Ja, soms zijn we duivelse snoodaards. Soms berichten we hier met de snelheid waarmee een luiaard zich pakweg 28 centimeter verplaatst. Dat kan door vergetelheid of door onoplettendheid zijn, maar ook bewust zoals hier het geval is. Bandcamp hing het niet bepaald aan de grote klok, maar hun Fridays zijn weer een ding. Yay! Enfin, toch tot het einde van dit jaar. Nadien zien we het wel weer. De eerste Friday sinds de kortstondige pauze viel in augustus. Morgen, 3 september, is het weer van dat. En dus hielden we deze Sounds achter, want wat is er voor een schrijver van deze site nu leuker dan een project met een notoir scenelid net voor zo'n Bandcamp Friday eens in de schijnwerper zetten?
Op de meest recente nationale feestdag der Belgen publiceerden we hier een artikel over Hangman's Hymn, een black metal project met o.a. Xavier De Schuyter (ex-Saille, ex-My Lament, ex-Herfst ...). Wel, Xavier zit niet stil en leende zijn stembanden aan het Duitse duo Niko en Sebastian (beiden ex-Gates of Dawn, om maar één band te noemen). Samen vormen ze Lichfield. Zeker ben ik het niet, maar ik denk dat Xavier ook hier voor een stuk zijn voorliefde voor bands uit de jaren negentig kan botvieren. Bij een eerste luisterbeurt denk je meteen aan Amorphis en Paradise Lost, toch twee verdomd straffe bands die door tal van liefhebbers op handen gedragen worden. En terecht, want hoewel sommige muzikale richtingen misschien niet ieders meug geweest zijn, slecht kon je de keuzes uiteindelijk niet noemen. Soit. Lichfield is niet bepaald een kopie. Ook de Finse bands Sentenced en Insomnium loeren om de hoek, inclusief hun melancholische inslag die vooral in de leads naar boven komt. Ook een Katatonia of een Draconian komen in het hoofd op. Trekt het trio van leer, dan kan ik nog een Finse band bedenken: Wolfheart. Qua zang krijgt u zowel cleane stukken als diepe grunts. En Xavier beheerst beide facetten als geen ander. En hoe genietbaar is zijn terloops passerende, aan black metal verwante keelrochel wel niet!
Nu goed, u kan zich al een beeld vormen van hoe Eventless Horizon en bij uitbreiding de hele Dead Trees EP klinkt. Weinig nieuws, hoor ik u denken. Klopt. Het belangrijkste is echter dat het ook allemaal verdomd goed gedaan is. De songs zitten knap in elkaar en vervelen geen tel. Aan vulsel doen de heren niet. Het is een dynamische EP die je met plezier enkele keren na elkaar opzet om er daags nadien gewoon naar terug te keren en hetzelfde te doen. Intussen ben ik de twintig speelbeurten al ruim voorbij en het wordt er echt niet minder leuk op. Dead Trees bevat vijf nummers waarvan het laatste een meer dan geslaagde cover van Black Winter Day (Amorphis) is. Smaakt naar behoorlijk wat meer, deze EP. Ik zou wat graag aandringen om dat meer snel te zien verschijnen, maar het feit dat u nu pas dit artikel leest, geeft me daar ongetwijfeld weinig zeggenschap over. Maar toch heren, laat Dead Trees vooral niet het laatste zijn dat jullie op de wereld loslaten!
Luister
