jeremy Moses Curtis (The Curtis Mayflower, basgitaar). Het optreden gaat van start met de eerste vijf nummers van Blood Brothers, exact in dezelfde volgorde, met het oh zo mooie Little Warble als afsluiter. Stuk voor stuk prachtnummers die de 'americana' sfeer er meteen inbrengen. In het tweede deel van zijn set voegt hij daar nog Cheap Suit (solo, akoestisch) en Dying Just A Little aan toe. Publieksfavorieten Des Moines en Slow Talker sluiten dat eerste deel af, waarna we even de tijd krijgen onze dorst te lessen en Foucault hoopt dat zijn muzikanten niet naar de overzijde van de weg trekken, waar zich een 'cabardouchke' bevindt. Foucault zet deel 2 alleen en akoestisch in. Na Cross of Flowers (hier het inleidend 'heimwee' verhaaltje) blijken de andere muzikanten dan ook de weg naar de N9 Villa terug te hebben gevonden en is het opnieuw genieten van o.a. Eric Heywood, die afwisselend de lap steel laat janken, of de elektrische gitaar op z'n schoot neemt. Zijn beloning: Don't Get Me Wrong met een country/folk sausje overgoten. Het erg geliefde Ghost Repeater sluit de reguliere set na dik anderhalf uur (ik reken de 15' pauze hier niet bij!) af. Maar gezien er nog wat tijd blijft alvorens de heren hun vlucht nemen, krijgen we nog Hurricane Lamp en Left This Town. Die laatste song introduceert hij schitterend: "Wedden dat er daar achteraan iemand verlangt naar deze song?", gevolgd door "Now you can fire up that smoke machine.". Spontaan gelach bij de 100 aanwezigen. Wanneer ik me afvraag of dit optreden nog beter had kunnen zijn dan het zo al was, dan heb ik slechts één wens: breng de volgende keer toch minstens één van die schitterende vrouwelijke backing vocalisten mee. Een pluim bovendien aan de Villa: erg gezellige club met een zéér goede sound (met dank aan 'sounddude' van wie ik de naam toch ben vergeten), een goede fotograaf (met dank aan Jürgen, van wie we hier enkele foto's mogen publiceren), een sympathieke PR-man (dankjewel Bert voor alle support...en het bedienen van o.a. de rookmachine) én uiterst vriendelijk barpersoneel. Ik voelde me meteen hélemaal thuis. Voor de fans van Kris Delmhorst: zij komt begin 2019 naar Nederland. Op vandaag zijn er nog geen Belgische data gekend, maar wie weet komt daar nog verandering in (= warme oproep naar onze clubs). Setlist Dishes War on the Radio Blown Blood Brothers Little Warble Rico I Love You (And You Are a Fool) Blues forJessie Mae Des Moines Slow Talker (pauze) Cheap Suit Cross of Flowers Everybody's Famous Don't Get Me Wrong (cover The Pretenders) Idaho Dying Just a Little Blue Car (cover Greg Brown) Paradise Ghost Repeater (toegiften) Hurricane Lamp Left This Town #concertverslag #concertreview #jeffreyfoucault #N9Eeklo #liveshow #concert

Aan het begin van elke maand geven we een overzicht van enkele nieuwe releases voor die maand. Het gaat hier hoofdzakelijk om albums die we hoogstwaarschijnlijk zullen bespreken. Neemt niet weg dat we ons overzicht eventueel verder aanvullen met nog wat opmerkelijk nieuw materiaal. Clutch Book of Bad Decisions 07-09-2018 Weathermaker Music CD/LP/Digital Beluister: How To Shake Hands Hot Bottom Feeder In Walks Barbarella Twaalfde 'worp' voor deze rockers uit Maryland. Het is opnieuw genieten van de knettergekke en uiterst originele teksten van zanger Neil Fallon, van rechttoe rechtaan rockers al dan niet met het pedaal ingedrukt, en vanzelfsprekend diverse invloeden die bepaalde songs binnensluipen. Geen awards en geen grote stadions voor deze hardwerkende kerels, en daar liggen ze dan ook helemaal niet wakker van. Koppig hun eigen schitterende ding doen en de Gearheads entertainen, daar is het hen om te doen. All Them Witches ATW 28-09-2018 New West Records CD/LP Beluister: Fishbelly 86 Onions Diamond En huplahoi, daar is ie dan, één jaar na de release van hun vorige album slaat dit eigenzinnige viertal opnieuw toe. Er valt nog bitter weinig info te rapen, maar de vier nieuwe songs die we dit voorjaar in de AB te horen kregen, geven aan dat het opnieuw afwisseling troef zal zijn. Donkere bluesslepers, psychedelische