Vrijdag 19 mei, oftewel dag 2, en deze keer krijg ik versterking van fotograaf Wim Wilms. Dat houdt in dat we vanaf nu alles mooi kunnen verdelen, wat ons vooral toelaat zowel de Balzaal àls Domzaal te shooten. In tegenstelling tot de Concertzaal, overlappen de optredens in de beide kleinere zalen elkaar namelijk. Enkel de twee concerten in de Theaterzaal moeten we aan ons laten voorbijgaan.
Dag 2 kan je gerust ook omdopen tot Amenra-dag, want laat ons eerlijk zijn, onze postmetaltrots is ondertussen een serieuze publiekstrekker geworden. In tegenstelling tot donderdag was het van bij aanvang al een pak drukker, maar in de aanloop naar hèt moment, bleef de stroom fans aanhouden. Het is van horen zeggen, maar dit zou een topdag worden voor de organisatie. Later hierover meer. - John
Nordic Giants | concertzaal
Loki en Rôka komen niet uit het hoge noorden en het zijn evenmin reuzen, eerder rare vogels met hun pluimentooi. Neemt niet weg dat het tweetal voor mij de verrassing van de dag was. De prachtige, claustrofobische kortfilms - die vanzelfsprekend héél wat aandacht trokken - werden vergezeld van atmosferische soundscapes waarbij piano (synths) en machtige drums, afgewisseld met een met de strijkstok bespeelde gitaar, de kerninstrumenten waren. Dit is ambient post rock waarvan ik echt kan genieten: geen constante geluidsmuur, wel een pulserende dynamiek waarbij intense passages afgewisseld worden met dromerige momenten. Een absolute aanrader voor wie hen nog niet kent.
Glaston | balzaal
A Burial At Sea | domzaal
Maybeshewill| concertzaal
Le Temps Du Loup | balzaal
Morgensoll | domzaal
And So I Watch You From Afar | concertzaal
A.A. Williams| balzaal
Dit was eigenlijk het concert waar ik het meest naar uitkeek. Williams debuteerde - geloof het of niet - in 2018 en stond een jaar later voor het eerst op de planken. Na een eerste samenwerking met Mono, volgden een ingetogen en een coveralbum. In 2022 gooide A.A. het roer om en pakte stevig uit op As The Moon Rests en dat was wat we op dunk!fest te horen kregen: stevige gitaren, krachtige drums en donkere bassen. Donker is eigenlijk hoe we deze klassiek geschoolde muzikante kunnen omschrijven: zowel de stem, de teksten, de look én podiumsetting ademen een duisternis die naar de keel grijpt. Sterk, al kon het me geen vol uur boeien.
Slumberland| domzaal
Caspian | concertzaal
Huracan| balzaal
Geburtshelfer | domzaal
Zou ik écht nog eens alle trappen op dartelen om dit drietal aan het werk te zien? Ik kon online niet meteen iets relevant terugvinden (sorry, niet goed genoeg gezocht) en wilde toch weten bij welke geboorte deze band zou helpen. Waar ik eerder stond te kijken naar rare vogels, kreeg ik ditmaal drie rare kwiebels - ik zeg dit met alle respect hoor - met gele bivakmutsen voorgeschoteld. Blijkt dit een avant-garde noise project van Mario Goossens (Triggerfinger), Thys (Roza Parks) en Roel Vanbuel (Roza Parks) te zijn. Na een eerste glimlach werd ik toch getriggerd om even te blijven... ook al omdat ik eindelijk nog eens wat deftige foto's kon maken.
Amenra | concertzaal
Moet ik écht nog iets vertellen over dit collectief? Ik hoorde iemand zeggen dat dit niet hun beste optreden was. Ik zou het begot niet kunnen/willen beamen noch tegenspreken. Amenra moet je voelen, moet je begrijpen en daarvoor moet je jezelf helemaal overgeven aan wat vanaf het podium de zaal (of weide) overspoelt. Steeds machtig, steeds krachtig, steeds intens en je bij de keel grijpend. Ben je eens niet helemaal mee of kan je je eens niet voor de volle 100% openstellen, dan kan je best het optreden verlaten. Gewoon met de armen voor de borst staan kijken won't cut it. Ik moest wel eens goed lachen toen de fotografen te horen kregen dat ze de hele show mochten shooten, in tegenstelling tot een tweetal andere bands die enkel de eerste twee/drie nummers toestonden. Had ik het een paar weken eerder met Lennart kort over die (voor mij gewoonlijk compleet idiote) 'three songs...' rule in Leffinge: de uiterst innemende man schudde al zuchtend zijn hoofd en stelde duidelijk "Ik snap dat ook niet goed, van mijn part shooten jullie gewoon een hele show." Voilà, zo horen jullie het ook eens van iemand die 'geschoten' wordt.
Foto's: John Van de Mergel | Wim Wilms
Met dank aan het team van dunk!, Kunstencentrum VIERNULVIER alsook de véle erg sympathieke medewerkers (crew) die ons telkens opnieuw héél warm hebben ontvangen en wegwijs gemaakt.