Onze derde reeks RAWreports bracht ons bij enkele Belgische en Nederlandse muzikanten.
Doel was te polsen naar hun favoriete instrument, hun verhaal te brengen gecombineerd met één of meerdere portretfoto's. Onze verlaggevers en fotografen kwamen terug met een aantal erg leuke en/of verrassende portretten.
Het is in de naweeën van de hittegolf in het midden van Augustus dat ik afgesproken heb met Rowan Schuddeboom op de onwijs mooie locatie van de Posbank in Rhenen om eens te spreken over zijn passie voor de viool.
Ik ken Rowan al een paar jaar als de violist van de band Pyrates en als sessie violist bij Heidevolk. Naast een normaal gesproken vol tourprogramma met de Pyrates heeft Rowan het erg druk met andere projecten, waaronder een onwijs mooi soloproject en muziekles geven.
Voor de mensen die hem niet kennen, Rowan Schuddeboom is een muzikant in hart en nieren (quote: zijn docent). Voor hem is muziek een inkomen, een manier van communiceren, een uitlaad klep, een methode van verwerken en van vieren. Deze passie wordt echt duidelijk zodra hij over muziek praat, je ziet het gewoon glimmen in zijn ogen.
Volgens de ingewijden in de Nederlandse folk scene is Rowan één van de meest getalenteerde violisten in de scene en dat is niet zo gek als je bedenkt dat hij al sinds zijn 6de viool speelt.
Ik vraag aan hem: Hoe ben je eigenlijk begonnen met muziek spelen?
“Op mijn 5de moest in van mijn ouders een instrument gaan leren spelen. Initieel koos ik voor piano maar mijn zus speelde viool en dat vond ik ook eigenlijk wel heel leuk. Op mijn 6de kwamen er ook vioollessen. Uit eindelijk is de piano weg gevallen, en de viool is nooit gestopt.
Op de vraag: waarom de viool, wat was er mooier aan een viool? Antwoord Rowan:
“Het was een gevoel, het voelde gewoon goed en misschien is het wel een klein gevalletje Stockholm Syndroom. Ik hou van de muziek en van de variatie die de viool brengt. Toen mijn zus stopte met spelen, ben ik uit een soort van ontstaande liefde door gegaan met spelen, want tja, anders was er geen viool meer in huis.”
Initieel is Rowan klassiek geschoold, maar als ik vraag wat de viool zo mooi maakt om te bespelen zegt hij: “Gaat niet over de viool spelen, maar de samenwerking met een instrument. Voor mij vind ik dat in de viool.” Hij legt het verder uit, “Het is voor mijn niet waar de viool voor staat, want eigenlijk word het vooral gezien als een klassiek instrument, maar juist de mogelijkheden van het instrument.”
Nu moet ik vermelden, dat tijdens ons gesprek Rowan al meerdere keren heeft verteld over hoe hij bij Pyrates en in zijn soloproject veel improviseert en daar heel veel plezier aan beleeft. Het is die variatie en mogelijkheden van de viool die hij bedoeld.
“Tijdens paaspop, één van onze grootste optreden met Pyrates, brak 1 van mijn snaren. Omdat het de 3desnaar was en het gat tussen de 2de en de 4de snaar te groot was, heb ik een heel groot deel van de show op maar 2 snaren moeten spelen. En eigenlijk ging dat op 1 nummer na, prima. Ik heb gewoon alles geïmproviseerd”
Bij andere projecten waar Rowan aan meegewerkt heeft, stonden de muziek lijnen vast en is er hierdoor bijna geen ruimte voor improvisatie. Ook dat vind hij weer een leuke uitdaging en speelt hij met veel plezier.
Als ik vraag wat voor hem leuker is om te doen, de improvisatie of het aan strakke lijnen houden is het antwoord:
“Eigenlijk is beide even leuk. De vrijheid van improvisatie is heel fijn, maar het altijd strak goed op de lijnen en timing spelen is ook een leuke uitdaging en super om te doen.”
Ondanks zijn liefde voor de viool, geeft Rowan toe dat hij eigenlijk niet graag naar vioolmuziek luistert. Zoals elke goede vakidioot is hij echt heel erg kritisch en beleeft daardoor weinig plezier aan het luisteren naar andere violisten. Toch zijn er uitzonderingen, zoals bijvoorbeeld de folkband Accordzéâm.
Naar mate het gesprek vordert merk ik dat Rowan echt één en al muziek is. Het maakt hem eigenlijk niet uit hoe en waar hij speelt als hij maar met muziek bezig is.
Op de vraag waar hij het liefst speelt krijg ik het antwoord: “Het maakt me eigenlijk niet uit, een kleine kroeg, een groot festival of gewoon mijn studio, het is juist de variatie die elk optreden weer mooi maakt. Ander gaat het vervelen.”
Om toch eens verder te neuzen in wat Rowan nu echt leuk vindt aan shows vraag ik naar zijn meest memorabele optreden.
“Het is meestal niet het optreden zelf dat het evenement memorabel maakt maar de combinatie met de rand zaken van zo’n evenement. Soms kom je in aanraking met mensen tijdens evenement waardoor je het nooit meer vergeet. Of als je tijdens een concert waar je eigenlijk een invallende band bent het plein waar speelt langzaam ziet vol lopen omdat ze je show goed vinden. Maar zelfs een kleine stampvolle kroeg in Cambridge waar het publiek volledig uit zijn dak gaat is fantastisch.”
Natuurlijk zijn er veel meer leuke anekdotes, maar die moeten ooit maar eens in een boek beschreven worden.
In deze rare tijden, kan ik niet anders dat ook het onderwerp van Corona op tafel leggen. De entertainmentindustrie heeft het zwaar en vooral de full time muzikanten zitten veel al zonder werk thuis.
Voor Rowan is dit niet anders, maar dat houdt niet in dat hij zich verveelt.
“Ik krijg nu de kans om met projecten bezig te zijn waarvoor ik anders geen tijd had. Ik kom er nu juist achter dat een dag uren te kort heeft.”
Ondanks dat Rowan super positief overkomt begrijpen we allemaal dat door het missen van concerten, het hele zomerfestival seizoen en naar blijkt ook de herfst, veel muzikanten financieel in zwaar weer zitten. Ik vraag Rowan hoe hij hier mee omgaat.
“Ik ben muziekleraar op meerdere muziekscholen en heb toch wel lessen digitaal kunnen geven. Nu we weer terug zijn in het leslokaal ga ik zo lang er geen concerten zijn, naast vioollessen ook pianolessen geven. Het is een extra inkomen die hopelijk het missen van de shows een beetje opvangt. Maar de afgelopen maanden is het vooral overleven geweest op steun van de overheid en de digitaal lessen.”
Het gesprek met Rowan is gezellig zoals gebruikelijk maar na dik een uur praten is het tijd om het interview af te ronden:
Ik heb nog twee vragen voor hem: “Als men een muziekinstrument wilt leren bespelen, wat is dan de belangrijkste tip die je ze kan mee geven?”
“Zet door en ga op zoek naar wat jij leuk vindt om te spelen.” Antwoord Rowan, “Ik zie te vaak dat leerlingen juiste te veel of te weinig gestimuleerd worden door hun ouders om een bepaald instrument te spelen. Hierdoor gaan ze het juist minder leuk vinden.”
Mijn laatste vraag is eigenlijk een vraag die ik Rowan al vaker heb gesteld: “komt erbinnen kort iets nieuws uit van je?”
Voor Pyrates liggen er al een tijdje plannen voor een nieuw album op de plank, echter moet het allemaal een keer goed uitpakken, dan kan er ineens iets moois snel klaar zijn.
Voor zijn soloproject laat Rowan me een klein stukje horen van wat hij tijdens een liveshow heeft gedaan en ik moet toegeven, ik hoop echt heel erg dat hij hier werk van gaat maken om het ook als werkelijke nummers te gaan uitbrengen want het klinkt super mooi.
Info Rowan Schuddeboom
#rawreports #muzikantenintrumenten #favorieteinstrument #mariellegrootobbink #rowanschuddeboom #pyrates #viool