Het eerste weekend van augustus staat er ondertussen al voor de vijfde keer in grote letters Dranouter op het programma. Blij dat we na de pauze (om de welbekende reden) eindelijk weer diep in de westhoek kunnen afzakken voor dit gezellige festival.
Een nieuwe mainstage, omdat de vorige blauwe tent vanwege de Brexit niet meer beschikbaar was en een groter terrein. De DJ - stage (palace) werd verplaatst naar de camping zone en het derde podium/tent werd vervangen door de nieuwe Circustent die verder op het terrein geplaatst werd, zo moeten we niet meer naar de overkant van de straat lopen om die optredens mee te pikken.
Het voelt aan als een terugkeer naar de roots, want verrassend veel traditionele folk op het programma dit jaar. Andere jaren was dit genre, ondanks dat Dranouter in eerste instantie nog steeds een Folkfestival is, soms misschien wat te weinig aanwezig, maar dat maken ze dit jaar zeker goed!
Breabach
Beginnen doen we dit jaar met Breabach, meteen onze eerste afspraak met het genre. Straffe zanglijnen in het Gaelic, doedelzakken, een viool en een contrabas, de sfeer zit er meteen goed in!
K.Zia
We laten de Britse folk even achter ons om de nieuwe Cirque - tent uit te proberen. Daar staat een artiest van eigen bodem geprogrammeerd. Op Cactus waren we net te laat om haar optreden mee te pikken, maar hier lieten we ons met plezier meenemen "on a journey", zoals ze het zelf noemt in haar inleiding. Dromerige R&B zou ik haar muziek omschrijven, al is het moeilijk om om haar veelzijdige sound één etiket te kleven.
Startijen
Het leukste aan Dranouter is ongetwijfeld het feit dat er quasi gelijktijdig op 3 podia concerten plaatsvinden en er dus altijd wel voor ieder wat wils te vinden is. We laten de Cirque achter ons en lopen door richting de Club - stage waar we nog enkele nummers weten mee te pikken van Startijen. Opnieuw meer traditionele folk, al zou ik deze band, net als de vorige (Breabach) eerder onder de 'luisterfolk' categoriseren, dan onder de dansbare folk, wat wij net graag horen. Op een rustige vrijdagmiddag nemen we echter graag plaats op de bankjes van de clubstage om deze Fransen te aanhoren.
Portland
Terug naar de mainstage dan maar, voor Portland. We herinneren ons nog een vorige editie van Dranouter waar ze op een klein podium stonden, op het terrein aan de overkant van de straat. Toen hadden ze net De nieuwe lichting van Studio Brussel gewonnen en hadden ze nog maar een paar singles. Ondertussen zijn Jente en Sarah een pak matuurder geworden en hebben ze een pak hitjes, die dankzij de vele airplay gedwee worden meegezongen door het publiek. Hun subtiele en melancholische sound brengt de main stage in vervoering.
Madou
Een oude bekende uit het genre. De frontzangeres zullen sommigen misschien nog kennen van haar vorige project, Rum. De Clubtent zit goed vol voor dit Comeback - concert. Ondertussen is ook de volgende generatie toegetreden tot de band, want zelfs de zoon van de frontzangeres speelt ondertussen mee.
Monsieur Doumani
Gezien de twee kleinere podia steeds samen geprogrammeerd staan, moet je halverwege verleggen, wil je nog iets meepikken van het andere concert. We haasten ons dan ook richting de Cirque voor het eerste dansfeestje van de avond. Heel experimentele psychfolk van deze Cyprioten, maar wat een sfeer in de tent! Het dak gaat er voor de eerste keer net niet af, kunnen we meer van dat krijgen alsjeblieft?
Querbeat
Het lijkt wel alsof de organisatoren onze gebeden verhoord hebben, want de volgende band zorgt voor het feestje van de avond. De Duitse brassband brengt een mix van feelgood anthems, covers en eigen nummers maar zijn hier duidelijk vooral om plezier te maken. Veel interactie met het publiek en een vijftiental muzikanten die energiek 'van jetje geven', wat wil een mens nog meer? Dit zijn het soort bands waarvoor wij graag naar Dranouter afzakken, ambiance en sfeer een dikke 10, het dak van de tent gaat er volledig af!
GO_A
Voor velen was Querbeat echter pas een opwarmertje voor het volgende optreden. Het echte dansfeestje moest voor de meeste (jonge) bezoekers nog komen met Go_A. De Oekraïners werden bekend dankzij hun deelname aan het Eurovisiesongfestival (waar ze vijfde werden), maar zijn ondertussen, ondanks de situatie in hun thuisland uitgegroeid tot een symbool van verzet tegen geweld. Ze openen met hun alombekende Shum en steken daarmee meteen het feestvuur aan. De banken zijn weggeruimd uit de tent en dat is maar goed ook, want niemand kan blijven stil staan bij deze Elektro - folk.
Rodrigo y Gabriela
Gitaarvirtuozen pur sang, een beter manier kan ik hen niet omschrijven. Onrealistisch haast hoe goed deze twee op hun gitaar kunnen tokkelen. Eigen werk wordt afgewisseld met enkele leuke covers, een mooie afsluiter van onze eerste dag Dranouter!
Vrijdag 5 augustus 2022, Dranouter | Foto's: Pieter Bouckhout | Tekst: Pieter Bouckhout en Lies Decramer