Ik geef het toe, ik heb altijd een zwak gehad voor Jewel, vooral in haar beginjaren, toen haar stem erg beperkt leek ('leek', want wie haar live aan het werk hoorde, wist dat ze erg edgy kon uitpakken) en ze soms van die 'kinderliedjes' zong, naast enkele fantastische songs. Ook dat éne tandje dat vooruit sprong (nog steeds) en voor die imperfectie zorgde, fascineerde me. Heel nabij stond ik tijdens haar Super Bowl persconferentie in San Diego (1998). Het volkslied 'nailde' ze trouwens. Haar country & western uitstap tijdens de latere jaren daarentegen konden me niet bekoren, maar wat ze hier met Grateful doet....wow! Haar stem is een pak rijker geworden en die soul invloeden passen er perfect bij. Ik kijk sinds lang nog eens naar een nieuw juweeltje uit. Luister ook naar: Grateful acoustic
ter info
"Anxiety has been a teacher to me. It has caused me to learn there are only two basic states of being: dilated and contracted- and that every thought feeling and action led to one of those two states. Fear, anxiety, jealousy, anger, greed all led to contraction. Joy, curiosity, observation, love, gratitude all led to dilation. I learned that if I was headed into a panic attack, I could hack my way into a dilated state by focusing very hard on a different feeling. I chose gratitude. It’s amazing how profound such a single thing can be if you feel it deeply enough. It’s a practice I still use today. I’m pleased to release this new song inspired by the transformative capability of a simple feeling."
- Jewel -
