We schrijven 2016, ik keek zoals elk jaar naar een muziekshow die steevast door de 'échte' muziekkenner uitgebraakt wordt. Een niet al te gelukkig uitziend meiske staat wat onwennig op het podium. De eerste tonen van het magistrale Iron Sky (Paolo Nutini) worden ingezet en ik heb zin om het volume uit te zetten: dit nummer kan NIEMAND aan! Dan zingt het getormenteerde schaap de eerste zin en....ik krijg tranen in mijn ogen en een vette krop in de keel. Verre van perfect en nog mijlenver van het origineel, maar verdomme sterk gedaan! Vier jaar later komt Sophie Speck terug boven water (allez, voor mij dan). Ze ziet er nog steeds niet al te 'happy' uit maar kan me opnieuw raken met haar stem, performance en ook wel dit rustige (alternatieve) popnummer met lichte soul invloeden. Het is iets in die stem, die nog maar heel af en toe rauw klinkt, alsook dat donker kantje vermoed ik. Ik kijk i.i.g. uit naar meer.
Luister ook naar: Tides
ter info hopelijk kunnen we dit luik snel aanvullen ;-)
