Ondertussen zijn we terug volop vertrokken om jullie onze 'nieuwe' teamleden voor te stellen. Enkele hiervan zijn er wel al even bij, dus hoog tijd om de schade in te halen. Verwacht jullie de komende dagen/weken aan een verse lading sisters en brothers.
Maak vandaag kennis met...
Eigenlijk probeerde ik al van bij mijn eerste concertbezoeken een fototoestel mee te smokkelen. Ik wou de sfeer vangen om die nadien nog even te kunnen herbeleven. Niet al te groot van gestalte was een interessant plekje vinden soms nog een grotere uitdaging dan een toestel mee binnenkrijgen. De pit lonkte dus wel heel erg! Dankzij een paar artiesten die mij de kans gaven om bij hun shows wat uit te proberen werd ik opgepikt door online muziekmedium LLUID. Zware Metalen volgde en gaf mij heel wat mogelijkheden om te groeien, en nu ook Brothers In Raw waar ik mijn country-ei kwijt kan. Na een flinke burn-out, of misschien dankzij, heb ik het roer zwaar omgegooid en mijn goed betaalde job aan de Universiteit Gent opgegeven voor een sprong in het diepe. Ondertussen ben ik zelfstandig (concert)fotograaf en werk ik deeltijds opnieuw voor de UGent. Sinds kort ben ik daar ook fotograaf voor het facultair magazine en events. De passie is dus een job geworden, maar de job nog steeds een passie!
Waarom ik concertfotografie zo gaaf vind?
Een concert fotograferen geeft me gewoon een adrenalinerush van de eerste klik tot de laatste. Als ik maar drie nummers heb om te schieten vergeet ik alles om mij heen en is het all systems go. Bij een volledige set, of in het theater of met een orkest, kan ik dan weer spelen met licht en compositie. Maar het fijnste vind ik als ik de emotie van een artiest kan vangen. Zelfs op een groot podium met veel licht en spektakel, hou ik het soms graag klein, met die ene blik die alles zegt en die niet te zien is vanachter in de zaal, maar wel door mijn lens. Het is super om te zien dat bands je werk delen, maar ik geniet net zoveel van de fans voor wie een fotoreportage of dat ene beeld een waardevolle herinnering is. En gewoon de sfeer in het geheel, met een hoopje fotografen in de pit, of helemaal alleen om je ding te doen. Sommige van de mooiste mensen in mijn leven heb ik leren kennen via muziek of fotografie. Het is gewoon mijn thuis.
mijn eerste concert als fotograaf:
Ergens in 2017, bij Anneke van Giersbergen
mijn favoriete concert als fotograaf:
The Music Of James Bond van het Metropole Orkest met Dorona Alberti en Tim Akkerman. Het was groot en glamoureus en vooral, het was in Theater Carré in Amsterdam. Als kind had ik op tv eens een show gezien die daar plaatsvond en sindsdien was ik zo gefascineerd door die plek dat het echt een droom was om erheen te gaan. Dat ik ook een rondleiding door de achterkant van het theater zou krijgen, toegang tot alle sluipweggetjes en er zo’n grote show zou mogen vastleggen zou ik toen nooit geloofd hebben!
helemaal bovenaan mijn bucketlist:
Ik heb niet echt een bucketlist en zie wel waar alles me naartoe voert. Maar als ik echt namen moet noemen, Little Big Town en Miranda Lambert… dan zou ik redelijk door mijn dak gaan!.
specialiteit(en):
concertfotografie, events, vastgoedfotografie en het ziet ernaar uit dat er ook wat meer huwelijken voor mijn lens zullen passeren in de toekomst.
Te vinden op: