Ontdoe een psychedelische rockband uit de jaren zestig/zeventig van die enerverende vox continetal (orgel) en hun beresterke zanger, maak hun hele sound 'vandaag' en je krijgt ... Memento Park van de Gentse songwriter/multi-instrumentalist Rik De Maré. Zelfde rustige opbouw en zelfde toenemende spanning die we bij bepaalde songs van The Doors gewoon zijn. Ook die zalige drumpartij van Christophe Claeys roept herinneringen op. Mooie herinneringen, waarvoor dank.
Lees
De Maré begon in zijn vroege kinderjaren muziek te maken. Hij maakte zijn eerste composities op een meetlat of demonteerde de buffetpiano en deed er alles aan om het kerkorgel te kunnen bespelen. De klank van orgels zindert eigenlijk nog steeds door in de composities van Noland Sunn.
Aanvankelijk speelde Rik klassieke gitaar. Al snel kwamen singer-songwriters als Nick Drake, Leonard Cohen en Elliot Smith of Neil Young op zijn radar. In de daaropvolgende jaren ontwikkelt de muzikant een fascinatie voor klank en begint hij te experimenteren met zelfgemaakte instrumenten zoals een ‘disembodied cello’, een strijkinstrument zonder klankkast. Ook een stofzuiger en pianosnaar vormt hij om tot nieuwe instrumenten. Rik speelt naast gitaar ook piano, bas, banjo en orgel. In 2005 wordt hij vast bandlid en multi-instrumentalist bij ‘Kiss the anus of a black cat’, het soloproject van Stef Heeren, waar hij tot 2012 actief blijft. De laatste jaren wijdt hij zich verbeten aan het songschrijven, weg van de clichés, met een eigen geluid en poëtische teksten. Als songschrijver heeft hij een voorliefde voor verhalen, mysterie en symboliek maar haalt hij zijn inspiratie ook uit de condition humaine. Veel van zijn teksten onstaan uit droombeelden. De naam Noland Sunn is een nachtgezicht van een gedroomd landschap. Zijn voorliefde voor akoestische gitaren en vintage orgels schemert door in sfeervolle en krachtige songs.
- Over 'Memento Park' -
In 2009 bezoekt Rik Memento Park in Boedapest, een terrein waar een 42-tal kollosale beelden (van o.a. Stalin, Lenin en Karl Marx) na de val van het communistisch regime werden opgesteld. Daar ontstonden de versregels: “Great man, man of stone Can you stand the cold? Great man, man of stone Who made you so tall?“ Demaré beseft dat niemand als dictator wordt geboren. Er ontstaat een song over macht en leiderschap en de menselijke drang om iemand op een voetstuk te plaatsen. Wat niet te voorzien was, is dat deze thematiek vandaag brandend actueel is. Song credits: Rik De Maré (tekst, muziek, arrangement): zang, orgel, gitaar Robbe Desmet: bas Christophe Claeys: drums Voor de clip van Memento Park werkte Noland Sunn samen met danser en choreograaf Matteo Sedda. Die maakte een eigen interpretatie van de beelden in een bezwerende choreografie die door Laura Matikainen werd gemonteerd en bewerkt.
Noland Sunn is:
orgel, akoestische gitaar, elektrische gitaar, vocal: Rik De Maré
akoestische gitaar, elektrische gitaar en lapsteel: Hendrik Wijnant
orgel, backing vocals, harmonica: Jonas Van De Velde
drums (live): Natan Goessens (Aardvark, Bluebird)
drums (studio): Christophe Claeys (Amatorski, Balthazar, Warhaus, Mark Lanegan etc)
bas: Robbe Desmet
