Midden oktober tot midden november kroonde zich tot drukste concertperiode in jaren. Niet moeilijk hoor ik u denken, maar ik kan me niet voor de geest halen dat ook voor u-weet-wel vijf concerten per week de regel was. Vijf concerten die de selectie overleefd hebben nota bene. Het was meer dan eens van kiezen is verliezen. Door die drukte weinig tijd om een aantal zaken dubbel te checken. Zo dacht ik dat de eerste release in dit lijstje pas bij aanvang van november boven het doopvont werd gehouden, maar ze zag het levenslicht al eind oktober. Een blunder die ik enkel als behoorlijk sneu kan bestempelen. Omdat een welgemeende mea culpa alleen niet genoeg is, vatten we daarmee de K's Kabaal van november aan.
Slaughter The Giant - Depravity
In het heetst van de Covid-lockdowns schreef ik dat het voor bands die aan de start van hun carrière staan een ramp was om niet van het beetje al opgebouwde tractie te kunnen profiteren. Wel nu, één van die bands waarvoor de miserie achteraf bekeken niet eens zo slecht is geweest, heet Slaughter The Giant. Was hun EP Asylum of the Damned uit 2019 voor sommigen misschien een ietwat te nadrukkelijke doordruk van hun voorbeelden, het was wel een EP die een begaafd vijftal liet horen en heel wat belofte in zich had. We zijn drie jaar verder en Hammerheart Records toont zijn talent en hart in het opvissen van releases en bands die thuishoren in hun kwaliteitsvijver. Slaughter The Giant is op Depravity geëvolueerd, jawel. Een perfect gebalanceerd geheel is het geworden van The Black Dahlia Murder, Fleshgod Apocalypse en At The Gates, maar dan een pak urgenter klinkend als het laatste wapenfeit van de Zweden. Geen enkele invloed weegt te zwaar door waardoor de eigen smoel meer naar de voorgrond treedt en de band zich weet te onderscheiden van het pak. Meest opvallende verschil met de EP zit in de lijm. Deze songs pakken meteen en blijven ook beter kleven. De symfonische elementen zitten perfect verweven en overwegen nooit. Ook de melodieën komen beter uit de verf en zorgen voor welgekomen afwisseling in wat in essentie nog steeds een behoorlijk brutaal plaatje is. Proficiat heren, you have arrived! Tot voor het podium binnenkort!
releasedatum: 28 oktober 2022
Atomic Witch - Crypt of Sleepless Malice
Je hebt van die knotsgekke bands die met geen enkele andere te vergelijken zijn. Een prachtig voorbeeld daarvan is Xoth. Er is geen band die thrash invult zoals Xoth. Heerlijk. En laat ik maar meteen stellen dat Atomic Witch in hetzelfde rijtje thuishoort. Hun crossover van death, thrash, heavy metal maar ook punk en hardcore met zowaar ook momenten die refereren aan Zijne Hoogheid King Diamond is gewoon origineel in hoe het al die platgeretreden paden met frisse en eigenzinnige tred weet te bewandelen. De energie en het spelplezier spatten af van Crypt of Sleepless Malice. De songs zijn bovenal compact. De gemiddelde songduur ligt rond de drie minuten. Het is omwille van al de eigenzinnigheid een plaatje dat u dit jaar moet gehoord hebben. Alleen al omdat één woord centraal staat: fun. Daar vind je er hier bakken vol van. En is dat niet waarom we überhaupt onze tijd vullen met muziek? Uit via Redefining Darkness Records.
releasedatum: 4 november 2022
Rise To The Sky - Stay With Me When You're Gone
Geen novembermaand zonder melancholie, en dus mag doom geenszins ontbreken in deze Kabaal. Wanneer de Chileen Sergio González Catalán, beter bekend als de man achter Rise to the Sky, nieuw plaatwerk op de wereld loslaat betekent dat steevast onze oren ernaar lonken. De beste man bracht, als ik enigszins kan tellen, sinds 2019 zes albums, twee EP's en twee compilaties van singles uit. Een kritisch mens denkt dan meteen dat het nooit allemaal even goed of waardevol kan zijn. Wel, je kan van Rise To The Sky misschien zeggen dat het allemaal niet bijster origineel is, maar je kan de man niet beschuldigen van niet consistent te zijn in de kwaliteit van zijn werk. De emotioneel beladen (funeral) doom death gaat er opnieuw in als jenever en glühwein tijdens winterfeesten ergens te velde. Voor wie de man volgt betekent elke release een instabuy. Geef Rise To The Sky ook maar de kans als u dat nog niet deed. Laat zijn weemoed u meeslepen en ontroeren. Neem er een dekentje bij in deze donkere dagen waarbij de verwarming op spaarstand staat. De smart zal er extra knus door klinken. Uit via Tragedy Productions.
releasedatum: 18 november 2022
Mournument - Smouldering Into Dust
We blijven even hangen bij doom uit Chili. U heeft immers toch dat dekentje al bij u. Folk en doom metal zijn twee genres die niet zo heel vaak verweven worden. Nou goed, folk elementen. Klassiek geïnspireerde gitaar, viool en (cleane) samenzangen. Maar toch, het wijkt wat af van wat we doorgaans onder die zaken te horen krijgen hier in West-Europa. Mournument vermengt de invloeden met hun aan Skepticism verwante funeral doom tot een eigen sound. Misschien is bondig stellen dat Mournument klinkt als een Agalloch dat funeral doom speelt ook wel een goede omschrijving. De leden van Mournument zijn actief in teveel bands om hier even op te noemen en hadden blijkbaar allemaal zin in dit project. Een jaar hard labeur later mogen ze meer dan trots zijn op wat hun vereende krachten hebben weten te creëren. Wij zijn vooral benieuwd naar waar dit project heen zal gaan. Het luisterplezier van het doorleefde Smouldering Into Dust houdt alvast veel belofte in zich vast. Uit via Ardua Music.
facebook releasedatum: 4 november 2022
I, of the Wind and the Trees - Cry of the Forest
Geen donkere maanden zonder op natuur geïnspireerde, atmosferisch klinkende black metal uiteraard. Verwacht je bij het obscure I, of the Wind and the Trees niet aan halsbrekende snelheden. Het project waarover op het wereldwijde net nauwelijks iets te vinden is, gooit het over een heel andere boeg. Cry of the Forest serveert een mix van dungeon synth en depressive suicidal black metal. Een ideale soundtrack om bij weg te dromen, een fantasy boek bij te lezen, een meditatief moment in te lassen of een mentale wandeltocht doorheen Zweedse wouden mee te maken. Het is muziek die bij zoveel momenten past. En ondanks de noemer depressive suicidal durf ik dit plaatje een zekere warmte en zelfs hoop toeschrijven. Bij mijn eerste luisterbeurt dacht ik aan een mix tussen NONE en Lustre, twee artiesten waar ik exact dezelfde ervaring bij heb: er bestaat geen slecht moment om ernaar te luisteren. Dit is muziek die bij elke stemming past. Verschillende luisterbeurten later - het verslavingsgehalte is hier niet bepaald gering - blijf ik daar bij. Voor wie niet opgezet is met de lo fi opnames: het ligt aan u want dat is een onmisbaar deel van de charme hier. De vier songs zijn even meeslepend als het werk van de genoemde acts. En da's een referentie die u mijns inziens genoeg moet vertellen. Een fysieke release is er nog niet, maar het zou me zeer verbazen als die binnenkort niet aangekondigd wordt. Deze memorabele parel verdient het. En dat op elke drager.
releasedatum: 2 november 2022
