Julia Jacklin heeft ergens in de zomer een album gedropt vol sad indie, Pre Pressure. Yippie! Zelf heb ik ze leren kennen door haar vorige plaat Crushing en het nummer Good Guy. Julia's sound zou zo uit de droevige jaren negentig komen en live zou ze een duet kunnen gezongen hebben met Mazzy Star, om een idee te geven. Volgens verschillende bronnen is haar sound veranderd al ben ik het daar niet mee eens. Magic is even sad, best slow en de gitaren even gezellig. Zo ver gitaren gezellig kunnen zijn. Een beetje een folky sound ook, door de tambourine die soms zacht weerklinkt in't begin. Singer songwriter op z'n best eigenlijk. De lyrics zijn ook deze keer weer heel eerlijk, bedroom stuff this time. Ingetogen en gewoon zoals het is, maar dan met veel poëtische magie.
Lees
Jacklin approaches another set of uncomfortable feelings on “Magic”: the urge to always perform (especially in sexual situations) and to always be “on,” perhaps a tendency that developed from past abuses, all while trying to stay present in healthy relationships. “Ready to do magic / Naked beneath the cape / For my final trick / I’ll ask if we could wait / Until I feel safe again,” she sings. The word “confessional” gets thrown around a lot when we talk about indie singer/songwriters, especially women, but it should be saved for songs like this one.
(Bron: pastemagazine.com)