trips en garagerockers allemaal samen verpakt in een collectie van acht nieuwe nummers. Marissa Nadler For My Crimes 28-09-2018 Bella Union CD/LP/Digital Beluister: For My Crimes Blue Vapor I Can't Listen To Gene Clark Anymore Marissa Nadler brengt eind deze maand haar achtste album uit. Opnieuw kijkt ze diep in haar donkere zelf en stelt zich moeilijke vragen over liefde en relaties. Dit leidt tot een sterker zelfgevoel dat zowel in haar teksten als stem tot uiting komt. Het artwork geeft perfect de sfeer in haar tot de verbeelding sprekende nummers weer. Slow Crush Aurora 28-09-2018 Holy Roar Records CD/LP/Digital Beluister: Aurora Tremble Shallow Breath Deze Leuvense band, met zangeres uit Manchester, zag het levenslicht in maart 2017 en sindsdien gaat het oerend hard. Een beetje als hun muziek, te omschrijven als shoegaze/dreampop/indierock/postpunk. Aurora is hun debuut. Opnieuw lekkers van eigen bodem. Verder nog in september: 14-09-2018 Low, Double Negative Emma Ruth Rundle, On Dark Horses Paul Weller, True Meanings Infernal Coil, Within A World Forgotten Crippled Black Phoenix, Great Escape Monster Truck, True Rockers Orions Belte, Mint The Dirty Nil, Master Volume Grave Digger, The Living Dead Carrie Underwood, Cry Pretty Willie Nelson, My Way The Goon Sax, We're Not Talking Vöödöö, Ashes 21-09-2018 Billy Gibbons, The Big Bad Blues Miss Tara, Love Joyce Manor, Million Dollars To Kill Me Prince, Piano & a Microphone 1983 Aborted, Terrorvision Suede, The Blue Hour William Fitzsimmons, Mission Bell Mountain Man, Magic Ship Graham Parker, Cloud Symbols Jess Glynne, Always In Between Therapy?, Cleave Nashville Pussy, Pleased To Eat You A Dying Planet, Facinf The Incurable Joe Bonamassa, Redemption 28-09-2018 Hippo Campus, Bambi Loretta Lynn, Wouldn't It Be Great Amy Ray, Holler Elysian Fields, Pink Air Cypress Hill, Elephants on Acid Anti Flag, American Reckoning Riverside, Wasteland Mudhoney, Digital Garbage John Butler Trio, Home We claimen zeker niet volledig te zijn, dus als we jouw nieuwe worp zijn vergeten, laat het ons dan zeker weten. #albumreleases #nieuwereleases #nieuwealbums #clutch #slowcrush #marissanadler #allthemwitches

Iedere rechtgeaarde muziekliefhebber weet ondertussen al jaren dat er half september nog een lang weekend (3 dagen!) vol verrassingen staat geprogrammeerd aan de kust. Meer bepaald in het lekkere Leffinge (bij Middelkerke) waar ze dit jaar trouwens letterlijk de (O-L-V) kerk in het midden zullen houden van het oudste polderdorp aan zee. De “kathedraal van het Noorden” staat namelijk op zaterdag open voor het hondstrouwe “DUYSTER” publiek. Een idee van jewelste als je het mij vraagt, want dit paar (Ayco Duyster en Eppo Janssens) weet als geen ander tomeloze weemoed en “oren-openende” zoetheid op je af te vuren. Toch vraag ik mij persoonlijk af of het geen “nog veel beter” idee was om dit schitterend project pas op de ZONDAG te programmeren, want niet alleen bij mij heersen de heerlijke herinneringen aan het programma toch vooral in de zone waarbij je jezelf overgaf aan de slaap na een fel gevulde “genietZONdag”... Nu ziet het ernaar uit dat er keuzestress zal ontstaan, want de korte sessies van zo’n 20 min.( +20 min. omschakeling naar de volgende act) doorkruisen het al overvolle schema op zaterdag! Ik zie ons (jawel, punkmeisje komt ook!) al buiten komen op zaterdagavond “iets na negenen”... compleet van de kaart en het noorden kwijt, misschien ineens wat oude matrassen op de gewijde grond van de kerk leggen om even op te bekomen? ( ik beloof het proper te houden!) Nu de tijdslijn van LL online staat kan het (gedoseerd) puzzelen beginnen en wie zijn oor al te luister legde bij de afspeellijst “radio leffingeleuren” op spotify weet dat er (net zoals in het echte leven) keuzes dienen gemaakt. Dat zal er voor iedereen anders uitzien wellicht, maar op basis van de voorbeluistering geef ik hier toch even enkele tips omtrent ons pad van de puurheid mee. Traditioneel beginnen wij van Brothers&sisters in RAW op tijd met een aperitiefje aan de kerk waarna het Gentse PUBLIC PSYCHE (voorheen RAPE BLOSSOMS) de aftrap mag geven in de zaal (19u30-Z). De toch wat alle kanten uitgaande nummers op “No New Violence” variëren tussen de 4 en de 10 minuten, tussen new wave, kraut, postpunk...toch benieuwd hoe de aftrap zal klinken daar...(zie ik daar een lid van THE GERMANS in de rangen?). Wie snel is en goed te been kan in de KAPEL (19u45-K)) naar HER’S...dromerige pop (international supersonic spectral wave) uit Liverpool maar het pad van puur P loopt wellicht eerst langs de foodstreet voor een flink bodempje om dan richting de café (20u30- C) voor BOYTOY te wandelen. Hopelijk klinken de dames (op het podium voor alle duidelijkheid) lekker vettig en vuil en smaakt de eerste frisse OMER van het weekend lekker en voor herhaling vatbaar? Ondertussen maken 4 mannen uit San Francisco onder de noemer LUMERIANS het mooie weer in de zaal (20u45 - Z). Aan “Burning mirrors” te horen doen ze dat met verve, veel toetsen en distortion...mmm! (psychedelisch experimenteel)...spacy, fictieve signalen en geesten worden ons deel? Waarom niet?...Misschien gaan we na deze trip even langs het BUSKERpodium (21u30-B) voor een flard SEAGULLS. Zij brengen niet enkel het geluid van de (los om zich heen schijtende) meeuwen mee, (“Intro”) maar ook een brokje hedendaagse SKA (“ Give me a reason”), moet lukken op een vrijdagavond natuurlijk en misschien gaan we dan toch nog een flink stukje meepikken van WHY?. WHY?... een Amerikaanse alternatieve (hip hop en indie rock) band die op een goeie vrijdag wel eens lekker flink uit de hoek zou kunnen komen in de kapel (21u20-K). Op hun album “Alopecia” ( dat eigenlijk al 10 jaar oud is, maar recent heruitgebracht werd) staan best wel te pruimen nummers waarbij de warme, indringende stem van zanger Loni Wolf het geheel naar hogere sferen stuwt...( oei, een Wolf aan de kust?). Hopelijk hebben we geen pijnstillers nodig om de overdaad aan geluiden te kunnen beheren want in de zaal wacht ICEAGE ons op,...de Deense punk leeft en zal ons dat laten voelen (22u10-Z). ...pak het moment( “catch it”) mensen!....dat het een vrijdag vol diversiteit zou kunnen worden blijkt wanneer op bijna hetzelfde moment in de café THE OSCILLATION ( 22u35- C) voor de nodige soundscapes en repeterende vibraties zal zorgen en zeker als je daarna ook nog even gaat luisteren naar THE MAUSKOVIC DANCE BAND (22u50-K) ...let’s shake it baby! Dat Leffinge een (mystieke) ”plek is waar je vreemden kan begraven” is al langer geweten, het dorp aan de Ieperleed bestaat al zeker sinds 888 na Christus (mijn gokje, tussen 700 en 1100) dus je kan er nog wel eens op iets raars stoten... De gelijknamige band (A PLACE TO BURY STRANGERS) uit Brooklyn brengt met de recente worp “Pinned” alvast een flinke golf donker gekleurde muziek mee. Benieuwd of de “ frustrated operator” in mij na een weekje in de vroege ploeg bij het “Japanse leger” zich zal kunnen uitleven, want even later staat ook SONS in de kapel (00.10- K). Om af te sluiten met harde garagepunk, toch heerlijk dat al dit luids (betonnen golven!) zich even komt voorstellen aan zee? ...15 namen op vrijdagavond!!! We kunnen dus onmogelijk alles zien, maar gulzig als we zijn gaan we nog zeker voor AMMAR 808 in de zaal (om 01u.00-Z) waarna we wellicht stilletjes zullen afdruipen richting een zee van tijd (12u?) om onze lichamen even te laten bekomen...(of in verbinding te laten gaan? Remember den geile Ollander van vorig jaar?...Ps: naam bekend bij de redactie 😉) of wie weet dansen we wel nog de Nacht door met MICHAEL MIDNIGHT...niets moet, alles kan, ook niets...? Op zaterdag komt Rockchick ons wellicht vervoegen maar ik vermoed dat ook zij niet gehaast zal zijn om de opener in de zaal te zien. Nadat we, als fervente trouwe muziekliefhebbers ALLE acts op Theater Aan Zee hebben gevolgd was de keuze van de (veel te brave, makke?) jury voor VITO alvast niet de onze...pffff...allemaal degelijk gedaan hoor, maar o zo voorspelbaar dat het plots ook niet meer deugd? Heeft papa DEREK geheel onbewust de ontwikkeling van zijn zoon tegengehouden? Of hengelt de zoon op deze manier naar de goedkeuring van zijn pa? Het overvolle programma op zaterdag zorgt trouwens ook weer voor verscheurende keuzes... om 15u.speelt “Aarde Aan Daan” namelijk op het BUSKERpodium terwijl op hetzelfde moment TUBELIGHT ( 15u-K) ten dans speelt in de Kapel. Die zijn wellicht onze meest Belgische “BRITS” klinkende band van het moment? Voor mij is het geleden van in de Rockrally 2012, waar de (te?) hoge verwachtingen niet werden ingelost, doch het nieuwere werk klinkt naast rauwer ook heel erg Punky. Benieuwd wat dat geeft op een zaterdagmiddag! Wie wellicht ook veel te vroeg dient aan te treden in vergelijking met de nachtelijke intieme songs die ze brengen is PORTLAND (15u45- Z) waarna de keuze tussen EMY (16u30- B) en HILARY WOODS (16u30- K) enkel gebaseerd is op “nog niet gezien” in het voordeel van Hilary (u kan uiteraard ook opteren om Hilary in de kerk te gaan beluisteren om 19u30 wat misschien wel een betere setting is voor haar subtiel werk?) Echte Britten kan u aan het werk horen in de zaal, waar BOY AZOOGA (17u10-Z) uit Cardiff het beste van zichzelf (en dat klinkt heel verscheiden) komt geven terwijl iets later velen onder u hartverscheurende keuzes zullen moeten maken tussen zowel de lekkere punk van CABBAGE (18u05-K) en de “ seedy tricks” van SYLVIE KREUSCH ( 18u35-Z) t.o.v....de eerste 2 sessies van DUYSTER in de KERK...BRAM VANPARYS (The Bony King of Nowhere) laat er ons een glimp van zijn nieuwe werk zien en horen ( 18u- 💒) waarna de onvolprezen BERT DOCKX ( 18u45- 💒) enkele van zijn talenten op ons los zal laten. Nederig kniel ik neer voor zoveel schoonheid (+ de warme stem van Ayco) en hopelijk is punkmeisje tegen dan niet verloren gelopen rond de kerk zodat ze kan meegenieten van een vers pak intimiteit op zaterdagavond? Daarna toch even terug met de voetjes op de grond komen, met natuurlijk een tussenstop bij één van de culinaire “lokkertjes” rond de kerk, waarna je nog even de slechte adem van BAD BREEDING ( 19u-C) in het café kan gaan opsnuiven...PUNK is not dead in the UK, dat is duidelijk en ik ken alvast minstens één goddelijk meisje die dit allemaal wel heel erg leuk zal vinden...de multi-(culti) instrumentale one-man-show van BOB LOG III ( 19u40- K) staat in de kapel waarna we van dit jonge (ADHD?) geweld kunnen bekomen door “weer” te gaan schuilen in de kerk waar WILL SAMSON ( 20u10- 💒) het betere intiemere werk zal leveren voor wie even weg wil uit de drukte, of last heeft van een overdosis Brussels STIKSTOF ( 20u- Z). De man met de meest foute naam van het weekend heet JIMOTHY LACOSTE ( 21u15- K) doch hij klinkt in het nummer “ Future Bae” nog geen klein beetje als THE STREETS (die trouwens zelf ook terug zijn na een pauze van 7 jaar! maar (nog) niet in Leffinge) ...Wij zullen in ieder geval maar een glimp tot helemaal niets van de man zien, want het Antwerpse FLYING HORSEMAN ( 21u30- Z) speelt een flinke set van meer dan een uur in de zaal waardoor BERT DOCKX en de zijnen de kans krijgen een breder pallet van hun kunnen aan ons te serveren...voor wie het teveel van het goede zou kunnen zijn kan altijd nog in de café terecht voor een trio van de PRETTIEST EYES (22u10-C)...een internationaal combo dat best wel pittig uit de hoek kan komen door Punk,noise, krautrock en industrial te vermengen tot een ongeziene splinterbom. Heel misschien vinden we nadien nog de energie om de laatste tonen van MDC III ( 22u45-K) door de buis van Eustachius te jagen of gaan we EQUAL IDIOTS ( 23u30-Z) in de zaal een beleefd bezoekje brengen zonder te fluimen naar het podium...???.. ”iedereen” is hier precies al lang wild over, doch ik zag de boys nog nooit aan het werk, er zit ook een soort van “gladheid” rond deze hype waar ik niet zo gek op ben, maar uiteraard gaan we dit een kans geven om ons te laten overtuigen... BOROKOV BOROKOV (Belgisch) staat op zondagmorgen ( 00u15- K) in de Kapel ...Gekke Nederlandstalige titels en af en toe een flard tekst met een hoekje af (joepie!) dansbaar en misschien wel de beste afsluiter na een tjokvolle tocht door de schorren, slikken en geulen van Leffingeleuren. Dat