Najaar 2017, ik keek toen nog wekelijks naar de Tonight Show, vooral omwille van de Amerikaanse artiesten die nieuw materiaal brachten of zelfs helemaal debuteerden. Een klein meisje zit op een barkruk met een (schijnbaar) veel te grote gitaar op haar schoot. Ze zet ingetogen in, tokkelend op dat instrument en begint zacht te zingen. De camera zoomt in, je ziet haar inleving en dan haalt ze scherp uit....WOW, who the fuck is dit? Figures van de EP Kiddo wordt meteen haar lijflied en katapulteert deze Canadese 'loco Columbian' het sterrendom in. Fuck It, Shutter Island en Gatekeeper tonen haar veelzijdigheid: wat is dit, R&B? Folk? Rock? Soul? Tijdens haar liveshows worden de (harde en oprechte) teksten voluit meegekeeld. Tijdens haar enige 'headliner' optreden in de EU, januari 2018 in Bitterzoet (Amsterdam) maak ik het zelf mee: het dak gaat eraf, dit is te gek, méér rock&roll dan ik bijna eender welke rock band zie doen. En vanuit het hart.
Ook op haar debuut album moet haar ex het nog steeds ontgelden. De lyrics blijven hoofdzakelijk over die blijkbaar pijnlijke breuk gaan en Jessie bijt nog steeds knalhard en direct van zich af. De muziek is dan weer een stuk gevarieerder en hier en daar ook zachter geworden. De basis is akoestisch, piano en of gitaar. De verdere uitwerking gaat diverse richtingen uit: stoffige R&B, hip-hop en vooral véél soul, met zowel samples als 'échte' instrumenten. Dat ze naast een rits top producers ook een Eminem kan strikken (op Coffin) is tekenend. Deze jongedame staat qua talent naast een Billie Eilish en verkoopt stilaan de grotere zalen uit. Voor die kenmerkende stem moet je zijn: van een fluweelzachte kopstem tot de messcherpe uithalen, die live wel eens alle kanten uitgaan, haar bereik is niet te onderschatten.
Mag ik er één nummer uitpikken? Op La Memoria zingt ze in haar moedertaal waardoor dit nummer een extra dimensie krijgt. Meer van dat aub!
Releasedatum: 27 maart 2020
luister
Lees
Loop Of Yesterdays is the follow-up to 2018's critically acclaimed Heavy Yoke. Although equally broad in scope, Loop of Yesterdays finds the band with more to say but less to prove, achieving a more aerodynamic and accessible approach to their intricate sense of song-writing and inherently technical style. Expanding on ideas first presented on 2018’s album Heavy Yoke, Azusa seek to captivate audiences with their unique blend of melodic-thrash, jazz-fusion, hardcore and early 90’s riff pop sensibilities. This is accompanied by lyrics which assertively confront coming of age struggles, like loss, grief, memories and estrangement. Anxious to continue where they left off, the band found themselves returning to drummer and producer-engineer David Husvik’s Hawk Studios in Oslo, Norway to record Loop Of Yesterdays, which was masterminded by long-time collaborators David Husvik and guitarist Christer Espevoll, and recorded in a series of marathon sessions. The band once again called upon Nick Terry (Serena Maneesh, Kvelertak, Turbonegro) to achieve their ideal mix, a highly polished balance of punch and aggression, giving mastering engineer Jens Bogren (Opeth, At The Gates, Between The Buried And Me) a pitch he could knock out of the park. Intrigued by his ability to exist comfortably in both the jazz and metal world, the band reached out to world-class guitarist Alex Skolnick (Testament, Alex Skolnick Trio) to contribute a shredding guest solo on the track 'Detach'.
