Bij ons geen standaard eindejaarslijstjes, wel een héél eigen kijk van enkele van onze medewerkers op het afgelopen (muziek)jaar en soms een pak méér. Enjoy!
Dan toch maar een 'lijstje' als afsluit van mijn reeks non-lijstjes. Omdat dit eigenlijk wel het jaar was waarin ik héél wat BE bands heb leren kennen en appreciëren, al zijn het er nog véél te weinig, blijf ik voor dit stuk coronagewijs in mijn kot!
Geen ranking, gewoon een opsomming.
- Taz Von Stone
Matthijs Vanstaen zou eigenlijk zijn solo debuut uitbrengen, hield het echter op de release van enkele bovenaards mooie nummers en bijhorende video's.
Ontdek de rest via deze link. DOEN!
Matthijs voor mijn lens.
- Sohnarr
Sublieme soundscapes die je één maken met de natuur, geweven rond klassieke instrumenten maar ook electronica. Coral Dusk is een must have voor elke muziekliefhebber.
Lees hier wat ik over één van de nummers schreef.
- Thurisaz
Een typisch Belgische herfst! Re-Incentive overtreft alles wat ze tot dan hebben uitgebracht.
Lees hier mijn bespreking. Kobe voor mijn lens.
- Stereoseat Heavenly Creatures brengt een combinatie van razende, energieke nummers die drijven op vervormde gitaarriffs, stuwende drumpartijen en slim ingezette synthaccenten én best dansbare nummers
Lees hier mijn bespreking. Tom voor mijn lens.
- RRRags, Op High Proteïn zet RRRags voor de tweede maal plankgas achter het stuur van een goed onderhouden vintage muscle car.
Lees hier de bespreking van Nico.
- Tessa Dixson Makkelijk te 'boxen' is ze niet, wil ze ook niet zijn. Dat hoor je duidelijk op Genesis.
Lees hier mijn bespreking.
- Rumours Shamanpop, trip-hop, electronica: wat hebben wij bij BIR daar nu mee, kan je je terecht afvragen. Wel, dan moet je maar eens naar de nieuwe EP How Many Roses luisteren.
Lees hier mijn korte concertbespreking.
- Kids With Buns,
Tijdens mijn zoektocht naar sterke jonge Belgische muzikanten kwam ik bij dit duo terecht. Marie Van Uytvanck and Amber Piddington maken dromerige indiefolk, maar het is vooral die donkere, diepe stem van Marie die het grote verschil maakt en voor instant (h)erkenning zorgt.
Héél graag voor mijn lens, echter nog niet gelukt (hint, hint)!
- Jen Via een omweggetje genaamd NEVA leerde ik hun zangeres/gitariste Jente Neels en haar soloproject kennen. De ingetogen, licht melacholische nummers die ze maakt doen me echt luisteren. Haar aangename stem, die zowel in de lagere als hogere regionen overeind blijft, is een grote plus!
Jente stond nog deze week voor mijn lens en de resultaten kan je binnenkort in deze rubriek bewonderen.
- Bun Ik wordt niet geplaagd wordt door die enerverende Gallagher stemmetjes én ik voel de power en drive van bv. een Foo Fighters, m.a.w. verdomme straf spul!
Lees hier wat ik over één van de nummers schreef én ontdek meteen enkele andere.. Brecht voor mijn lens.
- The Compleat Angler Cause & Effect is zo'n album dat ik dolgraag afspeel terwijl ik een lange rit in de auto voor de boeg heb, tijdens de dag of 's nachts maakt niet uit. De muziek geeft energie, laat de tijd vooruit gaan terwijl er toch voldoende momenten zijn om even rust te nemen.
Lees hier mijn bespreking.
- Psychonaut Het trio heeft uitgebreid de tijd genomen om deze ruwe, maar complexe edelsteen perfect naar wens te slijpen en dat uit zich in alles.
Lees hier de bespreking van Nico.
- Heisa Mag ik u met enige fierheid de geboorte aankondigen van een nieuw muziekgenre, met name heisa-rock, die haar etymologische betekenis alle eer aandoet.
Lees hier de bespreking van Frederic.
- Fleddy Melculy Sabbath Fleddy Sabbath is vintage hardcore met heel wat metal ingrediënten waarvan je elke song de longen mee uit je lijf schreeuwt.
Lees hier de bespreking van Jan. Jeroen voor mijn lens.
- Pothamus Eenzelfde thematiek van monumentale krachten en rituele bezweringen wordt namelijk doorgetrokken doorheen de hele plaat, die doordrenkt is met gevoelens van machteloosheid tegenover grootschalige rampspoed.
Lees hier de bespreking van Nico.
- Eleanora Eleanora weet zich met Mere meer dan ooit te voren te onderscheiden en nu is het, zij het met ongeduld, afwachten op de eerste live vertoning.
Lees hier de bespreking van Nico.
Mother In een tijd waarin velen overspoeld worden door automatisch gegenereerde playlists en mensen nog amper de titel van een passerend nummer lezen is het fijn om te zien dat sommige kunstenaars nog steeds vastberaden aan een conceptalbum durven werken.
Lees hier de bespreking van Nico.
This Can Hurt World Apart vult misschien wel ergens het gat dat ontstaan is nadat Type O Negative's zanger en bassist Peter Steele stierf 10 jaar geleden.
Lees hier mijn bespreking.
... en nu maar hopen dat ik niemand ben vergeten!
lees ook: de jaren '80, pt.1