de zondag al dansend kan worden ingezet blijkt ook door de gratis toegang voor iedereen in de zaal vanaf 00u30 waar BRAM WILLEMS enkele deuntjes op u los zal laten, terwijl in de café PABLO de knoppen zal beroeren...tot...? De zondag in Leffinge staat wel vaker in het teken van de (blues, folk en zelfs country) tradities. Laat dat nu net enkele genres zijn waar ik weinig tot niets bij voel (of het zou ergernis of verveling moeten zijn) dus haast en spoed zal er niet bij zijn op de dag des heren...maar hier en daar een streepje treurnis en voorspelbaarheid moet kunnen natuurlijk ( VAUDEVILLE ETIQUETTE , 14u30-Z) en is het sein om de hardwerkende mens in mij even los te laten?... of om het BUSKERpodium te bezoeken waar weer 9 acts de kans krijgen om zich aan ons te tonen. Waarbij ook DENALI WRENCH (begot de winnaar van de studioprijs op TAZ???) uit Brussel waarvan wij vermoeden dat het nieuwe “uitwisselingsprogramma” met BRUZZ hier voor iets tussen zit? Of een jury met een voorkeur voor tamme sets?... Ja, wij hebben alvast VEEL beter en hetere dingen gehoord daar op TAZ! Maar smaken kunnen verschillen natuurlijk?... THE OSTEND STREET ORCHESTRA (die de openingstoet van TAZ mochten doen en vooral opvielen door de gekke veel te warme funeraire kledij ) doorkruist vrolijk het dorp enkele keren en zelfs de befkampioen ( ALEX VERDI,20u45 - B) komt gek(scherend) langs, maar het gevoel dat DUYSTER de kerk op zondag had moeten vullen overheerst hier nog steeds in ieder geval...Toch zijn er ook wel enkele lichtpuntjes voor mensen die ook op zoek zijn naar verwondering. SWEDISH DEATH CANDY is alvast van plan om de Kapel op stelten te zetten (15u25-K) en dat mag van ons best wel wat leven in de (B)rouwerij brengen. Terwijl onder de noemer “ieder diertje zijn pleziertje” MICHAEL NAU zijn ding mag doen in de zaal ( 15u50-Z) gaan wij met graagte terug wandelend rond de kerk op zoek naar culinaire (vloeibaar of vast) hoogtepuntjes om daarna onze oren te spitsen voor het zeer mooie GUNN- TRUSCINSKI DUO (16u50- K)...de muziek op de plaat “Bay Head” is naast intens ook bijzonder ge(s)laagd...dat gitaartje in “ Seagull for Chuck Berry”... duidelijk mannen die het pad der verbeelding durven bewandelen en daarvoor kom ik (niet alleen!) alvast elke jaar terug naar dit dolle dorp! In het café moeten ze op zondag ook altijd even bekomen van de zware zaterdagnacht waardoor het eerste (en enige?) optreden pas laat in de namiddag plaats grijpt, MALE GAZE (17u45- C) zou daar in ieder geval voor een Californische schokgolf en optoeter van jewelste kunnen zorgen tot uwen “golden gate” ervan openvalt ...iets voor de die-hards onder ons dus...?...We gaan er zijn! Daarna toch even bekomen op een uurtje zachte en bekende tonen van THE BONY KING OF NOWHERE (18u35-Z) maar het staat u natuurlijk ook vrij om u te laten onderdompelen (of herdopen) in de kapel door de BEN MILLER BAND ( 18u15-K). Zorg wel dat u tijdig iets eet wat niet op de maag blijft kleven om een energiedipje te voorkomen...het zou kunnen dat u anders door de knieën gaat tijdens de wilde set punkrock van AMYL & THE SNIFFERS (19u45-K)...de bijhorende nektapijtjes van de gitaristen nemen we er zeker en vast vrolijk bij! De overlappingen van de tijdstabel zorgen er wel voor dat u zich veelvuldig dient te verplaatsen. De volgende gig, CHUCK PROPHET & JESSE MALIN ( 20u10-Z) : open uw hart, laat je huid beroeren en wees maar zeker dat Jesus een sociale drinker was...(het zijn enkele van de thema’s in de songs van Chuck “Green on red” Prophet )...ik ben alvast ook klaar om JESSE MALIN te ontmoeten aan het einde van de wereld samen met de koningin van de (lees mijn) onderwereld... Vorig jaar kregen we op zondagavond TJENSMATIC en MILLIONAIRE, dit keer komen THE (onnavolgbare) VAN JETS het LL-weekend de ultieme kers op de taart aanbieden. Een verhaal dat onwaarschijnlijk begon op Humo’s Rockrally in het gezegende jaar 2004 (ik was toen 40 en dodelijk verliefd en geraakt als nooit tevoren door de “native”muziek van de bronzen medaille, MADENSUYU, waarover later meer...). Daardoor verloor