De laatste editie van dit jaar voor Praimfaya. Met een spannende aanloop naar deze druilerige zondagavond. The stakes were quite high want de vorige editie was geen schot in de roos. Maar winnaars blijven doorspelen en vandaar deze vierde Praimfaya, gelukkig weer in JH SOJO want nergens is het beter dan thuis. Dit was de fantastische line-up;
Sher Khan
Iedereen zei: "please, nie stoppen!!" maar helaas legt Sher Khan de gitaren en drumsticks neer. Heel jammer. Want de muziek die ze maken was wel heel fijn. De mannen van Cuberdon vonden het ook, want ze leggen hun plaat nogal eens op. Al denk ik, heel persoonlijk, dat dit het was voor hun. Ze hebben meer dan tien jaar lang hun hart en ziel in muziek gestoken - wat te horen was - en nu hebben ze er gewoon niet meer die tijd voor denk ik? Al weet ik natuurlijk niet zeker wat de reden tot stoppen is. Misschien het aloude, u wel bekende gezegde "aan alle mooie liedjes komt een einde".
Voor hun laatste optreden heeft de band alles gegeven wat ze nog in huis hadden en hebben ze als eerste act de avond monumentaal ingezet. Sher Khan speelt zoals geen ander met fuzzy riffs. De dromerige atmosfeer terug te vinden in hun nummers worden netjes afgewisseld met zwaardere stukken. Een hele trip om deze band te aanhoren. Favoriete nummer voor mij was Down, die trage intro... *chef's kiss*
Astrodriver
Een kick tegen uw schenen. Zoals heel mooi gezegd door de organisatie zou het zeer moeilijk zijn stil te blijven staan bij dit Antwerps viertal. Zo was het het ook, de eerste headbangers begaven zich tot dichtbij het podium en tegen het einde was er een gezellige menigte helemaal los aan het gaan. Astrodriver bracht heavy riffs afgewisseld met clean cuts. Een technisch zeer bekwame band, hoogstaand zou ik zelfs durven zeggen. Achteraf was er een opmerking dat de eerste twee bands een beetje klonken alsof ze in het repetitiekot aan het spelen waren maar die vond ik wat kortzichtig. Al zal het bij deze band net zo zijn als bij de volgende, je moet dit echt live meemaken om de beleving te kunnen smaken. Of dat is voor mij toch zo. Al is hun laatste album wel echt de moeite en gelukkig speelden ze daar wel wat nummers van.
Godspeed
De frontvrouw moet een scorceress zijn. Machtige band. Opzwepend to say the least. De manier waarop opeens heel SOJO in de ban was van die wervelwind op het podium moet iets magisch geweest zijn. Dit is zo'n band om live te zien 'cause I highly doubt dat zij in een studio kunnen overbrengen wat ze op podium doen.. Ma echt nog eens, wat een frontvrouw. Ik voelde haar emoties precies onder mijn huid binnenkruipen. Er was veel despair, woede, een gevoel van opgesloten te zijn. Hun show was voor mij soms eerder poëzie dan muziek. Hoewel deze band heel erg chaotisch kon klinken, spelen ze heel geniepig toch zeer technisch. De kritiek achteraf buiten onder de muziekkenners aanwezig was uitstluitend lovend. Godspeed toert twee maanden in Europa (thank god) en ik zou ze gaan kijken als ik u was, whoever dit leest.
En zo was er weer een prachtige editie van Praimfaya, home sweet home in SOJO. Dat was de laatste van dit jaar maar gelukkig blijft dit leuke festival gewoon doorzetten en kunnen we volgend jaar weer een nieuwe line-up verwachten. Benieuwd wat deze fantastische organisatie voor de volgende keer voor ons in petto heeft, to say the least!
zondag 15 Oktober 2023, JH SOJO (Leuven, BE) | Foto's & tekst: Sinitta Leunen