"Kan dit iets voor BIR zijn?" werd me begin september gevraagd. Ik luister naar de single Leave Me Dry, ben uiteindelijk overtuigd maar wil ILA toch graag live aan het werk zien. "Met een interview vooraf?". Ow boy, ik hou niet van interviews, maar als het geen standaard interview moet zijn en we gewoon een losse babbel kunnen hebben, dan why not.
Met mijn setje basisvragen als backup onder de arm trek ik dus op zaterdag 9 oktober naar Trix waar Ilayda, Cas en Sam hun debuut(mini)album voorstellen. Ik word er hartelijk ontvangen door de medewerkers van Trix, mag meteen richting backstage waar ik me kort voorstel aan manager Christof (Noisesome Recordings) en de band. Maar goed, meer hierover lezen jullie ergens de komende dagen.
Om 21u10 terug de trap af richting Café waar het trio aan hun set begint. Zoals Ilayda me eerder vertelde wordt het een rustige start. Nu ja, Eternity mag dan niet hevig losbarsten met krijgt snel een bezwerende intensiteit die het publiek naar de keel grijpt en niet meer lost. De net nog rustige Ilayda ontpopt zich tot een podiumbeest, een performer pur sang die helemaal in het moment - en haar nummers - opgaat. De ene keer statisch, met de ogen toe, alsof ze zich in een andere wereld bevindt, de andere keer terug met de voetjes op de grond, wervelend over het podium. Cas legt hierbij de meest fantastische, soms speelse, ritmes als onderbouw en Sam wisselt tussen basgitaar (vooral bij de meer sobere nummers) en elektrisch geweld (wanneer de sound grootser moet klinken). De set wordt zorgvuldig opgebouwd richting single Leave Me Dry. Het publiek zingt luidkeels mee en enkele jongedames vooraan laten zich helemaal gaan. Blijkt uiteindelijk dat het vriendinnen zijn die in een andere band (Blond) spelen alsook een zekere Catherine Smet, beter gekend als Bluai, een project waar ook Ilayda aan deelneemt. Tja, de Belgische muziekscene lijkt een kleine wereld en het is mooi om zien dat muzikanten elkaar van harte supporten.
Net als op het album sluit Din de ongeveer vijfenveertig minuten set uiterst pakkend af. Ik kan bij deze song niet anders dan aan de vroege Police denken wanneer ik naar de drums van Cas luister. Naast wave en wat gothic elementen zit er nl. ook een lekker snuif post punk in de muziek van ILA. Er volgt nog een bisnummer en dan zit het erop. Kort en krachtig, een optreden dat van begin tot einde erg sterk was en doet verlangen naar meer. Deze jonge band staat i.i.g. goed gemarkeerd op mijn radar en ik ben zeker aanwezig bij een komende show in de, hopelijk, nabije toekomst. Beste clubs en bookers, één simpele opdracht: booken!
Coloured set
b/w set
zaterdag 9 oktober, Trix (Antwerpen) | Foto's en tekst: John Van de Mergel