ik misschien wel even het unieke aan deze groep uit het oog, ik herinner mij nog dat ik de zanger tijdens de preselecties in zaal de zwerver de (wellicht misplaatste) vraag voor de voeten gooide of “het niet jammer was dat al het creatieve talent uit Oostende wegtrok naar Gent...?” De geschiedenis heeft aangetoond dat deze jongens naast bulken van het talent ook steeds de juiste keuzes maakten en geen ééndagsvlieg bleken?...Ondertussen bleven ze trouwens altijd “van Ostende” en mogen we terecht trots zijn op dit lokale muzikale (zee)PROduct. Ik vergeet nimmer hun (private) sessie in Kaap voor het onvolprezen online programma “SPOOR 8” waarbij Belgische bands op een bijzondere locatie hun ding mochten doen...( Help, Help...kom terug SPOOR 8!)...de toekomst oogt misschien primitief maar daarom niet minder (opr)echt? Genoeg geslijm zou ik durven zeggen, rest mij nog te melden dat u ook op zondag uit de bol kan gaan op de tonen van DJ’s ( COOKIES & TYLER, 23u./ 03u.00, Z) en dat er tegen dat late uur ongeveer zo’n 82(!) acts te beleven zullen geweest zijn (tussen 18u.op vrijdag de 14de en pakweg 03u00 op maandagmorgen de 17de september)...dat is (heel wat) minder dan nen euro per act? En dan zwijg ik nog over de heroplevende ku(n)stbeleving ...en randanimaties al dan niet verzorgd door gekke buurtbewoners en veel dienstbare vrijwilligers ... Waar wachten jullie in godsnaam nog op? Tot dan...mvg, Puur P. Ps: Binnenkort op de site!...het pad der puurheid in pdf of jpeg (print het niet af, doch bewaar het eventueel in uw foto’s op de smartphone?... met dank voor uw duurzame kijk op de wereld van vandaag!) #Leffingeleuren

Yesterdayland @ Bobbejaanland 26 augustus 2018 Voor het tweede jaar op rij werd afgelopen zondag Bobbejaanland omgetoverd tot Yesterdayland. De bezoekers konden op één dag genieten van muziek uit jaren ’60, ’70, ’80 en van alle attracties. Je kan Yesterdayland vergelijken als tegenganger van Tomorrowland. Het jongere publiek maakte die dag plaats voor publiek met een gemiddelde leeftijd van 50 jaar. De mensen geniet ervan om één dag terug ‘Back in Time’ te zijn. Er zijn 4 verschillende podia te ontdekken. 60’s stage, 70’s & 80’s stage en de Arena/Lage landen Podium. Zowel nationale als internationale namen vond je terug op hun Line-Up. Je merkte hier en daar mensen op, die op hun Smartphone aan het zoeken waren wie bepaalde zangers waren of welke liedjes ze indertijd hadden uitgebracht? Anders namen waren heel bekend , de meesten zijn er mee opgegroeid. Namen zoals Dave Berry, Chris Andrews & The Aquals kwamen voorbij op de 60’s Stage. Aan de 70’s & 80’s stage kon je een ganse dag vertoeven. Als eerste kwamen de Time Bandits die zoals altijd hun publiek een prachtig optreden bezorgden. Hun bekendste nummers zoals ‘Endless Road’ en ‘I’m Only Shooting Love’ mochten natuurlijk niet ontbreken. Daarna kwamen we precies terecht in de film “Saterday Night Fever”. De coverband van The Bee Gees brachten de mooiste nummer van de 3 gebroers. Als je even je ogen sloot had je echt het gevoel dat de originele er stonden. Maar dat kon natuulijk niet als je weet dat enkel nog Barry Gibb leeft. Jammer dat Vicky Leandros moest annuleren wegens stemproblemen. Maar Yesterdayland heeft er alles aangedaan om een vervanger te zoeken in een heel korte tijd. Dana Winner was de oplossing. Voor vele mensen was het een grote teleurstelling, anderen glunderden. Met Gerard Lenorman gaan we de Franse toer op. Gerard die de zoon is van een Duitse soldaat en een Franse moeder. Bij ons is zijn nummer ’Voici Les Clés’ één van zijn bekendste. Daarna volgden nog Raymond van het Groenwoud, Frank Boeijen, The Three Degrees (de enige echte) en The Rubettes. Op het lage landen Podium konden we genieten van BZN, Willy Sommers, Robby Longo, Sandra Kim, Gerard Joling, The Gibson Brothers. De lijst op de andere podia was bijna oneindig. Met ruim Yesterdayland , het is jullie opnieuw gelukt om de mensen te laten genieten van de muziek uit de goeie ouwe tijd. Iedereen liep er met een smile op hun gezicht. Op naar een nieuwe editie in 2019.

