Net zoals bij de eerste nieuwe single hoor ik ook bij deze niets nieuws, geen millimeter afwijking van het stramien dan hen de afgelopen tien jaar geen windeieren heeft gelegd. Een continue, hobbelende bobbelende groove vol push en pull, bluesy gitaarlicks, een stuwende baslijn, krachtig speels drumwerk en natuurlijk die archetypische verhalende manier van zingen (of moet ik het blaffen noemen?). Ik kan niet ontkennen dat ik verlang naar meer verrassing om dat gevoel van opwinding terug te krijgen dat ik had toen ik Blast Tyrant en Robot Hive: Exodus kocht, om me dan in de hele backcatalogue tot dan te verdiepen. Misschien bij een volgende track? "What's a little bit of tetanus?
Pledge allegiance to the denim flag
And strive for excellence"
Luister ook naar: Red Alert (Boss Metal Zone)
Lees
“We Strive For Excellence looks back fondly on childhood summers filled with grand plans gone awry, inexplicable bruises, untreated injuries, and of course, the timeless wisdom of Evel Knievel.”
