Tijdens Any Minute Now stelt popjournalist Willem Jongeneelen in Gebouw-T het publiek voor aan nieuwe opkomende bandjes. De bandjes staan veelal nét op de rand van doorbreken. Op deze avond is er één vereiste, Willem moet het tof vinden, vaak is dit al voldoende op Gebouw-T in te pakken. Zo ook donderdag-avond met de Rotterdammers van Elephant!
Elephant
De Rotterdammers begonnen gelijk bekend, als opener kwamen Midnight in Manhatten en Calling voorbij. De nummers waren beide al een bescheiden hit op de radio. Dit was waarschijnlijk ook de rede dat het opvallend druk was bij deze editie van Any Minute Now. Elephant maakt een op het eerste oor simpel klinkende muziek. Je kan ze zien als een soort mix tussen Excelsior-collega's Moss, Death Cab for Cutie, en we pakken zelfs een vleugje Crosby, Stills, Nash en Young op. De nummers luisteren lekker weg, en voelen op het eerste luistersessie als meer niet. Maar niets is minder waar, de nummers zijn gevuld met extra gitaarlaagjes, spannende basloopjes, samenzang en plots veranderende melodieën. Alles omlijst door ook nog eens groovy melancholische herfstklanken.
De band heeft er duidelijk plezier in, en zo ook het publiek. Er wordt tevreden geluisterd, en er wordt blij voorzichtig geknikt op de muziek welke Elephant ten gehore brengt. Na een fijne set van iets meer dan een uur wordt er aangekondigd dat er nog één nummer wordt gespeeld, maar al voor de zin was uitgesproken kwam er een 'Ach weetje, we doen er nog wel twee!' achteraan. Dit zal niet het laatste zijn wat het publiek van Elephant hoort. De band staat geheid op veel festivals in de zomer van 2023, en het is een kwestie van tijd tot ook de grote radiostations de band gaat ontdekken, ook aan de zuid kant van de grens. Wij zijn in ieder geval fan!
Géonne Hartman
De eer om de avond te openen was aan Géonne Hartman, na een introductie van Willem Jongeneelen en de vriendelijke noch dwingende vraag om onze kop te houden tijdens het optreden bracht ze Gebouw-T inderdaad door en door stil. De Utrechtse begeleid haarzelf op gitaar en brengt een mix welke wat weg heeft van bijvoorbeeld de 2013 klank van Eefje de Visser. Opvallend was hoe ze creatief omgaat binnen de begaande paden. Halverwege te show gaat ze gewoon stapje voor stapje verder weg bij de microfoon als er een fade in het nummer hoort. Ook Daydream was interessant, bij vlagen leek het nummer meer een soort spoken-word, tof! Begin dit jaar heeft zij een eerste album gereleased. De plaat He went to the sea is verzameling van zes jaar aan muziek en onder de vleugels van Tessa Rose Jackson geproduceerd. Tijdens de set brengt ze veel nummers van deze plaat ten gehoren. Water en zee heeft door haar nummers een lijdende draad. De sound is dreamy en de nummers luisteren lekker weg. Géonne is nu nog bij de bron, maar mondt uiteindelijk uit. We zullen nog veel van haar horen.
Donderdag 10 november, Gebouw-T | Foto's & tekst: Tim van Kleunen