Vestrock, het jaarlijkse gezellige festival in Hulst, vier dit jaar zijn tiende verjaardag. Dat er voor die tiende verjaardag al eens iets meer mag dan anders, blijkt uit de aankondiging van hun eerste headliner. Nothing But Thieves zal op vrijdagavond de headliner zijn op Vestrock 2019. Vorige jaren kon je deze alternatieve rocksensatie al zien op Rock Werchter, Lowlands maar ik in clubshow in de Botanique en Trix. Mede hierdoor zijn ze op korte tijd uitgegroeid tot een gevestigde naam in de rockwereld. Omdat dit slecht de eerste van vele mooie namen is voor deze verjaardagseditie van Vestrock kan je vanaf 1 oktober al Early Bird kaarten kopen. Het aantel beschikbare kaarten is zoals steeds beperkt voor dit "kleine" festival, snel erbij zijn is dus de boodschap. Info en Tickets. Vestrock, gaat door in Hulst (Nederland) van 31 mei tot 2 juni 2019. www.vestrock.nl #Vestrock

‘Ten points from the Belgian jury!’ Symphonic Metal? Overdreven bombast, baljurken, trommelvlies pijnigend gekweel…ik krijg daar stenen kloten van! Neem mijn review vandaag dus niet al te serieus indien je grote fan bent van dit genre. Ik heb er niets mee, het doet me bitter weinig tot niets, maar wie ben ik om dan te oordelen, right? Groot was echter mijn verbazing toen ik Beyond The Black voor het eerst hoorde/zag: een zangeres, jawel, maar zonder baljurk én met een stem die me héél erg aanspreekt. Jennifer Haben heeft een zuivere, heldere strot die mijn trommelvliezen streelt: krachtig genoeg om tussen al het instrumentaal geweld uit te springen, en vol gevoel in de rustige passages. Op 9-jarige leeftijd richtte ze haar eerst (school)groepje op, in 2007 won ze de ‘Beste Stimme’ (wedstrijd van tienerzender Kika), werd bijna richting Duitstalige popdeuntjes geduwd via Disneychannel en het meidengroepje Saphir, om dan in 2014 een 180° bocht te maken met Beyond The Black. Op basis van enkele demotapes mochten ze datzelfde jaar op Wacken optreden, om dan enkele jaren later met de Scorpions de hort op te kunnen. In 2015 verscheen hun eerste album Songs Of Love and Death. Na hun tweede album werd héél de bezetting rond de getalenteerde en charismatische jonge frontvrouw gewisseld, en pakken onze Oosterburen nu uit met hun derde full album. Tijd om terug te grijpen naar mijn ‘titel’ bij dit stuk. Van bij de opener Hysteria kreeg ik meteen een Eurovisiesongfestival gevoel dat nooit echt verdwijnt. Tot bijna halfweg wisselen uptempo en midtempo songs af met (power) ballads, allemaal met erg catchy en goed in het oor liggende melodieën. Na slechts drie luisterbeurten zing ik er spontaan enkele van mee en krijg ik ze niet uit mijn hoofd. Wat het allemaal boeiend genoeg houdt is de fantastische stem van Haben, die zowat alles aankan én bovendien qua Engelse uitspraak perfect is…niet evident voor Duitstaligen. Een stuk minder voor mij is de aanhoudende bombast die blijkbaar hoort bij dit genre: elke song verzuipt in een overdaad keyboards/strings en koortjes waardoor het epische karakter regelmatig aan pathos grenst, bv. bij het middeleeuws gekruide Song For The Godless of het met Gregoriaanse zangen gespekte Beneath A Blackened Sky. De ballad Escape From The Earth is dan een ware verademing, ook al hoor ik deze graag nog iets meer gestripped. Tot hier scoort het zestal wat mij betreft nog goed, maar dan zakt het niveau toch een heel stuk, naar vooral opvullertjes en niemendalletjes, op drie songs na. My God Is Dead is een erg mooie power ballad met dynamiek in het refrein. Breeze is misschien wel de beste song op dit album. Jawel, opnieuw een ballad, mooi gearrangeerd en met een subliem en vol emotie zingende Haben. Ik kijk doorheen de overdreven bombast naar het einde toe, en ook dat mannenkoor in het refrein hoefde voor mij niet…Jennifer Haben aan de piano zou volstaan. Echo From The Past is trouwens nog zo eentje waarmee ze voor mij naar het Eurovisiesongfestival mogen trekken en de 10 punten bij de vleet mogen binnenrijven. Ik zing, en supporter, uit volle borst mee. Beste liefhebbers van Symphonic Metal, neem het me niet kwalijk, maar op enkele tracks na krijg ik het hier nog warm noch koud van. Ik lees en hoor hier en daar bovendien 'Godless', 'Blackened', 