Frietrock is dit jaar toe aan zijn 12de editie en met BIR zijn we er voor het eerst bij! Het festival in Ieper telt nu drie 3 dagen, een nieuw festivalterrein en de beste line-up die ze ooit hebben voorgesteld (al zeggen ze het zelf ). Dit jaar was het festival ook voor het eerst betalend, met als doel meer en (nóg) betere groepen te kunnen programmeren!
Zach Person De jonge guitarslinger uit Austin, Tx (via omzwervingen dan)) kwam bij ons (vanzelfsprekend) al eerder aan bod. Zijn eerste full album kon ik wel smaken, of toch een aantal nummers erop. Ik hoorde vooral potentieel alsook een getalenteerde kerel die zijn weg nog aan het zoeken is. Zijn sound is erg sterk beïnvloedt door een hele resem 'oude' maar ook hedendaagse muzikanten, al verwacht ik dat de échte Zack Person wel snel zal opstaan, met meer eigenheid dus. Ook live - dè reden trouwens waarom ik naar Frietrock trok - is het vooral nog zoeken (naar zichzelf) en ervaring opdoen. De tour loopt als een trein, de respons van het publiek is goed dus ziet de toekomst er bright uit. Person staat trouwens, samen met maatje en drummer Jake Wyble, als een ervaren rot te performen, wat voor een 'nieuw' publiek misschien net iets te afstandelijk overkomt. Ik hou eerlijk gezegd (ook) niet van een muzikant die oeverloos staat te lullen - ik wil muziek - maar eens het ijs breken en wat conneceteren met je publiek kan wonderen doen tijdens een set. Nu bleven de reacties wat koeltjes, al kon hij hier en daar toch verbazing en applaus oogsten met zijn rauwe gitaarpartijen, sterke zang en enkele goedgekozen covers (Kashmir, All Shook Up en Helter Skelter). De veroveringstocht is begonnen, bij een volgende doortocht, met méét sterke eigen nummers én hier en daar een korte babbel, krijgt hij niet enkele een halve wei mee, maar groeit ook zijn aanhang hier. Check hier voor de laatste vijf dates op het EU tourschema, allemaal BE en NL.
Shtevil 2 november 2019 stond ik in Trix voor het optreden van Doyle Bramhall II. In het voorprogramma een zekere Shtevil. Ik vraag me af op wat dat gaat trekken, met zo'n naam, en wordt iets later bijna omvergeblazen. Helemaal alleen, met wat gitaren, doet Steven Vergauwen zijn ding. Dat 'ding' is sterke classic rock brengen met een scheut hedendaagse blues en soul ... én performen. Want in tegenstelling tot Zach Person zoekt Shtevil, ditmaal met full band, de interactie met het publiek op. Het ijs is al snel gebroken en de enkele vroege vogels zijn snel opgewarmd. Damn, dit had vlak voor Zach Person moeten komen, kwestie van een betere match natuurlijk, maar ook de juiste sfeer opbouwen. Hoog tijd dat de sympathieke Mechelaar meer geboekt wordt, want dit is echt hard genieten van steengoede muzikanten/muziek.
High Hi Wil je in Vlaanderen kansen krijgen - héél wat muzikanten dwepen nog steeds met StuBru en HUMO - dan moet je muziek maken waar het mgmt en label de stempel 'indie' of 'alternative' kunnen plakken. We zijn nu eenmaal het 'indie lapje grond' wanneer het op muziek aankomt. Ik zou deze band dus links laten liggen wegens niet echt 'ons' (BIR) ding. But hey, ik was er toch en had tijd en energie zat, dus ....
Toegegeven, High Hi bestaat uit erg leuke jonge muzikanten die best energieke pop brengen en hun plaats verdienen op festivals en poppodia. Toch wanneer je een jong publiek aan het dansen wil krijgen. Leuk om te zien én te shooten.
Turbowarrior of Steel In alle eerlijkheid? Een leuke 'party'band om een lokaal festival - yep, de boys zijn van Ieper - van start te laten gaan of één of andere kroeg in de fik te steken. Hun mix van thrash, rock&roll, punk en hardcore werkt aanstekelijk en je wordt er best vrolijk van. Goed voor een dik halfuur fun. Volg hen hier.
zaterdag 11 september, Frietrock (Ter Waarde, Ieper) | Foto's & tekst: John Van de Mergel