Nvdr:
We zijn al bij al geen lastige brothers en sister bij BIR hoor. De éne band legt restricties op (dat '3 song' gedoe waar je eigenlijk nooit van weet wie dit nu beslist - en vooral - waarom) en laat het podium net die eerste drie nummers baden in een zee van rood en blauw licht en/of een dik rookgordijn en/of felle backlights/stroboscooplichten alsof ze die arme fotografen het leven extra zuur willen maken. Andere bands sturen je steevast een kilometer de zaal in of plaatsen hun frontman met de rug naar het publiek of zelfs volledig uit het zicht. En zo kunnen de collega fotografen héél plastisch vertellen over méér gelijkaardige belevenissen. Allemaal goed en wel, gewoonlijk weet je dat vooraf en blijf je vooral dankbaar dat je die shows überhaupt MAG shooten.
MAAR... al die lieve en gepassioneerde vrijwilligers, die voor het merendeels niet eens een onkostenvergoeding krijgen en zwaar investeren in professioneel materiaal, pas negentig minuten alvorens de deuren open gaan via de zaal/organisator laten weten dat je geen fotografen wenst tijdens je show, tja, dat gaat er toch een stuk over, om het niet simpelweg onprofessioneel te noemen. Op dat moment zijn de meesten al onderweg (rekening houdend met het fileprobleem en dus proberen op tijd te komen om ook de opening acts te shooten) en krijgen ze het nieuws pas aan de inkom van de zaal te horen. Het laat die bloedjes geen enkele keus meer: ze zijn reeds ter plaatse, de verplaatsingskosten zijn gemaakt en zo is eventueel terugkeren zonder foto's extra ontgoochelend.
C'mon guys, you can do better!
Bad Omens
De headliner van de avond Bad Omens stelde niet teleur. Hoewel ze op het laatste moment besloten dat ze geen fotografen wilden, wat ik vreselijk onbeleefd vond (waarom zou je überhaupt een fotopas uitdelen). Ik heb genoten van de show, en ze speelden een goede mix van hun nieuwe en oude nummers waaronder, Concrete Jungle, Limits, Never Know en Just Pretend. Ik was verbaasd hoe Noah Sebastian's zang live nog beter was dan op hun album, zijn talent is onmiskenbaar.
Ghøstkid
Tweede band op het podium was het Duitse Ghøstkid. Frontman Sebastian ''sushi'' Biesler, voorheen van de elektronische metalband Eskimo Callboy, bracht de avond naar een hoger niveau met zijn zware vocalen en de energie van de band. De bas was zo luid dat ik het goed vond dat ze gratis oordopjes uitdeelden, anders zou de zaal vol hipsters waarschijnlijk binnen een jaar doof zijn. Ik heb echt genoten van hun show en het staat momenteel op shuffle in mijn auto sinds deze show. Een must voor liefhebbers van alternatieve rock/metal.
Oxymorrons
Oxymorrons uit New York opende de avond met een energieke set. Ik dacht dat de mix van hiphop en metal een flop zou worden, maar op een of andere manier hebben ze het voor elkaar gekregen. Ze speelden een set van 6 nummers en legden echt de lat en de sfeer voor de avond met hun humor en pakkende melodieën.
dinsdag 21 februari 2023, Trix (Antwerpen, BE) | Foto's & tekst: Debbie Park