'Doom', 'Death' en 'Dead', maar zoals de titel Fairytale Of Doom aangeeft, is het allemaal erg luchtig en zelfs een beetje 'plastic'….donker/zwaarmoedig als in het sprookje Maleficent. Fans van het eerste uur kunnen Heart Of The Hurricane echter blindelings aanschaffen: minstens even sterk als hun debuut, zeker beter dan de opvolger. Voor hen is mijn score van 67 waarschijnlijk een 87. Misschien voor album nummer 4 de kwaliteit, die er absoluut is, laten primeren boven de kwantiteit? Toppers: Through The Mirror, Million Lightyears, Escape From The Earth, Breeze Score: 67/100 Info Releasedatum: 31 augustus 2018 Label: Napalm Records Singles: Heart of the Hurricane Million Lightyears Uitgaven: LP, CD, Digital website Tracklist: Hysteria Heart Of The Hurricane Through The Mirror Million Lightyears Song For The Godless Escape From The Earth Beneath A Blackened Sky Fairytale Of Doom My God Is Dead Dear Death Scream For Me Freedom Breeze Echo From The Past Parade Jennifer Haben (v) Tobias Lodes (g, bv) Jonas Roßner (k, bv) Stefan Herkenhoff (b), Chris Hermsdörfer (g, bv) Kai Tschierschky (d) (photo credit: Heilemania) #beyondtheblack #jenniferhaben #heartofthehurricane #napalmrecords #symphonicmetal #powermetal #germany #duitsland #saarland #albumreview #albumbespreking

‘’Muscles from – the South of - Brussels’ Ergens begin 2017 maakte ik voor het eerst kennis met Black Mirrors. Funky Queen passeerde via social media en ik was helemaal weg van deze song. Toen later datzelfde jaar de gelijknamige EP verscheen, bleef ik toch wat om mijn honger zitten. Die honger is nu gestild…en hoe! Look Into The Black Mirror is het Belgische antwoord op QOTSA/Royal Blood/The White Stripes…in een down and dirty stoner-/garagerock kleedje, met hier en daar een psychedelische of bluesy noot. De PR-machine draait vanzelfsprekend vooral rond frontvrouw Marcella Di Troia, een ‘madam’ met een stevig stel kloten…in die zin dat ze over een krachtige strot beschikt en er ook live staat. Laat ons echter de rest van de band niet vergeten, want de heren Pierre Lateur (gitaar), Gino Caponi (bass) en Edouard Cabuy (drums) dragen méér dan hun steentje bij aan de gehele sound van de band. Het debuut van de Brusselaars trapt af met een vette stoner klepper met een wervelend einde, gevolgd door het swingende door bas/drums gedreven Funky Queen. Een dubbele portie power om U tegen te zeggen.  Lay My Burden Down en Günther Kimmich (who?) zijn vuile garagerockers die live gespeeld gegarandeerd het kot in de fik steken. Cold Midnight Drum en Mind Shape borduren daar – in iets mindere mate – op verder. Van een heel andere orde zijn Inner Reality en Moonstone. De eerste zet een psychedelisch sfeertje neer rond groovende drums en bas en fuzzy gitaren. Di Troia zingt ingetogen en bezwerend…we wanen ons een dikke 5 minuten ergens in de woestijn tussen Native American stammen. Tijdens het donkere, deinende Moonstone krijgen we nog meer gevoel in de stem van Marcella Di Troia, die het doorheen de hele song zacht houdt. Slidewerk opent het voorlaatste nummer, een knipoog aan een bluesy Led Zeppelin. Bij Burning Warriors denken we aan het leed dat de Native Americans werd/wordt aangedaan. Di Troia croont, kreunt en schreeuwt zich de ziel uit haar lijf op deze pompende stoner track, met een fuzzy gitaarsolo, een Hendrix-aandoend intermezzo inclusief Pow Wow gezangen en een intense climax. Loop echter nog niet weg of je mist het mooie, gevoelige slot. Van passie gesproken! Dat hun releaseshow op 27 september in de AB Club meteen was uitverkocht, begrijpen we na het beluisteren van dit mooie debuut. Maar who the fuck is Günther Kimmich nu? Toppers: Funky Queen, Inner Reality, Moonstone, Burning Warriors Score: 77/100 Info Releasedatum: 31 augustus 2018 Label: Napalm Records Singles: Günther Kimmich Moonstone Uitgaven: LP, CD, Digital website Tracklist: Shoes For Booze Funky Queen Lay My Burden Down Inner Reality Moonstone Günther Kimmich Cold Midnight Drum Mind Shape Till The Land Wind Blows Burning Warriors #blackmirrors #lookintotheblackmirror #albumbespreking #albumreview #newrelease #garagerock #stonerrock #brussels #brussel #belgium #belgië #ABBrussel #napalmrecords