Tweede edities zijn altijd zo'n beetje zoeken. De eerste was beginner's luck, maybe, en de volgende gaat ziek goed zijn, want derde keer is scheepsrecht. Al moet ik mijn theorie over "tweede edities" herzien want Praimfaya heeft weeral bewezen te weten what the more exquisite things in life are.
Belomorkanal
Belomorkanal mocht de spits afbijten. Voor het optreden had ik even de kans om samen te zitten met de drie mannen en we hadden het over Down The Hill. Naar eigen zeggen vonden ze dat niet hun beste act dus hoopten ze deze avond wel weer naar eigen maatstaven te spelen. Waarin ze zeker en vast geslaagd zijn. De invloed van Seb's gitaarwerk is wel heel erg duidelijk. Moest je dit niet weten, de gitarist is dezelfde als bij Aufhebung en dat hoort men wel eens. Which is neither good nor bad. Bewijst van een eigen sound te hebben gevonden. Waar Belomorkanal dan weer uitblinkt is het maken van een aangename mix tussen psychedelic, grunge, moody, rustig en soms zelfs een beetje eery vibes. Drie down-to-earth'ers die gewoon graag muziek maken samen is denk ik altijd a perfect starter.
L'itch
Hierna begon het wel zo een beetje te jeuken bij het publiek, er was nood aan zwaarder werk. Deze woordspeling is tof om te maken; want L'Itch ging als volgende het podium op springen om die jeuk te genezen of net te verergeren? Doet er niet toe. 'Cause what a show, what a sound. Belgische bands zitten in de lift en I have to admit dat ik soms echt omver geblazen wordt. Zo ook door L'Itch. Volgens enkele vriendelijke dudes leerde ik na dit optreden dat we L'Itch kunnen plaatsen onder het genre speedrock. Zelf ben ik een leek in al die verschillende namen en doosjes waarin we proberen aangename geluiden onder te huizen. Dus als ik dan een vergelijking zou moeten maken, zou ik zeggen dat L'Itch ontdekt hoort te worden door fans van System Of A Down met een voorliefde voor Faith No More die ook af en toe The Stones kunnen smaken. Ofsoiets. Moeilijk, dit, maar wel énorm goed. Hun set was super sonisch hard en luid, energie spatte van het podium af. Er zijn amper titels van songs die ik kan meegeven (lees; geen) want ik was daar weinig mee bezig geweest wegens ook het kijken/zoeken naar mooie beelden. Wel heb ik hun plaat mee naar huis genomen want die sound wil ik vaker horen, niet alleen op podia zien.
Ronker
Als laatste was het aan Ronker om het kot af te breken. Helaas (echt genuinly) moest ik vertrekken net voor ze eraan begonnen wegens openbaar vervoer. Dus ik wandelde naar buiten met een iets of wat sad hart (want dju he!), keek op de klok en zag 11:11. Bedacht mij dan dat Ronker reviewen misschien niet zo zeer nodig was. No doubt dat het goed zou zijn, want de organisatie van Praimfaya heeft daar een neus voor. Zo blijft het ook een beetje een mysterie en komt er nog een volgende kans om die mannen aan't werk te zien.
All this being said, ge hebt iets gemist als ge er nie bij waart!
Sfeer
Ik wil hier nog effe van uw tijd innemen om de volgende dingen kwijt te kunnen. Plaatsen zoals JH SOJO en events zoals Praimfaya krijgen nog te weinig props voor wat ze doen. Dit event was op poten gezet door voornamelijk vrijwilligers, die dit doen uit liefde voor muziek en alles wat daarbij komt kijken. Oké, het licht kon beter — maar ik had daar ook over kunnen communiceren — én het werd dan nog eens gedaan door mensen die er weinig tot niets van kende. The sound was énorm goed gezien het feit de main soundguy het terrein verliet voor het event begonnen was. Ik heb mensen zien vloeken en prullen op het begin van de avond om alles op tijd rond en af te krijgen. Extra shifts die moesten worden gevuld, etc etc etc. Dit soort dingen zijn altijd zo magisch want we zien er the flaws of humanity in terug. Dus ik hoop echt vanuit de grond van men hart dat we dit nog vaak kunnen meemaken. Oke en da was het voor het sentimentele.
zaterdag 12 November 2022, JH SOJO (Leuven, BE) | Foto's & tekst: Sinitta Leunen