Mijn derde SW, jaja, je zou wel denken dat ik tot het symphonicmetaldom bekeerd ben. Niets is echter minder waar, maar voor de sympathieke Ninovieters maak ik héél graag een uitzondering. Bovendien was de afstand deze keer zeker geen excuus en zo kon ik ook eens de nieuwe Kortrijkse rocktempel bewonderen. Tempeltje dan, want het gebeuren vond plaats in de Club.
Na de grunge van lokale helden Blain, met de oerstrot van Christophe Verholle (yep, de 'oudste' uit de liveshows van TVVV2024), en de klassieke symphonic metal van Worlds Beyond (met een violist!) stonden de mannen rond Emmelie Arents te popelen om het podium te bestormen en het publiek een onvergetelijke avond te bezorgen. Speelde de techniek hen toch niet weer eens parten zeker, maar goed, het is hen vergeven gezien de backing tracks toch wel belangrijk zijn voor hun sound én ze zich ondanks dat beetje vertraging vol enthousiasme hebben gegeven.
Meteen viel op dat de opstelling anders zou zijn dan bij hun vorige shows die ik mocht meemaken in 2022 (HRF Avelgem en hun album releaseshow in de thuisstad): de innemende zangeres niet meer centraal achter haar keyboard, wel zonder dat instrument als een échte frontvrouw.. Zo ging de band van start met Beautifully Broken. Iets later ging Emmelie achter haar keys zitten - zijkant podium - voor het mooie I'm Not Lost. Wanneer daarop Morrigan, mijn favoriet uit het debuut, ingezet werd, was de avond voor mij reeds (deels) geslaagd. Het zware riffwerk van Quincy en Jean-Paul kwam vooral tijdens Land Of Dissaray en To The Grave naar boven en vanzelfsprekend mocht die eerste ook nog even zijn straffe grunts laten horen. Het machtige When Kingdoms Fall sloot de avond met kracht en in schoonheid af.
Experiment geslaagd wat mij betreft, naast een goede sound en sterke én gevarieerde lichtshow lijkt Emmelie Arents zich goed te voelen zonder de restricties van een centraal geplaatste keyboard en kan ze zich zo een pak vrijer bewegen en inleven. Ook vocaal zat het opnieuw goed waardoor het genieten was van een kerngezonde zangeres die zich niet hoefde in te houden. Die energie straalde af op het publiek dat dankbaar genoeg was om ook een stuk terug te geven. Niets mooier dan interactie tussen de muzikanten en hun fans. Zo kon ik na afloop met een brede smile op mijn 'tote' huiswaarts keren.
zaterdag 6 april 2024, DVG Club (Kortrijk, BE) | Foto's: & tekst: John Van de Mergel