Ik hoor de eerste tonen, zie de beelden en denk "Yes, klinkt gewelid!". Dan komt de stem en haak ik zowaar af. Ik heb het nu eenmaal niet voor de klanken van een Neil Young, hoe goed de muziek ook mag zijn. Bob Dylan? Dan ga ik héél hard lopen, sorry.
Ian (v, g, p) klinkt - een geluk voor mij - als een iets minder scherpe Neil Young, of die kerel van The War On Drugs als hij niet compleet gaat zagen. Inferno is een mooi stukje ingetogen americana in de geest van The Band en konsoorten.
Luister ook naar: Nail It On The First Try
lees
“This song, more than anything, is about the persistence of certain mundane memories, and how they take on hidden meaning and significance, how their symbols become part of our inner lives, and how they are transformed in our minds,” explains Ian Felice. “It’s also about youth and growth and transformation. Memories of the film are obscured through the lens of time. Does Jean Claude Van Damm actually ride a motorcycle along the banks of the Rio Grande? I don’t recall, but still I have this image in my mind. I just remember how horrible the movie was. The two characters in the song are transformed into swans in the final verse, in a dream, as they are swept into the fire of another, more frightening reality.”
The Felice Brothers leerden het van op de ouderwetse maniet, t.t.z. op straat (of in hun geval: in de metrostations van New York). Sinds hun debuut Iantown (2005) hebben The Felice Brothers een indrukwekkende reeks albums uitgebracht met americana in de stijl van Bob Dylan en The Band, al maakten ze met Celebration, Florida (2011) een uitstapje richting electronica. In 2019 verscheen hun meest recente album Undress, volgens het toonaangevende Amerikaanse tijdschrift Rolling Stone hun beste plaat sinds jaren!
Kern van het 'collectief' zijn de broers Ian en James, die i.f.v. de geschreven muziek verschillende muzikanten rond zich scharen.
