In 2019 (en aantal keren daarvoor ook) speelde Zaz nog in Vorst Nationaal. Een grote zaal, dat zeker, maar echt gezellig kan je die niet noemen. De muziek van Zaz en de sfeer die die oproept hoort daar eigenlijk niet in thuis. Dat vond zijzelf ook waarschijnlijk. Dus kiest ze voor de Organique Tour, niet enkel in België, voor kleinere karaktervolle venues, zoals De Roma. Dat ze dan, om hetzelfde aantal fans te bereiken, meerdere malen in diezelfde venues moet spelen lijkt haar juist meer te plezieren dan te deren.
De fans die Zaz bereikt zijn, net als haar muziek, enorm divers. Qua leeftijd zijn het misschien al meer de veertigplussers maar voor het overige zijn alle genders, haar- en huidskleuren, gewichtsklassen, enz. aanwezig. Dat een Franstalige artiest(e) ook in België, zelfs Vlaanderen, scoort is niet zo uitzonderlijk. Maar Zaz vindt haar publiek tot zelfs in de UK, Duitsland, Nederland en verder. Dat noemen we een Internationale Carrière!
Normaalgesproken hadden de 3 concerten in De Roma al eind januari moeten plaatsvinden maar we hoeven u natuurlijk niet te herhalen waarom ze uitgesteld dienden te worden. Dus nu konden ze dan toch doorgaan op 27, 28 en 29 juni. En bijna iedereen had zijn/haar ticket bijgehouden want ook voor juni bleef alles uitverkocht. Wij waren er op 28/6 bij. De mooie Roma zat dus afgeladen vol. En iedereen moest, zelfs op deze weekdag, op tijd zijn want er was geen voorprogramma. Iets over acht uur gingen de zaallichten uit, betraden de muzikanten het podium, begonnen te spelen en … toen moest iedereen zich omkeren want Zaz verscheen achteraan in de zaal en begon al zingend rustig naar voor te wandelen, al waaiend en handjes schuddend, op de tonen van Les Jours Heureux. Dat noemen ze niet in alleen in Frankrijk “faire une entrée”.
Eenmaal mee op het podium bleef ze zwaaien, lachen en dansen naar het publiek dat meteen vrolijk meedeed. Geholpen door een spiekbriefje, vooraan op de bühne gekleefd, konden er ook woorden als ‘goedenavond’ of ‘dankuwel’ correct worden uitgesproken. Na Imagine kregen we eerst een toespraak in haar moedertaal te horen, die ze daarna ook wilde voorlezen in het Nederlands. Geholpen door een, vermoed ik, fonetisch opgestelde tekst, en jawel, een leesbril, ging het over geloven in de elementen als aarde, water, lucht en vuur, waarna ze een kaars in een lampion aanstak die het hele optreden lang zou blijven branden. Om vervolgens Si Jamais J’Oublie te spelen, gevolgd door het heel hoopvolle Qué vendrá.
Die boodschappen over twijfels, zoeken naar wie je bent, verwarring en hoop speelden een rode draad in haar bindteksten. Op een bepaald moment toonde ze hoe iedereen een soort van vierkant rond zich heeft (denkbeeldig) waar we schijnbaar niet durven uit te komen. Het trucje om dat te doen door gewoon een stap opzij zetten, lijkt eenvoudig maar dat is het daarom niet voor iedereen.
De nummers op de setlist overliepen ook alle emoties. Er was de onthulling dat ze nog niet zo lang geleden in het huwelijk was getreden met Ce Que Tu Es Dans Ma Vie als liefdesuiting voor haar echtgenoot. De levenslust in De Couleurs Vives, afscheid nemen in Avec Son Frère en de melancholie van Et Le Reste.
Dan was het (eindelijk?) tijd om de benen volledig los te gooien. Zaz houdt van Jazz (pun intended), een element dat een groot aandeel heeft in haar muziek. Meetellen met de maat (op de 2 en de 4) en daar gingen we voor Les Passants, Comme ci, comme ça, Oublie Loulou, het meest eerlijke eerbetoon aan de Lichtstad - Paris Sera Toujours Paris, gevolgd door Laissez-Moi en daarna de disco van On S’en Remmet Jamais. Slechts weinigen konden hun achterwerk op hun stoel houden.
Dan werd het tijd voor weer wat meer ingetogen emoties met de ontroerende hit, La Fée. Uit het nieuwe album, Isa, kregen we La Perte De Rue, Tout là-haut en Serendipia. Het publiek ontving de nummers goed maar je merkte dat het nieuwe album nog niet iedereen bereikt heeft.
Het meest gevoelige deel waren voor mij haar bloedstollend mooie interpretaties van Si Je Perds en Eoublie Par La Nuit. Bij het eerste de tekst (over een dementerende oudere) en bij het tweede de emotionele uithalen met haar stem. Ik kon alvast de ogen niet droog houden en ik schaam mij daar hoegenaamd niet over.
Dan was het tijd voor de kleppers. On Ira en uiteraard Je Veux deden De Roma ontploffen. Vervolgens keerden Zaz en de muzikanten nog eens terug voor een bloedstollend mooie versie van Le Chant Des Grives en haar eigenzinnige versie van La Vie En Rose. Waarna iedereen met een ‘sourire’ op het gelaat de zaal verliet. Gelukkig was het een zachte zomeravond zodat het temperatuurverschil tussen de bloedhete zaal en de straat nog enigszins meeviel. In november komt Zaz nog eens terug naar de Lotto Arena. Weer zo’n hoogst onpersoonlijke venue maar dat zal ons er niet van weerhouden om ook daar weer aanwezig te zijn. Immers, Zaz Sera Toujours Zaz!
ZAZ
dinsdag 28 juni 2022, De Roma (Borgerhout) | tekst + foto's: Jan Guisset
With many thanks to: Richard Walter Productions and De Roma