Ondertussen zijn we terug volop vertrokken om jullie onze 'nieuwe' teamleden voor te stellen. Enkele hiervan zijn er wel al even bij, dus hoog tijd om de schade in te halen. Verwacht jullie de komende dagen/weken aan een verse lading sisters en brothers.
Maak vandaag kennis met...
Hoi mijn naam is Johan Sonneveld woonachtig in het pittoreske dorpje s’Gravenzande gelegen tussen Den Haag en Hoek van Holland. Mijn ogen staan al jaren visueel ingesteld in kleur en zwart-wit. In Visuele Kunst ben ik al jaren geïnteresseerd, tweede liefde “op mijn gezin na” is muziek! Na een optreden van meester Gitarist Rory Gallagher zijn mijn oren niet meer hetzelfde. De kleuren, de klanken, de geur,de totale beleving is de reden dat ik jaren geleden de ‘Muziek fotografie’ ben ingerold. Helaas ben ik enig kind dus geen broer of zus om lp’s van te pikken. Aangewezen op de platenkast van Pa en Ma Jim Reeves, James Last, alle 13 dood geen repertoire dat bevorderlijk is voor de muzikale opvoeding. Gelukkig was er op de Dinsdag Beton uur bij de VARA deze uitzendingen maakte veel goed.
Dus ontwikkel je een eigen smaak, Black Sabbath, Led Zeppelin, Deep Purple om er zomaar een paar te noemen. Die tijd viel dit onder de noemer Heavy Metal! Vandaag de dag easy listening. In de loop der jaren is mijn muzikale smaak door ontwikkeld maar de smaak naar het stevigere werk is tot op heden niet veranderd. Van punk tot rock of alternatieve muziek, ik kan het graag hebben. Het liefst de bands die afwijkende muziek maken en geen vast patroon in spelen hebben waarvan Tool één van de topfavorieten is. En dan kom je gauw uit in de progressieve muziek oa Dream Theater, The Flowerkings, Porcupine Tree. Na een spetterend optreden van Limb Bizkit, in toen nog de Heineken Music Hall, heb ik de Nu metal in mijn hart gesloten met voorbeelden Lamb of God,Parkway Drive in het bijzonder. In den beginne was het fotograferen met een analoge camera met een flits blokje best wel een uitdaging! Hopende dat wanneer de rol vol was er in de doka twee of drie goede foto’s tevoorschijn zouden komen. Dit is met de huidige fototoestellen een stuk makkelijker geworden en die dagen had men zeker nog niet van RAW gehoord. Bij Brothers in Raw hoop ik de passie van de artiest of band in beeld te kunnen brengen en de lezer mee te nemen in de live beleving. Voor mij zijn de Afas of Ziggo Dome niet zo interessant, voor mij zitten de onbekende parels in het lokale en zeker in het kleinere club circuit.
mijn eerste concert als fotograaf:
17 Augustus 85’ Paradiso Rory Gallagher, er komen was toen al een ontdekkingsreis op zich vanuit mijn woonplaats.
mijn favoriete concert als fotograaf:
Dat is een onmogelijke opgaaf! Ieder concert heeft wel iets speciaals.
helemaal bovenaan mijn bucketlist:
Tool te mogen fotograferen en dan sterven! Of nou ja,Tool wel, dat laatste nog even niet!!
specialiteit(en):
beetje portret, beetje straatfotografie, beetje bruiloften.
Te vinden op: