Bij BIR focussen we ons steeds meer op bands die opgericht zijn (of een eerste album hebben uitgebracht) na 2000. Niet dat we de 'oudjes' (of 'dinosaurussen') slecht vinden, absoluut niet en alle respect, er zijn echter zoveel straffe recentere bands die aandacht verdienen dat we simpelweg voor hen gaan. In een reeks als deze 'classics' grijpen we tijdens de maanden juli en augustus dan wel weer terug naar de jaren zestig, zeventig en tachtig. Onze medewerkers laten jullie kennis maken met gems die hen op één of andere wijze diep hebben geraakt en/of dat nog steeds doen. We proberen hierbij de platgetreden paden te mijden en hopen jullie kennis te laten maken met wat 'nieuwe' sounds.
Toen ene Ronald Padavona in 1967 met enkele medestaanders de bluesrockgroep Elf (toen nog The Electric Elves) oprichtte, had niemand gedacht waar de man uiteindelijk heen zou gaan. Op basis van de muziek destijds leken ze wel de inspiratie voor de vroege Whitesnake. Die stem echter was er toen al, en hoe!
Luister ook naar: Never More
De band met Roger Glover leidde in 1974 tot een samenwerking waarvan het resultaat tot op vandaag nog steeds op diverse radiozenders te horen is: de song Love Is All van Glover's soloalbum. Waarom ik dit hier vermeld? Wel, tot op vandaag wordt Ronnie James Dio zo goed als nooit vermeld als de fantastische zanger op dit nummer! Werkten trouwens ook mee aan dit album als zangers: Glenn Hughes en David Coverdale.
In feite wilde ik het over deze song hebben, toch wel één van mijn absolute Sabbath (Dio -era) nummers. De Sabs gewoon volle bal vooruit en Ronnie full vocal power, op een zacht intermezzo na. Ik moet bij de titel natuurlijk aan 'live fast, die young' denken, een zinnetje uit het boek van Willard Motley uit 1947 (voluit 'Live fast, die young, and have a good-looking corpse'). Ik dacht dan steeds: live a bit slower, die a bit older. Dat lijkt mij toch een slimmere keuze en rock & roll genoeg.
Lees
The band was formed in 1967 when the members of Ronnie Dio and the Prophets transformed themselves into the Electric Elves and added a keyboard player, Doug Thaler.
In February 1968, the band was involved in an automobile accident which claimed the life of Nick Pantas. The accident forced a shuffling of the band member roles as original keyboardist Thaler moved to guitar (after recovering from his injuries) and the group hired Mickey Lee Soule to take over keyboard duties. Upon leaving the group in 1972, Thaler moved to New York and got a job as a booking agent — Elf was one of the bands he booked.
Elf's self-titled debut album was produced by Deep Purple members Roger Glover and Ian Paice, who happened to see Elf auditioning in 1972. For the next few years, the band enjoyed mild success as an opening act for Deep Purple.
Dio both sang and played the bass guitar until, following the release of Elf's first album, Craig Gruber was asked to join as bass guitarist. In August 1973 Feinstein quit the band and was replaced by Steve Edwards. In 1974, Elf released its second album, Carolina County Ball. That same year Dio was asked by Glover to sing on his solo album, The Butterfly Ball and the Grasshopper's Feast. Dio's voice gained the attention of Deep Purple guitarist Ritchie Blackmore, who was beginning to tire of Deep Purple and was looking for musicians to record a solo album. Asides guitarist Steve Edwards and drummer Mark Nauseef, he decided in early 1975 to use the musicians in Elf for this album, and the band Rainbow was soon formed. Though Elf had been writing and recording its third album, Trying to Burn the Sun at the same time, following the completion of that album and the Rainbow album, Elf was no more. Trying to Burn the Sun was eventually released in the U.S. in June 1975.
In 1980, Feinstein formed the heavy metal power trio The Rods.
Beginning in the late 1980s, some of the former members of Elf speculated about a potential reunion of the band, however nothing formal ever took place. Three of the band's members have also died: Driscoll in 1987, Dio in 2010, and Gruber in 2015.
(Bron: Wikipedia)
