Afgelopen zaterdag kleurde het poppodium Groene Engel in Oss voor de tweede maal zwart in het teken van de neerdalende Engel of Death. Na een succesvolle eerste editie in 2022 was een vervolg onvermijdelijk: Engel of Death Festival II. Acht acts, verdeeld over de grote zaal en het zgn. cultuurlokaal van de Groene Engel, met als headliner de Griekse goden van Rotting Christ.
Een kleine noot vooraf: tot mijn grote spijt heeft mijn fotograaf, Bianca, met een longontsteking moeten afzeggen. Verder waren er ook geen fotografen in de zaal, waardoor dit verslag helaas niet gepaard gaat met gave foto's van de verschillende acts. Wel heb ik een aantal gave youtube-filmpjes gevonden die als illustratie dienst moeten doen.
Verwilderd
Als om 16.00 uur het spits wordt afgebeten door onze Belgische death metalvrienden van Verwilderd, is de zaal nog lang niet vol, maar zanger Brent Peeters en zijn entourage laten zich daardoor geenszins uit het veld slaan. Gecorpsepaint (de wortels van de boom uit hun logo?) en wel trakteren zij de aanwezigen op alle nummers van de ep Homo Homini Lupus Est, die in 2021 is uitgekomen. Strak en weergaloos wordt het ten gehore gebracht, tot grote bewondering en dankbaarheid van het publiek. Als dan ook nog eens een cover van Satyricon wordt gespeeld, King, is de lat voor de rest van de dag al hoog gelegd.
Darkness Within
De optredens van vandaag zijn verdeeld over twee locaties in de Groene Engel. Naast de zaal is er nog een cultuurlokaal waar ook bands spelen. De eerste die daar vandaag te vinden is, is Darkness Within uit Apeldoorn. Deze vier mannen spelen heavy metal met een doomsausje. Hoewel het grootste deel van het publiek vandaag is gekomen voor de iets hardere varianten van de metal, wordt een nummer als Winter in Mind goed ontvangen. Terecht ook, want de technische kwaliteit van deze vier heren is erg hoog. Aan alles hoor en voel je dat je te maken hebt met ietwat oudere mannen die hun sporen in de muziek al op verschillende manieren hebben verdiend.
Wanneer echter Leroy de Raad, de zanger van het Amersfoortse Shoot the Messiah, erbij wordt geroepen om twee nummers ten gehore te brengen, worden ook de death metalliefhebbers op hun wenken bediend.
Splinterbomb
Ter ere van de tweede editie van het Engel of Death Metalfestival heeft de Bossche metalband Splinterbomb besloten nog één keer samen te komen. En wel met iedereen die ooit meespeelde, onder wie plaatselijke beroemdheid bassist Michel Dappers. Verschillende bezoekers zijn voornamelijk voor dit reünieconcert naar de Groene Engel gekomen. Vanaf het moment dat het instrumentale Ignition wordt ingezet, wordt de groep met liefde vanuit het publiek overladen, hetgeen zeker zanger Michel en gitarist Hein niet onberoerd laat. Regelmatig spreken zij hun dankbaarheid uit.
Muzikaal gezien moet gezegd worden dat dit gezelschap veel respect verdient. Ondanks de verschillende wisselingen op het podium worden alle nummers even strak en correct gespeeld. Er worden geen noemenswaardige steken laten vallen. Het plezier en de energie spat van het podium af. Hoogtepunt is de vertolking van Refuse/Resist van Sepultura, wanneer alle (ex-)bandleden op het podium staan.
Ik geloof dat een comeback misschien best in het verschiet ligt….
Dæmorthan
In het cultuurlokaal hebben zich alweer de volgende Brabanders gemeld: Dæmorthan. Een paar maanden geleden heeft deze band zijn debuut-ep gereleast, genaamd Cthonic, en vandaag wonen we de releaseshow bij. Vol enthousiasme worden virtuoze nummers als Shadow World en Pandemic de kleine ruimte ingegooid. Het publiek geniet met volle teugen van de drumkwaliteiten van Dennis van Engeland en scherpe basloopjes van Michel Steenbekkers. Het gitaarspel van Sjim van der Schans en Ian Smeets mogen ook niet onbenoemd blijven. Door dat alles heen – of, misschien beter, over dat alles heen – klinkt de screams en grunts van Jack Elbers.
Al met al een releaseshow om met trots op terug te kijken.
Terzij de Horde
Als je zo’n festival organiseert als Engel of Death met het daarbij behorende strakke blokkenschema, werkt dat voor het publiek heel aangenaam, met dien verstande dat je als organisatie wel afhankelijk bent van twee cruciale factoren: de act moet komen én zij moeten zich aan de afspraken houden. Als het bij een van die twee mis gaat, loopt je planning in de soep, laat staan als beide factoren ontbreken. Aldus overkwam het die arme mensen van de Groene Engel.
Het begint zaterdagmiddag bij Terzij de Horde. Laat ik voorop stellen dat zij echt wel tot een van de hoogtepunten van het festival gerekend moeten worden. Niet alleen brengen zanger Joost Vervoort en de zijnen de heerlijke bekende nummers als Cheiron en Sacrifice – A Final Paroxysm met overgave, maar ook het gloednieuwe nummer dat gespeeld wordt, klinkt moddervet. Maar…. Het is wel de bedoeling dat je een uurtje speelt en niet na minder dan 40 minuten alweer roept dat je ermee stopt. Dan komt de organisatie in de war.
Alkahest
Want, net een dag of twee geleden, heeft The Lucifer Principle helaas moeten afzeggen vanwege ziekte. Het is de organisatie echter gelukt om nog op zo’n korte termijn vervanging te vinden in de Eindhovense post death metalband Alkahest met zangeres Cheyenne Reudenbach, de enige vrouw die vandaag in Oss op het podium staat. Nu Terzij de Horde veel te vroeg is gestopt, valt het publiek in het cultuurlokaal binnen op het moment dat Alkahest nog middenin de soundcheck zit.
Je moet het deze jonge gasten echter wel nageven. In 2022 pas opgericht en misschien net een handjevol optredens achter de rug, staan ze hier toch maar even de druk van het publiek te ondergaan, wanneer het ene “SPELEN!!!” wordt gevolgd door het andere “Ik versta het niet!!!”.
Qua geheel klopt deze band gewoon. De groep heeft een leuke dynamiek met elkaar, ze stralen uit dat ze er plezier in hebben en gaandeweg het optreden komen ze beter in hun element te zitten, hetgeen vooral de gutterale zangtechniek van Cheyenne ten goede komt. Ik zeg: volgend jaar terugvragen, deze gasten.
Rotting Christ
Maar dan is het toch echt de beurt aan de main event van deze dag, de reden dat menig bezoeker naar Brabant is gereisd. Het oordeel over hen in één woord: GEWELDIG!
De Griekse broers Sakis en Themis Tolis lopen met Rotting Christ toch al zo’n 35 jaar mee. En elke keer als ze spelen, is er aan de kwaliteit helemaal niets aan te merken. Tezamen met hun bassist Andreas Lagios en hun gitarist Giorgos Bokos zorgen ze ieder optreden weer voor een weergaloze ervaring. Zo ook vandaag. Vanaf de eerste tonen van 666, via Apage Satana en Non Serviam naar afsluiter The Raven…alle bekenden komen voorbij en worden allemaal met evenveel enthousiasme onthaald. Dat de setlist al tijden hetzelfde is, doet daaraan niet af….Why change a winning formula?
Tot volgend jaar, Oss!