Op Paasmaandag kon ik ervoor kiezen om thuis te blijven en eitjes te rapen of naar Brussel te trekken voor een avond met twee fantastische jonge muzikanten. De keuze was allesbehalve hartverscheurend!
Emmy d'Arc
Omdat ik gewoonlijk pas de dag vooraf nog eens het event bekijk om het tijdschema te kennen, zag ik pas héél laat dat één van Vlaanderens grootste jonge talenten zou openen. Niet dat het me verbaasde, want juffrouw d'Arc mocht al meermaals het voorprogramma verzorgen van grotere namen. Een trein vroeger nemen dus én dan nog eens 45 minuten buiten aanschuiven plus een vol uur binnen wachten, kwestie van mooi vooraan een plekje te verzilveren. Geen fotopit nl. én een zaal vol tieners en jonge twintigers die me voorbij
spurtten om met hun leuke snoetjes tegen het podium te plakken. En Emmy? Die kwam, zag en overwon! Met haar stralende lach, haar vlekkeloos Frans (wie er was, die voelt nu de ironie), een selectie pakkende songs én een stem die raakt, wist ze het jonge volkje in te pakken. Emmy d'Arc is live een krachtige bundel vol energie en oprechte inleving. Noem haar geruste de Vlaamse Eddie Vedder! Haar versie van Troy (Sinnead O'Connor) als afsluiter raakte diep en resulteerde in een stevig en welverdiend applaus.
Birdy
Of ik nu helemaal de weg kwijt ben geraakt? Kiezen voor een concert van dat vogeltje dat op haar veertiende bekend is geworden met het coveren van songs en - voor ons dan - het feit dat haar betovergrootvader een Izegemnaar was (ze heet dan ook Jasmine van den Bogaerde)? Wel beste mensen, de ondertussen 26-jarige Britse singer-songwriter heeft er ondertussen drie albums op zitten met degelijk tot sterk eigen materiaal én een vierde (Portraits) dat er op 14 juli aan komt. Ze toerde doorheen de wereld en mocht ettelijke awards en hit noteringen op haar naam zetten. In een ruimschoots op voorhand uitverkocht Koninklijk Circus mochten méér dan 2.000, voornamelijk jonge, fans kennismaken met maar liefst vijf nieuwe nummers, naast de gekende hits. De nieuwe songs leunen iets meer aan bij deze uit het meer orkestrale Beautiful Lies en laten een jonge artieste horen die put uit de jaren tachtig (Kate Bush komt regelmatig om de hoek kijken): dynamisch, meer zelfzeker en vooral zéér hedendaags. Haar zo helemaal 'naakt' achter de mic stand zien performen is toch wel verrassend. Pas bij het vierde nummer (People Help The People) neemt ze haar vertrouwde plaats achter de piano in en daar zal ze geregeld vertoeven, mooi geflankeerd door haar muzikanten. Topmuzikanten trouwens en dat valt vooral in de oersterke ritmesectie op. Aan de beide dames naast haar kan je merken of we een ouder en meer ballad gericht nummer krijgen: dubbele keys = modern, fris en dansbaar, terwijl de gitaar staat voor de meer melancholische ballads. Min of meer toch. Over de hele lijn weet de singer-songwriter te overtuigen: de setlist zit uiterst knap in elkaar, de lichtshow varieert passend van rijk naar heel intiem en het geluid is gewoonweg subliem. Wat ervoor zorgt dat zowat elk instrument duidelijk te horen is, op de gitaar na (?) en vooral die toch wel prachtige stem perfect in die mix zit. Want een stem heeft de jonge artieste wel: niet zo'n ijl falsetje waarvan je in slaap sukkelt, maar over de hele lijn - zowel in de hoge, midden als lagere tonen - een erg krachtig geluid. Was het dan allemaal zo perfect? Neen: het nieuwe Automatic is een flut niemendalletje en liet het publiek terecht volledig koud, die legging ziet er wat eigenaardig uit en de sinussen zijn nooit helemaal vrij, maar voor de rest enkel lof. Ik heb alvast héél erg genoten, tot de laatste noot van het machtige Wings.
maandag 10 april 2023, Koninklijk Circus (Brussel, BE) | Foto's: & tekst: John Van de Mergel