In 2020 was het album joni van HEISA dé revelatie van het jaar voor mij. Spijtig genoeg hadden deze supergetalenteerde gasten de brute pech hun Magnum Opus te releasen in het begin van een pandemie. Geen release shows of festivals voor het Limburgse trio in 2020, en dat was dood-, dood-, doodzonde want HEISA is één van ’s lands meest indrukwekkende live-acts (vorig jaar dé revelatie op Rock Herk).
In tegenstelling tot vele andere recensenten vond ik 2021 op muziekvlak een kwakkeljaar.
Bands als John, The WRS, cleopatrick of El Shirota kwamen nochtans dicht in de buurt van een nominatie, maar konden mij spijtig genoeg niet blijvend begeesteren. Het bleef dus hoopvol afwachten naar die ene Aha-Erlebnis, maar die is er nooit echt gekomen. Intussen heb ik heel wat oudere muziek (Beak>, Jesu, Churros Batiment, ...) ontdekt, die wel constant door mijn boxen blijven weergalmen.
2022 start echter veelbelovend en de nieuwste single 80' Song van HEISA geeft hiertoe de perfecte aanzet. Het is de voorbode voor hun nieuwe EP, die in april wordt verwacht. Ramoniaans kort (slechts 2:28), retestrak en schuim-van-scheten verteerbaar. Ik hoor er bij momenten flarden van Nirvana, Joy Division en zelfs dEUS in, maar dat is eerder persoonlijk. In de bijhorende videoclip wordt gepast afscheid genomen van het klotejaar 2021 en wordt opgeroepen aan iedereen om uit hun schulp te komen. Vaarwel quarantaine-eenzaamheid, à plus jamais Corona-bubbel, so long avondklok.
Aan alle bands ter wereld: verlaat jullie repetitiekot en ga spelen op de straten, pleinen, daken, bossen of stranden van uw stad. Kondig het niet aan via Facebook, Twitter of Instagram, maar doe het via posters langs de muren, strooibriefjes in de scholen en vooral veel mond-op-mondreclame, ja, zoals in de jaren '80. Wij zullen er zijn, gegarandeerd!
Geen flik, champetter of boswachter, die ons zal tegenhouden: Anarchia e libertà !!!
Lees
Possessed yet measured. Uneasy yet mesmerising. Disorienting yet catchy. HEISA is all of it, and preferably at the same time. In the best tradition of unconventional bands ranging from Tool across Battles to Warpaint, HEISA forges songs that run the gamut from surprise and enchantment to castigation. Indie, yes, but nothing like the kind that you know. HEISA loves rhythms, atmospheres and keyboards, and the painstakingly constructed tension tension with punishing guitars and waves of distortion. The vocals do not monopolise the listener's attention but instead complement the other instruments. The result is an entirely unique sound.
Verse, chorus, weird stuff.
HEISA are Jacques Nomdefamille (vocals, bass, keyboard), Koen Castermans (guitar, backing vocals), Jonathan Frederix (drums, backing vocals)
