Onze derde reeks RAWreports bracht ons bij enkele Belgische en Nederlandse muzikanten.
Doel was te polsen naar hun favoriete instrument, hun verhaal te brengen gecombineerd met één of meerdere portretfoto's. Onze verlaggevers en fotografen kwamen terug met een aantal erg leuke en/of verrassende portretten.
Jessica, om duidelijkheid te vragen: wat ben jij? Bassist of gitarist?
“Ik zie mezelf als bassist. Ik heb jarenlang gitaar gespeeld, maar soms kom je erachter dat je ergens anders beter in bent. Ik ben beter in ritme. Bovendien word ik veel meer uitgedaagd door de kracht en vaardigheid die nodig zijn om bas te spelen.
Ik ben op de middelbare school begonnen met gitaarspelen. Ik kwam in aanraking met metal en ik had een vriendinnetje die ging drummen en omdat ik met haar wilde spelen, ben ik maar gitaar gaan doen. Daar ben ik dus een beetje ingerold: gitaar gekregen voor mijn verjaardag, versterkertje gekocht, een paar lessen genomen en langzamerhand werd ik beter. Ik heb zo’n beetje 15 jaar lang gitaar gespeeld.”
“Ik heb eigenlijk best lang en veel gitaar gespeeld, dus. In een van de bands waarin ik speel, Dictated, heb ik zelfs nog de gitaarpartijen voor het huidige album voor mijn rekening genomen. Bovendien schrijf ik nog steeds muziek met de gitaar, dat gaat gewoon makkelijker. Maar wat betreft het spelen van het instrument zelf, kwam ik gewoon op een gegeven moment tegen een bepaald plafond aan. Op zo’n moment moet je als muzikant een bepaalde drempel over om beter te worden en die motivatie zat er bij mij gewoon niet in. Ik kan wel spelen en ik kan ook best goed spelen, maar het is niet zo dat ik mezelf iedere keer uitdaag, zo van: “Nou wil ik toch die arpeggio’s beter onder de knie krijgen,” of zoiets. Het interesseert met gewoon ook niet genoeg. Ik heb wat ik heb en ik doe wat ik doe en ik ben daar goed in, in zoverre dat ik daar goed in ben, maar verder werd ik niet uitgedaagd. Totdat ik bas ging spelen bij Bleeding Gods. Toen kreeg ik wel dat gevoel. Toen dacht ik wel: ‘Dit is leuk, dit zijn andere technieken,’ ik was gewoon ineens opnieuw uitgedaagd en gemotiveerd. Achteraf gezien heb ik gewoon altijd gedacht dat ik het verkeerde instrument heb gekozen.”
“Dát ik voor de bas heb gekozen, komt doordat ik door Ramon van Bleeding Gods werd gevraagd of ik misschien bij hen wilde komen bas spelen. Toen ik daarover had nagedacht en zo, heb ik dat toegezegd. Ik speelde toen dus nog steeds gitaar bij Dictated. Later was ik met Koen, de toenmalige bassist bij Dictated, op FortaRock en vertelde ik hem hoe gaaf ik basspelen vind. Koen vertelde daarop dat hij het gitaarspelen eigenlijk heel erg mistte. En toen was het vrij snel geregeld; ik zou de bas oppakken bij Dictated en hij de gitaar.”
“De bas, even los van bands waarbij hij zodanig op de voorgrond is komen te staan dat het om hem draait, werkt zo goed samen met de overige instrumenten in de band dat je hem pas mist als hij er niet meer is. Dán doe je het goed. En, eerlijk is eerlijk, ik had wel ’s een keer een beetje bas gespeeld, maar pas toen ik bij Bleeding Gods écht bas ging spelen, kwam ik erachter dat het zo’n enorm ander instrument is als je gaat samenspelen met drums, bijvoorbeeld. En het is een heerlijk kick als je merkt dat de drums en de bas goed in elkaar grijpen. Als je samen de goeie flow hebt.”
Je bent erg van de metal, da’s wel duidelijk. Maar van welke metal?
“Ik hou eigenlijk van alles wat niet standaard is. Het moet gewoon interessant zijn, iets extra’s hebben. Ik ben nooit fan geweest van bands als Metallica of Guns ’n Roses. Ik ken ze natuurlijk wel, maar voor mij moet er iets extra’s in zitten, iets uitdagends, iets extreems. In begin weet je niet wat extreem is en ga je steeds verder zoeken, maar bottomline: gewone dingen heb ik vrij weinig mee.”
Je speelt in twee bands, in Dictated en Bleeding Gods.
