Na 3 jaar was het ein-de-lijk opnieuw zo ver: Ysselsteyn werd weer eens omgetoverd tot dé place to be voor punk, hardcore en metalcore fans. Ja hoor, Jera On Air kon terug plaatsvinden. Voor velen, waaronder mezelf, een vaste waarde eind juni. Het verslag van de eerste dag kreeg je reeds, dus nu is het tijd voor dag 2!
Een nieuwe dag breekt aan
Het was alweer vroeg dag op vrijdag 24 juni want niemand minder dan Fleddy Melculy stond om 12u30 al op de Eagle. Dit Vlaams geweld loktte redelijk wat volk naar de mainstage en zorgde voor een prima show van een half uurtje. Daarna was het de beurt aan Deez Nuts, een groep die we geregeld zien terugkeren op de affiche van Jera On Air. Toevallig waren ook twee van de bandleden jarig, dus er werd een extra groot feestje voorzien. Dat de avond voorheen veel festivalgangers hun tentjes vol water stonden, was niets van te merken.
Na de set van Deez Nuts zakten we even af naar de Vulture Stage om Trash Boat aan het werk te zien. Niet hun meest succesvolle set, al kon hun cover van Given Up (Linkin Park) op heel wat enthousiasme rekenen. Na 40 minuten was het alweer tijd om terug te rennen naar de Eagle Stage voor Silverstein. Hun set begon vrij kalm, tot één van hun bekende liedjes, My herione, door de boxen weerklonk. Een typisch reactie van het publiek om bij oudere liedjes wakker te worden (ik maakte me hier ook schuldig aan hoor).
Silverstein
Aan energie geen gebrek!
Ook de rest van vrijdag bleef drukbezet. Na Anti-Flag op het ene podium was het vliegen naar Crossfaith op het andere podium om vervolgens terug te keren voor Being As An Ocean. Bij het Japanse Crossfaith was er een overloed aan energie aanwezig bij zowel het publiek als de band zelf, waarbij keyboard beoefenaar Terufumi Tamano met veel plezier de palen van de tent beklom. Ook bij het geliefde Being As An Ocean ontbrak het niet aan pit. Wie hen al eerder aan het werk zag, weet dat ze als één van de meest oprechte groepen overkomen en dat Joel Quartuccio zich graag in het publiek mengt. Helaas was dat laatste niet het geval, al kwam de zanger wel aan de barrière mee de sfeer van het publiek opsnuiven. Drummer Louis Doran waagde zich dan wel weer aan een sprong in het publiek aan het einde van de set. Al bij al enkele heerlijke sets!
Voor grote circle pits moest je bij de sets van Lionheart en Stick To Your Guns zijn. Die eerste band kon rekenen op een overvolle tent terwijl Stick To Your Guns een tweede uitstekende show gaf. Zanger Jesse Barnett vroeg het publiek een circle pit te maken die reiktte tot aan (en rond) de soundstage, maar dit zat er helaas niet in.
Crossfaith
Een rijk gevuld avondprogramma
Om 20u20 werd While She Sleeps warm onthaald met luid applaus. Hoewel de vibe tijdens hun show goed zat, stond het geluid van de micro wat te stil. Wat zanger Lawrence Taylor zong was helaas zo goed als onverstaanbaar hierdoor. De groep slaagde er ondanks dit toch in om het publiek te entertainen. De ultieme truc om je publiek te doen bewegen, namelijk iedereen doen zitten om dan heel enthousiast op te springen, werd ook gebruikt. En met succes! Ook Bury Tomorrow kon op een uitbundig publiek rekenen tijdens hun set. Mensen op de eerste rijen zullen zich vooral de grote hoeveelheid crowdsufers herinneren. Maar ook de show zelf was dubbel en dik de moeite!
While She Sleeps
Bury Tomorrow
Mijn persoonlijk hoogtepunt van het festival? Beartooth, zonder twijfel! Een show van 55 minuten die nog véel langer had mogen duren, een vuurspektakel van jewelste, een publiek dat de longen uit hun leven schreeuwt en natuurlijk de nodige crowdsurfers. Afsluiter The Offspring hield het vooral op hun grootste hits, en dat was exact waar het publiek naar verlangde. Helaas viel de setlist uiteindelijk vrij kort uit. De groep kreeg de mainstage voor maar liefst 1u15min maar rekte uiteindelijk hun set met veel gepraat om toch nog voor de tijd op was te stoppen. Een beetje jammer, maar toch fijn om deze kerels eens bezig te zien.
Beartooth
The Offspring