Zesenveertig minuten en zesendertig seconden. Exact zo lang duurt dit nummer. En op geen enkel moment gedurende dit prachtig stuk gecomponeerde geluidsgeloven dachten mijn oren: "pf". Ongezien.
Het nummer is op zich heel simpel in zijn boodschap. Het gemis van een geliefde wanneer die van ons ontnomen wordt. Over zulk verdriet moeten we niet moeilijk of speciaal gaan doen. Het is intriest en zorgt voor een rivier aan tranen. En dat is iets waar soms lang moet worden bij stilgestaan. Wat hier zo mooi wordt omgezet in muziek, welgeteld vanaf seconde negen. Je kan je inbeelden dat zesenveertig minuten de nodige solo's met zich meebrengen en die zijn er. Ze gaan door merg en been. Maar dan op een hele goeie manier.
Meer woorden hieraan vuil maken doet deze muziek geen recht aan, dus hopelijk gaat ge dit ontdekken. Tijdsverspilling gaat het niet zijn.
Lees
Wish you were here is een eerbetoon. Een afscheid ook. Therapie voor maker én luisteraar. (bron: busker.be)
