Bij ons geen standaard eindejaarlijstjes, wel een héél eigen kijk van enkele van onze medewerkers op hun muziekervaring. Enjoy!
Het is deze week op de kop af één jaar geleden dat de hoofdredacteur van Brothers in Raw in zijn oneindige wijsheid besliste dat ik een goede aanwinst zou zijn voor het team. En terecht, al zeg ik het zelf…. 😁
Het is half december en dus tijd voor mijn 2020-lijstje. Ik heb gekozen voor mijn favoriete, door mij gerecenseerde, black en deathmetal albums. En waarom? Omdat ik tegendraads ben aan Brothers in Raw en met de mainstream meega en wél gewoon een standaard eindejaarslijstje maak...😈
1. SepticFlesh - Infernus Sinfonica MMXIX
Zonder enige twijfel het vetste deathmetalalbum dat dit jaar is uitgekomen. In februari 2019 nam Septicflesh een gig op in Mexico waarbij werd samengewerkt met meer dan 100 musici van het Symphonic Experience Orchestra, het Enharmonía Vocalis Choir en het National University of Mexico Children's an Youth Choir. Dat optreden gaat de geschiedenisboeken in als één van de meest geweldige fusies tussen deathmetal en klassieke muziek en klassieke koren ooit.
2. Carach Angren - Franckensteina Strataemontanus
Eigenlijk zou dit album van het Limburgse duo Seregor en Ardek een gedeelde eerste plek moeten hebben met het album van Septicflesh. Of, laat ik het zo doen: Septicflesh had het beste deathmetalalbum, Carach Angren het beste black metalalbum. Frankensteina Strataemontanus is een album, dat in mijn review, eigenlijk een 9.5/10 zou krijgen, ware het niet dat Brothers in Raw geen cijfers aan albums meegeeft. Het perfecte samenspel tussen symfonische orkestklanken en de stampende muziek die we van Carach Angren gewend zijn!
3. Carnation – Where Death Lies
Geen gezeur, geen gezeik, geen gedoe, geen gemauw....gewoon erg harde, authentieke deathmetal. Klaar! En weer door.... Eigenlijk moet ik helemaal niet aanraden om dit album te luisteren. Eigenlijk moet ik jullie allemaal waarschuwen voor het feit dat als je dit album 'even' aan zet omdat je 'een paar minuutjes hebt', je op een goed moment op de klok zult kijken en zult concluderen dat er vele uren zijn verstreken, waarin je weinig andere dingen hebt gedaan dan je gezicht beschilderen.
4. DevilDriver - Dealing With Demons I
Heerlijke deathmetal uit Californië. Één van de redenen waarom dit zo’n lekker album is, is omdat je nog steeds de NU-metalroots van DevilDriver terug hoort. Dealing With Deamons I (waarbij de I staat voor 1) is het eerste deel van een dubbelalbum. De kracht, energie, agressie en explosiviteit van dit album krijgt dus nog een vervolg. Fijn!
5. Exhumed & Gruesome - Twisted Horror (10" split)
Ik ben echt een sucker for split albums, albums waarop twee of meer bandjes te horen zijn. Vaak is dat pure noodzaak, omdat de poen ontbreekt om een heel album in je eentje te maken. Voordeel is wel dat je eigenlijk al zeker weet dat de bands hun stinkende best hebben gedaan om zich van hun beste kant te tonen. Zo ook dit album, Twisted Horror. Dit is sowieso de fijnste split die ik dit jaar voorbij heb zien komen. Zowel Exhumed als Gruesome maken heerlijke, strakke, recht-door-zee deathmetal waar je heel vrolijk van wordt.
6. Okkultokrati - La Ilden Lyse
Het gaat hier over een black metalband die weliswaar allerlei black metal kenmerken in zich draagt, zoals de screams van de zanger of de thematiek van de teksten, maar ook een groep die muzikaal erg sterk en goed te volgen is. Black metal met zo hier en daar een sausje van NWOBHM, om het zo maar te zeggen. Tip: luister Kiss of Death!
7. Benighted - Obscene Repressed Benighted is een voorbeeld van een band die als black metalband is begonnen maar die langzamerhand is ‘geëvolueerd’ naar deathmetal. Bovendien zit er een flinke vleug grindcore doorheen gebakken. Dat alles maakt de muziek van deze band buitengewoon goed te pruimen. En als zij dan met een nieuw album komen, mag dat natuurlijk in het lijstje niet ontbreken.
8. Shatter Brain - Pitchfork Justice Thrashmetal en deathmetal schurken best dicht tegen elkaar aan. Vooral als Shatter Brain het resultaat van dat samenspel laat horen. De supersnelle gitaargeluiden combineren prachtig met de strakke drums. Tezamen met de donderde bas van ex-Mammoth bassist Pat Callaghan vormt het een solide fundament om de strot van Tom Santamaria op te trekken. Shatter Brain is een van de voorbeelden waarbij alleszins zuiver en strak instrumentgeluid gepaard gaat met grunttechnieken, afgewisseld met een mooie cleane zangstem. Pitchfork Justice is een nobel album om dit lijstje mee af te sluiten.