Met zijn meest gevarieerde, zij het meest consistente én sterke album onder de arm kon het niet anders dan dat dit optreden zou knallen! Vier maal zag ik de man eerder performen en telkens had ik wel één of andere opmerking: te veel 12-bar blues, te lang, te veel soul/falset gezongen nummers, te tam... Detailkritiek natuurlijk want Gary Clark Jr. live aan het werk beleven is telkens hemels.
Het zat die avond in een bijna uitverkochte 013 alvast goed naar mijn smaak. Clark Jr. liet de 12-bar blues compleet achterwege, tapte voor het grootste deel uit JPEG RAW én... toverde als het ware geregeld een lach op zijn gezicht. Bizar? Tja, ik heb de man in al die jaren nog nooit zien lachen op een podium. Mr. Slick & Cool leek die expressie bewust te mijden om 'in character' te blijven. Ik kreeg er alvast een warm gevoel bij en kon - misschien net daardoor - voluit genieten, ook toen een iets te veel aan soulnummers bijna voor de obligate dip zorgden.
De start was alvast eentje voor in de boeken. Het ronduit fantastische Maktub opende de tweeëneenhalf uur durende set, waarna When My Train Pulls In - één van mijn alltime favs - volgde. Of en hoe hij This Is Who We Are zou brengen? Yep en adembenemend, met dank aan zijn drie backing ladies. Het filmisch gehalte in deze song bleef zo ook live helemaal overeind. Verrassend dook ook het best stevige Hearts in Retrograde op. Tijdens To the End of the Earth kwam de crooner in hem naar boven. Omdat het de verjaardag was van long time gitaris King Zapata, mocht deze de Freddie King cover Palace Of The King brengen, erg goed gezongen trouwens. Bright Lights zorgde dan weer net op tijd voor een adrenaline-injectie. Je kan hem natuurlijk niet verwijten dat hij tijdens de soul infused song die krachtige falsetstem boven haalt. Het ontlokte zelfs de kreet van iemand in de zaal "Almost like Prince!", waarop een spontane lach van de man on stage. Op What About the Children en Funk Witch U zingen op het album respectievelijk Stevie Wonder en George Clinton mee. Geloof het of niet, geen van beide werd gemist. Het voor hem emotionele Habits sloot de reguliere set in schoonheid af. Ik hoopte natuurlijk op Numb tijdens de toegift, maar bleef wat dat betreft op mijn honger zitten. Ben ik vergeten te vermelden hoe subliem de man met zijn zes snaren op diverse gitaren om gaat? Bij deze dus.
donderdag 4 juli 2024, 013 Poppodium (Tilburg, NL) | Foto's: & tekst: John Van de Mergel