Yep, dit is mijn 'specialleke van het jaar': een meisje dat drie jaar geleden The Voice Kids won en een model/modeontwerpster die zich ook op muziek gooit en in 2022 een erg wisselvallig debuutalbum (na twee EP's) op de markt gooide.
Gala Dragot
Laat me beginnen met de jongedame (Gala wordt 18 dit jaar) die tijdens de preselectie voor het Eurosong Festival Peter Van de Veire - onbedoeld - te kakken zette. Ik pleit al jaren voor een opsplitsing in leeftijd voor The Voice Kids. Hoe maakt een kind van bv. 9 jaar ooit kans tegen een 15-jarige met een volwassen stem? Gala zong en croonde met gemak klassiekers van jazz tot pop, zonder verpinken. Meer nog, de inleving die ze toonde was voor haar leeftijd fenomenaal. Bovendien is ze nog eens immens creatief. Het nummer dat ze voor Eurosong schreef deed de juryleden net niet uit hun stoeltjes donderen. Geen makkelijk nummer trouwens: dansbaar, donker, dynamisch en in schril contrast met dat flutpopniemendalletje dat de voorkeur van kijkend Vlaanderen genoot. Anyway, juffrouw Dragot op het podium van Kavka Oudaan voor wat nog maar haar vijfde optreden bleek te zijn. Helemaal alleen met een backingtrack waar ze af en toe eens een boze of verbaasde blik naar afvuurde. Het was wat zoeken, zowel naar houding als naar de juiste woorden. Het contrast tussen Gala de performer en Gala het nog onzekere tienermeisje. De steun vanuit het publiek had ze alvast: 'It's OK', riep iemand haar bemoedigend toe en samen met de enthousiaste feedback die ze telkens opnieuw kreeg, zorgde dit geleidelijk aan voor meer zekerheid. Wanneer haar mic plots unplugde, keek ze eerst verbaasd, ging toen over naar een stukje zingen zonder micro tot haar oog op het euvel viel. Als een echte pro ging ze met deze uitdaging om en niemand die het haar kwalijk nam. Waarom zouden we ook, ze stond er immers helemaal alleen voor en had zich de hele tijd helemaal gegeven. Gala heeft ook wel iets te vertellen: een boodschap over de bijenpopulatie die erop achteruitgaat, onze keukens die droog staan omdat onze smartphones ons uren aan een stuk 'voeden', ... Dat allemaal in nummers die soms nog geen vaste titel hebben ('Ik hou niet van die werktitel') of teksten die nog niet helemaal op punt staan ('Er moet toch nog serieus aan gesleuteld worden'). Dragot draagt haar (gouden) hart op de tong, is misschien soms nog naïef (thank God, zo hoort dat ook op die leeftijd) en bovenal héél erg authentiek. Een beetje muggenziften zoals gewoonlijk dan maar? Laat please, pretty please die fantastische stem nooit verzuipen in beats en andere elektronische toestanden. Haar stem is haar u.s.p. en die moet uitgespeeld worden, welke creatief genre pad ze ook zal bewandelen.
Jesse Jo Stark
Laat me over dit optreden kort zijn: de zowat 75 fans die kwamen opdagen hebben duidelijk genoten, al vrees ik dat mevrouw Stark verder geen grote ogen zal gooien en snel de vergetelheid in zal geraken. Ik hield wel van dat gothic americana sfeertje in enkele nummers en had oren naar het werk van haar gitarist die vlotjes met zijn six string overweg kon. De stem echter kwam voor mij te dunnetjes over en de onstage performance was eerder die van een krols model dan van een sterke frontvrouw. Niet getreurd echter, het zal aan mij liggen, al heb ik toch een klein halfuurtje genoten.
zondag 3 september 2023, Kavka Oudaan (Antwerpen, BE) | Foto's: & tekst: John Van de Mergel