Change is good. Fucking hard, but good.
Vier jaar na zijn laatste album is Sean Carey terug met eigen solo werk. Misschien herken je zijn stem (of doet ie denken aan die) van Bon Iver. Hij is namelijk met meesterbrein Justin Vernon al van in het begin verantwoordelijk voor de drums en backing vocals bij de band. En zijn bijdrage op het meesterwerk van Sufjan Stevens, Carrie & Lowell mocht er ook zijn.
Ik ga nu misschien de hyperpersoonlijke tour op met deze review maar het nummer komt hard aan. Net zoals eerder genoemde artiesten weet Sean met een simpele piano meteen een uiterst breekbare sfeer neer te zetten die alleen maar krachtiger wordt op het moment dat zijn stem erbij komt.
Het is een single geworden met veel emoties. Het gaat over rouwen, verliezen, schuld. Dingen waar we eenieder dagelijks mee geconfronteerd worden. Maar zoals hij in interviews al heeft aangegeven heeft hij deze emoties met een negatieve bijklank kunnen omzetten naar hoop. En liefde. Liefde voor het verleden, het heden en de toekomst. En dat hoor je naar het einde van het nummer toe. Hij geeft niet op. Hij gebruikt de positiviteit die hij ziet in het opgroeien van zijn kinderen als kapstok voor beter.
In een persstatement zei hij : ‘Change is good. Fucking hard, but good.’ Je fouten aanvaarden en je breekbaar openstellen. Want dan zie je pas de schoonheid.
En de schoonheid is zeer aanwezig in Break Me Open. Flarden Bon Iver, overgoten met een sausje van Julien Baker en wat Phoebe Bridgers als afkruiding. Dat is nu toch gewoon iets wat je wilt gesmaakt hebben.
Heb hoop.
Lees
Today, S. Carey announces the forthcoming release of Break Me Open. Out April 22nd on Jagjaguwar, the brand new album from the songwriter, producer, polymathic instrumentalist and second longest-serving Bon Iver member is both more personal and collaborative than he could ever predict. In the four years since his previous Hundred Acres LP, Carey created these 10 songs against the most challenging and change-filled period of his life. From recording and reflecting at home in Eau Claire, WI, to joining forces with co-producers Chris Messina and Zach Hanson at a studio outpost in Gualala, CA, to experiencing an unforgettable epiphany during a serene moment of fly fishing in Montana, Break Me Open sees S. Carey confront the pain of his marriage falling apart, the passing of his father, and the growth of his children, only to emerge with an overwhelming sense of gratitude and generosity. Against the backdrop of a pandemic, these experiences of grief and loss shook S. Carey to his core, leaving him wondering who he was and where to go. But in a vow to stay present and vulnerable, he continued to move forward, found where the fear festered, and channeled these feelings into the music. Across Break Me Open, Carey sheds new skin and returns even better, explaining: “Change is good. Fucking hard, but good. For many, to say the last two years have been difficult would be an understatement. Stress and uncertainty about life in general, family, friends, kids, even Mother Earth has grown exponentially. There is a heaviness to human consciousness right now, a darkness at the surface. Break Me Open is about love - past, present, and future. It’s about fatherhood - the overwhelming feeling of deep love for my kids and the melancholy of watching them grow up right before my eyes. It’s about accepting my faults and wrongdoings, exposing myself, and trying to know myself better than I did the day before. But above the darkness, it’s a message of hope, honesty, and growth. It’s a call to be vulnerable: Break Me Open.” - S. Carey
(bron: persbericht S. Carey)
