top of page
John Van de Mergel

Sounds | Classics: Whitesnake - Here I Go Again

Bij BIR focussen we ons steeds meer op bands die opgericht zijn (of een eerste album hebben uitgebracht) na 2000. Niet dat we de 'oudjes' (of 'dinosaurussen') slecht vinden, absoluut niet en alle respect, er zijn echter zoveel straffe recentere bands die aandacht verdienen dat we simpelweg voor hen gaan. In een reeks als deze 'classics' grijpen we tijdens de maanden juli en augustus dan wel weer terug naar de jaren zestig, zeventig en tachtig. Onze medewerkers laten jullie kennis maken met gems die hen op één of andere wijze diep hebben geraakt en/of dat nog steeds doen. We proberen hierbij de platgetreden paden te mijden en hopen jullie kennis te laten maken met wat 'nieuwe' sounds.


Ik hoor jullie al roepen: "Bwah, dat is toch een vrij evidente keuze, een nummer dat iedereen kent?" DEAD WRONG kiddo's! Jullie kennen allemaal de plastieken hairmetalversie uit (en van) 1987, niet echter dit véél betere bluesy origineel uit het in 1982 verschenen Saints & Sinners album. Die intro van John Lord alleen al, die bluesy licks van het onnavolgbare duo Moody & Marsden en dan die zwoele stem van Coverdale. De man zingt nog i.p.v. krampachtig Robert Plant te willen imiteren. De lineup werd toen vervolledigd door Ian Paice en Neil Murray. Coverdale zingt trouwens nog "Like a HOBO I was born to walk alone." Maar omdat - vooral met oog op de (conservatieve) Amerikaanse markt - het woord zou kunnen verward worden met 'homo', werd het gewijzigd naar 'drifter'. Bende 'jeanetten'! (*wink*). Ik vraag me dan af of - in het licht van de huidige samenleving - Coverdale meer naar zijn kop zou krijgen omwille van zijn ultra-seksistische teksten of omwille van de reden voor die wijziging. Speelt er dan écht niets in het voordeel van de versie uit 1987? Toch wel en één naam zou een belletje moeten doen rinkelen bij het manvolk: Tawny Kitaen!


Luister ook naar: Crying In The Rain


Lees

Whitesnake are an English hard rock band formed in London in 1978. The group was originally put together as the backing band for singer David Coverdale, who had recently left Deep Purple. Though the band quickly developed into their own entity, Coverdale is the only constant member throughout their history.

Whitesnake enjoyed much success in the UK, Europe and Japan through their early years. Their albums Ready an' Willing, Come an' Get It and Saints & Sinners all reached the top ten on the UK Albums Chart. By the mid-1980s, however, Coverdale had set his sights on breaking through in North America, where Whitesnake remained largely unknown. With the backing of American label Geffen Records, Whitesnake released Slide It In in 1984, followed by an eponymous album in 1987, which became their biggest success to date, selling over eight million copies in the US and spawning the hit singles "Here I Go Again" and "Is This Love".

Whitesnake also adopted a more contemporary look, akin to the Los Angeles glam metal scene. After releasing Slip of the Tongue in 1989, Coverdale decided to put Whitesnake on hold to take a break from the music industry. Aside from a few short-lived reunions in the 1990s, Whitesnake remained mostly inactive until 2003, when Coverdale put together a new line-up to celebrate the band's 25th anniversary. Since then Whitesnake have released four more studio albums and toured extensively around the world.

Whitesnake's early sound has been characterized by critics as blues rock, but by the mid-1980s the band slowly began moving toward a more commercially accessible hard rock style. Topics such as love and sex are common in Whitesnake's lyrics, which have been criticized for their excessive use of sexual innuendos and double entendres. Whitesnake have been nominated for several awards during their career, including Best British Group at the 1988 Brit Awards. They have also been featured on lists of the greatest hard rock bands of all time by several media outlets, while their songs and albums have appeared on many "best of" lists by outlets, such as VH1 and Rolling Stone. (Bron: Wikipedia)




bottom of page