Leuven, ooit the place to be als je van het hardere gitaarwerk hield. En JH Sojo was daarvan een van de draaischijven. Bands als Thursday en Jimmy Eat World en Biffy Clyro passeerden hier allemaal de revue, en sinds een paar jaar scoren een groep Leuvense bands zeer goed buiten de landsgrenzen ( Brutus en Slow Crush om maar even op te noemen). Maar tijd dus om Leuven terug op de kaart te zetten en hoe anders dan met een staalkaart van onze immens getalenteerde Belgische heavy scene. Het concept van Praimfaya.
Aufhebung
De jongste winnaars van een wedstrijd voor een plekje op Samhain Festival. Een relatief jonge band die nog niet klaar is met evolueren. Onlangs brachten ze hun debuutplaat uit en vandaag mochten ze deze live presenteren. Aufhebung brengt een mix van sludge, postrock en voegt daar een smak live elektronica bij. Het mooie aan een band als dit is dat niet genadeloos gaan lopen kopiëren van hun helden. Ja je hoort flarden Amenra of Russian Circles, maar toch nemen ze zo vaak de artistieke vrijheid en doen ze er andere dingen mee. Aufhebung is echt wel een band die groot kan worden. Bakken talent, superveel overgave en gewoon een erg straffe band.
Turpentine Valley
Hoogstwaarschijnlijk ondertussen geen onbekende voor de courante lezer van Brothers in Raw. Een band die telkens opnieuw weet te overtuigen live. Is het de simpliciteit van hun podium setup, of gewoon de songs die je meenemen in het verhaal. Alder, hun 2de plaat, is ondertussen enkele maanden uit en deze wordt nu duchtig in alle vrijheid gepromoot. Je ziet dat het trio er ook van geniet van terug live te spelen want elk lid speelt met zoveel overgave dat je gewoon gelukkig wordt van ernaar te kijken. Af en toe was er zelfs een sprongetje te zien op het podium en dat toont aan dat de band vertrouwen heeft. Ik kijk uit naar wat de band op Dunk!fest voor ons in petto zal hebben, maar moest je opzoek zijn naar postrock van de bovenste Belgische plank? Turpentine Valley.
Mother
Met 1 lp en 1 ep onder de arm zakte Mother af voor hun eerste show op Leuvense bodem. En de band ging full out en omarmde deze 'headline'spot maar al te graag. Projecties op het podium en een set met maar heel weinig adempauzes. Het mooie aan Mother is dat de songs altijd toewerken naar die climax maar dat ze eindeloos blijven opbouwen. En dit zorgt ervoor dat je echt mee bent met de muziek. Zowel fysiek als mentaal. Het doet wat met je. Ik heb Mother pas leren kennen toen ze op het einde van vorig jaar Interlude I uitbrachten op het Belgische label Consouling Sounds maar sindsdien ben ik volledig mee met hun verhaal.
Zanger Tuur Soete heeft een wereld gecreëerd waarin het personage zichzelf en het leven tegenkomt, en het is onvoorstelbaar hoe een jonge band, met jonge mensen zo dieppe verhalen kan vertellen. Mother kwam zag en won vooral veel zieltjes, en dat de dag voor moederdag.
We kunnen dus van een geslaagde eerste editie spreken van Praimfayafest. Een top organisatie die hun uiterste best deden om er iets leuks van te maken en 3 bands die maar al te graag afzakten naar de Sojo. Nu volop uitkijken naar editie nummer 2!
zaterdag 7 mei 2022, jh Sojo (Leuven) Foto's: Sini Leunen , Tekst: Andy Decroos