Noiserock, wat moet ik daar nu potverdekke mee. Luisteren maar zeker? En toegeven dat dit compleet geschifte viertal een energieke plets tegen ons kaken heeft uitgebracht als eerste single van een aankomende dubbelaar. Het zal nooit helemaal mijn ding zijn, maar ik kan niet ontkennen dat Soy Cuck een glimlach op mijn 'tote' tovert. Het contrast met die andere single (check hieronder) kan niet groter zijn. Die glimlach? Die blijft! Luister ook naar Shaking
Lees
Hun naamloze eerste geesteskind bundelt zomaar even achttien tracks bij elkaar — niet gespeend van enige schizofrenie, maar dit pièce de résistance ademt oprechtheid en diep snijdende expressie uit élke zichtbare porie. Slaan, zalven en alles daartussenin, doorheen één en dezelfde creatie: yeah, you're in for a ride. WHORSES zadelde hun eersteling op met een soort van gespleten persoonlijkheid, die twee kanten van elk negen nummers etaleert: één helft snauwend rauw, de andere dartelend met akoestische melodieën. Ze mogen op het eerste gezicht dan wel tegenpolen lijken, beide zijn onlosmakelijk verweven met de veelzijdige identiteit van deze bipolaire band. WHORSES is een band van extremen: ze halen het ruigste en zachtste in zichzelf én ieder naar boven die durft duiken in dat tegelijk beukende en broze klankenbad. Een band, live én op plaat zowel een sidderende splinterbom als een aimabel viertal dat zich wentelt in de melancholie van troostende, doch licht scheve countryliedje
Recht vanuit de drassige prairies van Kortrijk gorde WHORSES zich stevig in het zadel der Belgische rock sinds hun eerste noise echo’s weerklonken, ergens in 2017. Deze vier cowboys vonden elkaar in een onbestemde queeste naar iets muzikaal nieuws, apart, scheef of eigenaardig — ruw, hard en compromisloos, maar zonder te weten waar ze op dat moment exáct naar hunkerden. Lang duurde het echter niet eer Harry, Baptiste, Timotheus en Tijl op een eigen geluid botsten: al met debuutsingle 'Rocky' liet het viertal rechtuit horen hoe hun gebalde, beenharde noise zich vlotjes vermengt met zachtere, gevoeligere stukken. Die frisse en cutting edge sound werd al snel geprezen door pers én publiek: WHORSES speelde zo de podia van Sonic City, Ancienne Belgique, Trix, Vooruit en VOLTA aan splinters, werd opgepikt door onder meer Humo en Red Bull Music en gevraagd als voorprogramma van Belgische cult bands als STAKE, Brutus en Raketkanon. En vlak nadat die intensiteit zowat hun handelsmerk werd, druppelden er gestaag maar zeker een resem andere invloeden binnen. Winters, gerenoveerde repetitieruimtes en lockdowns deden de band grijpen naar akoestische set-ups, wat snel resulteerde in meer op melodie gebaseerde, rustigere composities. Nu, artiesten als Pavement, The Beatles of Eliot Smith vormden al sinds dag één onbetwiste inspiraties, en verwacht ook níet dat die met country-doordrenkte songs klinken als uw doorsnee singer-songwriter:
WHORSES zou WHORSES niet zijn zonder dat edgy, weird of ongewoon intrigerende randje rond letterlijk álles wat ze creëren.
