Het was zo'n dag waarop ik hartverscheurende keuzes moest maken ... of toch niet! Ik had het geluk dat de bands die ik absoluut op Trax wilde zien de aftrap moesten geven. Dat gaf me net de tijd om na het laatste nummer rustig richting Wervik te bollen voor een tweede festival op eenzelfde dag.
Whorses
Wat doe je als je ontiegelijk vroeg én in de brandende zon een festival op gang mag trekken? Jawel, je rustige nummers achterwege laten en meteen de beuk erin! Met hun chaotisch lijkende noise rock horen Harry, Timotheus, Baptiste en Tijl in een festivaltentje thuis, of in een broeierige club, waar ze voor een uitzinnige meute het dak/tentzeil eraf kunnen blazen. Whorses is zo'n band die bakken energie het publiek instuurt en die energie ook terug wil voelen. Daarvoor was Trax niet het ideale festival, maar dat lieten de vier niet aan hun hart komen. Harry (zang, gitaar) klinkt bij momenten als een merge tussen Zack de la Rocha en Ad-Rock, maar dan wel een héél erg kwade versie. Wat me verbaasde was de enorme stemcontrole die hij heeft. De ritmesectie met Baptiste (basgitaar) en Tijl (drums) raast als een (strakke) wervelwind, helemaal in contrast met de rustige Timotheus (gitaar). Ik schreef ooit "Het zal nooit helemaal mijn ding zijn, maar ik kan niet ontkennen dat (...) een glimlach op mijn 'tote' tovert.". Wel, na deze voor mij eerste live ervaring ben ik van mening veranderd: dat het verdomme wel mijn ding is ... geworden!
King Hiss
Het heeft lang geduurd, véél te lang, maar uiteindelijk kan de 'afscheidstour' van deze übersympathieke kerels beginnen. Misschien nog een beetje voorzichtig afgelopen zaterdag, maar dat de band er plezier in had, was overduidelijk. Vooral frontman Jan Coudron straalde zo hard dat het zonnetje een bril nodig had. Eindelijk die ongelooflijke strot terug en daar lag voor hem deze keer dan ook de focus op, dus zagen iets minder van zijn fantastische dance moves. Wel véél interactie tussen de muzikanten op het podium met Joost die strakke riffs afwisselde met gierende salvo's, Jason die zijn (drum)vellen teisterde en gekke bekken trok en Dominiek die de boel op zijn geheel eigen rustige manier voortstuwde. Jaja, enkele klassiekers passeerden de revue en ze klonken allemaal schitterend. Véél belangrijker is echter dat het jaar 2022 voor King Hiss nu écht van start is gegaan. The King is dead, long live the King!
zaterdag 27 augustus, Trax(Roeselare) | Foto's & tekst: John Van de Mergel