“Ja. Ik ben ooit begonnen bij Dictated. Dat heb ik samen met Sonja opgericht. Dat was eigenlijk Sonja’s idee. Ik was 17 en Sonja wilde graag een death metalband beginnen. Zij speelde gitaar, ik speelde gitaar, zij verhuisde van Utrecht naar Kampen, waar ik toen woonde, en vroeg me om samen een band te beginnen. Eerst zei ik: ‘Nee!’ want ik wilde helemaal niet, ik durfde helemaal niet, maar toen heeft zij net zo lang doorgezeurd tot ik wel wilde. Sindsdien zijn we die band begonnen, hebben we heel veel line-up-wisselingen gehad, heel veel dingen gedaan, heel veel shows gehad en tours gedaan. We hebben drie albums en een ep uitgebracht, waarvan de laatste, Phobos, vorig jaar, in eigen beheer. We zijn in 2012 op tour geweest met Origin, Psycroptic en Leng Tch’e en in 2016 met Levidity. In 2016 zijn we toen ook naar India en Nepal geweest en dat was wel een hoogtepunt!”
Hoe is het nu met Dictated?
“Op dit moment is er niets. We weten niet of het klaar is. We hebben hart en ziel in dat album gestoken dat vorig jaar is uitgekomen. We hebben toen een paar shows gedaan, waaronder een releaseshow in Ierland en een show op Eindhoven Metal Meeting. We gingen ervan uit dat de wereld open zou liggen voor tours en promotie van het album en dergelijke. We hadden een bookingskantoor gevonden dat achter ons stond en er waren hele grote plannen en toen: corona. In januari hebben we nog een show gedaan in België en dat was super tof, maar dat was de laatste en het voelt gewoon super raar. Het is gewoon een heel naar gevoel om te merken dat het, door zo’n omstandigheid, doodbloedt.”
“De grotere bands, zoals bijvoorbeeld een Behemoth, hebben de middelen om een livestream te organiseren die er heel gelikt uitziet en waarbij mensen dan geld moeten betalen om die te kunnen zien. Zij kunnen het zich veroorloven om langere tijd stil te zitten en kunnen blijven draaien op reserves en merchverkoop. Maar de gemiddelde bands, zoals wij of Izegrim en zo, moeten het hebben van touren. En als je de inkomsten mist uit die tours, dan moet je gewoon meer werken bij je ‘gewone baan’, met als gevolg dat je minder tijd in de band kunt stoppen en het dus inderdaad langzaam aan doodbloedt en dat wil je niet!”
“Maar goed, bijna iedereen wordt er vreselijk door geraakt. Kijk bijvoorbeeld naar een van ‘mijn’ bands, Rotting Christ. Die zaten al in Amerika voor een tour en die zijn hals over kop teruggekomen, maar zitten nu wel met een magazijn vol T-shirts met tourdata erop die niet meer zullen worden verkocht. Datzelfde geldt voor Abbath.”
En met Bleeding Gods?
“Met Bleeding Gods zijn we met een nieuw album bezig. Of, sterker nog: dat is al klaar. Het is nog niet opgenomen, maar de preproductie is klaar en de visuele aspecten zijn ook al zo goed als af. Zodra er weer ruimte is, zullen we een studio boeken.”
De muziekbusiness waarin jij zelf speelt, betaalt niet de rekeningen. Daarom werk je bij Season of Mist, het platenlabel. Wat doe je daar?
“Season of Mist is een Franse platenmaatschappij, gespecialiseerd in extreme metal. Vroeger was dat eigenlijk alleen black metal, maar tegenwoordig hebben we allerlei dingen, van folk tot aan metal die bijna dance lijkt, maar wel allemaal metal gerelateerd. Ik werk daar op de promotieafdeling. In het Nederlandse kantoor.”
We hebben een aantal acts getekend, momenteel zo’n 100 actieve bands. Daarvan hebben er gemiddeld telkens zo’n 50 tegelijkertijd promotie nodig. Als een band een nieuwe plaat gaat uitbrengen, moeten daar natuurlijk promotiecampagnes omheen komen, anders weet niemand dat immers. Bij dat soort campagnes help ik. Dat doe ik samen met mijn Nederlandse collega Leatitia en de collega’s in Frankrijk en de Verenigde Staten. Met die hele groep doen we de promotie voor de releases die eraan komen.”
“Daarnaast doe ik ook nog de digitale afdeling. Dat houdt in dat ik ervoor zorg dat niet alleen promo wordt gedaan voor de albums, maar dat de albums ook beschikbaar zijn op de digitale platformen, zoals Spotify, Deezer, iTunes, Amazone enz.”
Wat zou jij spelen als je geen gitaar of bas zou spelen?
Ik denk dat ik dan drums zou willen spelen. Ik wilde dat eigenlijk als kind altijd, maar ik mocht dat niet van mijn ouders. Ik heb vroeger muziekles gehad en na een bepaalde basis mocht je naar de muziekschool en daar dan je instrument uitzoeken. Ik heb gekozen voor dwarsfluit. Ik heb wel een jaar of zes dwarsfluit gespeeld en toen heb ik ‘m ingeruild voor een gitaar. En ik heb tot de dag van vandaag nog spijt van het feit dat ik met dwarsfluit gestopt ben.
Ik zou trouwens zang ook wel erg leuk hebben gevonden.
Dictated
Bleeding Gods
Season of Mist website
