En ik die dacht dat Brecht Vanvyaene (Miava) onder de noemer 'Bun' zacht kabbelende luisterliedjes maakte. Dus wipte ik even uit m'n bureaustoel toen ik best hevige britpop/rock door mijn speakers hoorde knallen. Meteen maak ik dan een vergelijk met Oasis, een band die ik absoluut niet moet. In feite ben ik absoluut geen fan van héél dat genre. Tja, ik ben nu eenmaal eerder iets meer 'Amerikaans' getint wat mijn muzieksmaak betreft en dat staat haakser dan haaks op wat de gemiddelde Vlaming lust. Om maar te zeggen dat de muziek van Bun er hier als zoete broodjes moet ingaan. Niet enkel daarom natuurlijk, wel omdat het verdomme straf spul is én ik niet geplaagd wordt door die enerverende Gallagher stemmetjes. Ook omdat ik er regelmatig de power en drive van bv. een Foo Fighters in kan horen ... en die mag ik dan toch wel iets meer.
Luister ook naar: I Don't Want To Get Up It Floats You Around There I Go
lees
Toen Brecht Vanvyaene eind vorig jaar thuis op zijn geliefde akoestische gitaar aan het tokkelen was, hoorde hij nummers groeien die niet binnen zijn band Miava zouden passen. Nummers waar hij echter zoveel affectie voor voelde dat hij er absoluut iets mee moet en zou doen.
Bun was geboren en ook al werd het arsenaal aan instrumenten uitgebreid, toch zou dit zijn soloproject worden. Ondertussen zijn we enkele singles verder en heeft de ambitieuze man zijn stijl te pakken: energieke, catchy rock!
Hoogtijd om de wereld te veroveren! (nvdr: we hebben hier even alle nodige, maar zo evidente, tussenstappen geskipped)
