Volgend stukje over een nummer die me heel diep raakt en ook kadert binnen ‘De Week van de Belgische Muziek’. Dode Bloem van IKRAAAN. Of; hoe muziek écht therapeutisch kan werken. Voor zowel de artiest als voor de luisteraars.
Wie IKRAAAN al even kent, weet dat deze R&B/soulzangeres geen schrik heeft om harde thema’s aan te kaarten. Ook al is R&B een genre die we bij Brothers In Raw eerder links laten liggen, toch zet ik deze Belgische dame graag even in de kijker want met Dode Bloem gaat ze beyond alle genres die we kennen. En ja, wij houden hier wel van muziek met een duister randje.
In vakjes denken is niets voor mij. Dit nummer is gewoon ‘boenk erop’!
Muzikaal toegankelijk, comfortabel. Maar zo’n grote contradictie met de lyrics. Levensmoeheid. Donker. En dat allemaal zo poëtisch verwoord en fragiel gezongen.
De videoclip doet het nummer zoveel eer aan. Emoties allerhande. Kippenvel, en ja, ook een traan.
Dit jaar kunnen we haar debuutalbum verwachten die verschijnt via Top Notch.
Lees
Niemand doet wat IKRAAAN doet. In haar pubertijd ontdekte ze via artiesten als Tupac haar passie voor muziek. Via haar liefde voor de Nederlandse taal leerde ze die passie omzetten. In amper een jaar ontwikkelde ze haar eigen dromerige zangstijl die je in een handomdraai meeneemt in een unieke wereld. IKRAAAN maakt muziek uit heilige noodzaak. Obstakels, een hobbelige levensweg en de pijn van het fundamenteel anders zijn de moeilijke onderwerpen die ze met haar muziek aansnijdt.
Het maken van haar eerste album was voor IKRAAAN energieslopend en helend tegelijkertijd. De reflectie over haar verleden schraapte oude wonden opnieuw open, maar zorgde er ook voor dat ze haar trauma’s een plaats kon geven. Op haar debuutalbum uit ze onverbloemd haar emoties en houdt ze zichzelf een spiegel voor. Bij het beluisteren van de nummers krijg je een inkijk in haar diepste verlangens en mislukkingen.
Het album verschijnt in het voorjaar van 2022 op Top Notch. Het bespreekt hoe onze maatschappij de rug keert naar mentale kwetsbaarheid. IKRAAAN wilt een toekomst waarin psychische hulp toegankelijker is. Zodat mensen weten waar ze met hun pijn terecht kunnen. Ze schenkt dit album aan zij die vergeten zijn door deze maatschappij. Aan zij die lijden in stilte. Zij diens pijn in onmeetbare zwaarte als een schaduw dragen.
“Ik hoop dat je genezen kan. Ik hoop dat we allen genezen kunnen.”
(bron: IKRAAAN)
