Bij BIR focussen we ons steeds meer op bands die opgericht zijn (of een eerste album hebben uitgebracht) na 2000. Niet dat we de 'oudjes' (of 'dinosaurussen') slecht vinden, absoluut niet en alle respect, er zijn echter zoveel straffe recentere bands die aandacht verdienen dat we simpelweg voor hen gaan. In een reeks als deze 'classics' grijpen we tijdens de maanden juli en augustus dan wel weer terug naar de jaren zestig, zeventig en tachtig. Onze medewerkers laten jullie kennis maken met gems die hen op één of andere wijze diep hebben geraakt en/of dat nog steeds doen. We proberen hierbij de platgetreden paden te mijden en hopen jullie kennis te laten maken met wat 'nieuwe' sounds.
The Doors waren niet weg te denken in mijn jeugdjaren, en nu nog steeds niet! Ikzelf ben geboren begin de jaren tachtig, dus The Doors heb ik vooral leren kennen door mijn ouders, net zoals The Rolling Stones en The Beatles klonken ze geregeld door de boxen bij ons thuis. Jim Morrison had voor mij een fascinerend en mysterieus kantje, een uitstraling waar je wild van werd en een stem die je rust gaf. Iedereen kent hun bekende hits Light My Fire, Break On Through, Riders On The Storm en The End. Maar voor mij is L.A. Woman toch wel mijn favoriete song. De ideale song bij lange autoritjes die je doen wegdromen en die steeds een vakantiegevoel weten op te wekken! Pas veertien jaar na Jim zijn dood werd er door Ray Manzarek en Rick Schmidlin een video gemaakt voor deze song, hij werd uitgezonden op MTV en in The Doors film Dance On Fire. Nu jaren later blijft de zwoele stem van Morrison mij fascineren en klinkt ze verder uit de boxen bij mij thuis!
Luister ook naar Riders On The Storm
Lees
"L.A. Woman" has been viewed as Morrison's "final goodbye" to Los Angeles, before his transportation to Paris, France.The song's lyrics draw inspiration from John Rechy's transgressive novel City Of Night published in 1963,while its title is expressed as a metaphor, personifying L.A. (Los Angeles) as a woman. In author Melissa Ursula Dawn Goldsmith's description, it is also used to describe the city's topography and atmosphere.
In the bridge, Morrison repeats the phrase "Mr. Mojo Risin'," which is an anagram of his name "Jim Morrison". Doors drummer John Densmore later explained the story of the line:
After we recorded the song, he wrote "Mr. Mojo Rising" on a board and said, "Look at this." He moves the letters around and it was an anagram for his name. I knew that mojo was a sexual term from the blues, and that gave me the idea to go slow and dark with the tempo. It also gave me the idea to slowly speed it up like an orgasm
