Op 75 km en exact één uurtje rijden, zo dichtbij is Solitude Within volgens mij nog niet in mijn buurt geweest, toch niet de afgelopen twee jaar. Het zou er dus uiteindelijk toch eens van komen, al wist ik eerst niet goed wat ik met de rest van de lineup moest: tributebands! Geen probleem mee hoor, maar bij BIR kiezen we er nu eenmaal voor enkel bands te coveren die hun eigen muziek schrijven. Ik beperkt me hier dus tot het concert van de énige niet-tributeband die avond, al wil ik toch even een pluim aan de organisatie geven: héél vriendelijke ontvangst (dankjewel Muriel D.), supersympathieke medewerkers én een uitstekende sound! Ook de lichtman wil ik even een thumbs up geven!
Solitude Within dus ...
Eigenlijk op muzikaal vlak niet mijn ding, die symphonic metal, maar als het om een Belgische band gaat, dan sta ik voor (bijna) eender welk genre open. Ik leerde frontvrouw Emmelie Arents kennen tijdens een shoot twee jaar geleden, luisterde onderweg naar hun debuutalbum Dissapear en moest toch toegeven dat ik het allemaal nogal braafjes vond klinken. Emmelie beaamde dit met een zucht, maar verzekerde dat de songs live een pak steviger klinken én dat het volgende album (nvdr: When Kingdoms Fall verschijnt op 22 oktober!) diezelfde weg op zou gaan, m.n. een meer krachtige en volle productie.
Ik moet toegeven, de jongedame met de glasheldere stem en innemende podiumprésence heeft niet gelogen. Mijn oren spitsten zich een eerste keer tijdens mijn favoriet Morrigan, dat een erg catchy keyboardtune heeft en een bloedmooi refrein. Ook de setopener In The Dark is zo'n nummer dat vlot in het oor ligt en eigenlijk bakken radiopotentieel heeft. Hélemaal verkocht was ik echter tijdens In My Mind, misschien wel hun beste nummer op heden: de combinatie van zware riffs, heerlijke pianoklanken doorheen het nummer en natuurlijk Emmelie op haar absolute best. En dan was ze niet eens 100% (beetje ziek, maar ze zou zich erdoor slaan). Bovendien mocht de band een wat langere set spelen omwille van het wegvallen van één act. Niet echt een zegen wanneer je stem het zo kan begeven, maar het liep allemaal gesmeerd. Ruimte dus voor één nieuw nummer (One Final Wish) en ook de meest recente single Astray. Een bijkomend voordeel van een dik uur later te 'moeten' starten was dat ongeveer halverwege de set de zaal al goed begon vol te lopen. Even kijken wat de 'tributefans' vonden van een band die het aandurfde eigen nummers te performen: ik zag vooral blije gezichten, hoofden en lichamen die (nog voorzichtig) meedeinden en zowaar ballonnen in de vorm van hartjes die de lucht ingingen. Birthday boy en gitarist Quincy Van Overmeire kreeg er nog een 'happy birthday' vanuit het publiek bij. Een geslaagde avond dus voor de vijf die op 22 oktober in hun thuisstad Ninove het nieuwe album integraal live voorstellen. Klik hier voor info en tickets.
Kleine voetnoot: dat juffrouw Arents niet enkel een getalenteerde zangeres en pianiste is, werd duidelijk aan de merch stand waar piepjonge en iets minder jonge fans met de 'young adult fantasy auteur' op de foto konden en haar boeken vlotjes verkocht werden.
zaterdag 8 oktober 2022, Hard Rock Fest (Avelgem) | Foto's & tekst: John Van de Mergel