Met enkele recensenten en fotografen drie dagen naar dunk!festival? “ Geen enkel probleem! Graag!”, riep ik vol overtuiging enkele maanden geleden. Nu ik erop terugblik, moet ik misschien toch toegeven dat ik het ietwat heb onderschat. Hoe enthousiast ik dag 1 ook rondsprong, op dag 2 begonnen m’n spieren toch al lichtjes te protesteren. Op zo’n gelegenheden merk je pas dat je zelf ook ouder wordt. Met volle overtuiging en goeie moed trok ik opnieuw richting het wondermooie Gent, helemaal klaar voor dag 2 van dunk!festival. Een dag met alweer heel wat fantastische bands en artiesten die het beste van zichzelf hebben laten zien. Van Pothamus tot Psychonaut tot The Ocean. Stuk voor stuk namen die we voorbij zagen komen tijdens de tweede dag van het festival. - July
Pothamus | concertzaal
De drie heren van het oppermachtige Pothamus. Wat kan ik daar nog over vertellen zonder steeds met dezelfde reeks complimenten te gooien? Een band die het laatste halfjaar regelmatig én terecht bij ons aan bod is gekomen. Waarvoor dank Andy ;-)
Een set die ik al eerder zag, dus heel erg vernieuwend was het niet voor wie hen al aan het werk zag. MAAR, soms hoeft vernieuwing helemaal niet. Het is overduidelijk, de formule van Sam en company werkt keer op keer. Atmosferische post-metal op z’n best. Drie mannen die zich telkens volledig geven op het podium en die zelfs ondanks kleine technische storingen, blijven doorzetten met minstens evenveel toewijding. Na het allesoverheersende Raya werden ze dan ook beloond met een oorverdovend applaus. Helemaal terecht denk ik zo.
Black Narcissus | balzaal
Even wegdromen in de bossen met Black Narcissus. De sfeer is heel dromerig, tot de tempowissels je meenemen en je eraan herinneren dat je wel degelijk op een festival aanwezig bent! Met momenten doet deze groep je twijfelen of er slechts twee muzikanten op het podium staan, zo’n volle klank! Een mooie opener voor de balzaal met deze Vlaamse band.
It Was A Good Dream | concertzaal
Blijkbaar was het dus geen droom. Die vorige set die ik van de band meepakte in het hoofdkantoor van Dunk!, was er al eentje die een grote indruk bij me naliet. Maar wat de band zo vroeg op de dag al deed, was hemels. Een warme golf van post-rock en dan die oh zo melancholische viool. Ik ben verliefd op dat geluid en het publiek was dat ook. De aanwezigen werden ingepakt door het geluid en droomden samen weg. Op hun laatste album is de viool jammer genoeg niet zo nadrukkelijk aanwezig als live, maar ik hoop dat dat bij nieuwe opnames zal veranderen. Of dat Dunk! volgend jaar een ‘live at Dunk!festival 2022’ album uitbrengt van It Was A Good Dream. Want miljaar, wat een ontdekking en wat een band! Ik blijf het zeggen, deze band is een ontdekking voor je oren, maar des te meer ook voor je hart.
Ohio Mark | domzaal
Na 147 treden naar boven huppelen (vandaag wordt lastig) kwam ik rond 16 uur de domzaal binnen. De donkerste zaal in De Vooruit. Klaar voor Ohio Mark. Gelijktijdig speelde Turpentine Valley in de balzaal, wat er voor zorgde dat de grote massa wat wegbleef uit de domzaal. Ohio Mark, voor mij toen nog volledig onbekend. ‘Atmosferisch’ en ‘dansbaar’ waren de twee woorden die het eerst in me opkwamen toen ik hen hoorde. Zittend of staand publiek? Of van alle twee een beetje? Het leek allemaal niet zoveel uit te maken. Toch was compleet roerloos blijven stilzitten geen optie. Een fijne blend van post-rock en atmosferische ‘rock’ overgoten met een ietwat dansbaar, maar dreamy sausje. Tof!
Turpentine Valley | balzaal
Deze post-metalband kennen jullie waarschijnlijk al allemaal heel goed, want het is dan ook een band die we hier allemaal heel graag zien passeren. Na hen enkele keren live aan het werk te zien, blijven ze me toch verbazen met hun meedogenloze, sterke meeslepende sound die je meeneemt op een ware rollercoaster, eentje waar je niet snel af wil. En ik was niet de enige die er zo over dacht. De balzaal stond vol met blije en enthousiaste gezichten. Dit trio weet perfect op mekaar in te spelen en hun dynamiek brengen ze met veel plezier over op het publiek.
Psychonaut | concertzaal
Wat kan ik zeggen behalve dat hun show weer een voltreffer was van formaat! Een volle concertzaal, want Dunk! was de enige thuismatch in hun tournee samen met The Ocean Collective en Pg.Lost. Hoe vaker je Psychonaut aan het werk ziet, hoe meer je hen in je hart sluit en hoe meer ze je wegblazen met hun ijzersterke en energievolle performance. De welbekende hits zoals All I Saw As A Huge Monkey, The Story Of Your Enslavement en The Fall Of Consciousness van hun magische album Unfold The God Man werden luidkeels meegezongen, en als kers op de taart kregen we er ook het prachtige nummer Sananda bij. Na afloop van de show was het dan ook heel duidelijk dat ik niet de enige was die van deze show had genoten, want ook de rij aan hun merchandise stand was enorm lang, met alleen maar blije gezichten!
Jo Quail | theaterzaal
Na haar duo-optreden met Tom Morris gisteren, mocht Jo Quail vandaag solo het podium veroveren. Dit gebeurde in de prachtige theaterzaal. De ideale setting voor dit adembenemende optreden. Deze dame zal sowieso één van m’n highlights van dunk!festival 2022 zijn. Amai! Volledig ondersteboven van wat deze solocelliste allemaal kan teweegbrengen. Wanneer ‘mindblowing’ een understatement is. Ik denk dat ik verliefd ben geworden op de elektrische cello. Wat een prachtig instrument is dat! Wauw! Ik was dus tijdens het optreden begonnen met wat kernwoorden te noteren, maar dat idee heb ik heel snel laten varen. Dit optreden was zo wonderbaarlijk mooi dat ik er werkelijk geen seconde van wilde missen. Talent van een hoog niveau en een naam die ik zeker verder zal opvolgen!
Fågelle | domzaal
Zelden een fysieke pijn doorgemaakt als tijdens het optreden van Fågelle. Haar omschrijven is iets waar ik wel even moet over nadenken. Denk aan flarden Björk, doorspekt met Lingua Ignota en dan kom je wel in de buurt. Anorganische geluiden die op het eerste gehoor geen structuur brengen, maar uiteindelijk wel een song vormen. Zo was het dus dat Fågelle in de mooie Domzaal klaarstond op het podium, gewapend met effecten, een gitaar, een strijkstok en vooral haar innemende stem. Een stem die zo kil is, dat je pijn zou kunnen horen bij elke kreet. En om terug te komen op de fysieke pijn, sommige klanken waar zo diep, zo organisch dat ze op een of andere manier mijn trommelvlies aan flarden wilden scheuren. En dat wil wat zeggen.
(we hebben geen foto's van dit optreden)
Yoo Doo Right | balzaal
Dunk!festival is de ideale plaats om bands te ontdekken waar je nog niets of weinig van af weet. Dus liet ik me verrassen door naar het optreden van het experimentele rocktrio Yoo Doo Right te gaan kijken. Een volle en toch wel heel enthousiaste balzaal nam me mee in deze wervelende ‘rockshow’. Genieten was aan de orde. Hun debuutplaat Don’t Think You Can Escape Your Purpose kwam uit op 21 mei 2021 en onlangs verscheen er ook een EP. Voor de fans van post-rock en rock is Yoo Doo Right een mooie middenweg, dus zeker het ontdekken waard.
Pg. Lost | concertzaal
Een band die voor vele mensen de geheime headliner van de dag was. Deze Zweedse band bestaat ondertussen al zo’n 15 jaar en het is duidelijk dat ze in die jaren een indruk hebben nagelaten bij de fans. De concertzaal was dan ook gezellig gevuld. De band bestempelen als een post-rockband is echt grandioos tekortschieten. Er zit een eigenheid in hun geluid, net dat ding dat hen onderscheidt van de rest. Mede daardoor denk ik ook dat dat de sleutel is voor hun succes. We kregen een set te horen die je letterlijk achterover blies (dat geluid!) en dat maakte deze show des te memorabeler.
ROOK | domzaal
En van beneden terug naar boven … we zijn de trappen nog niet beu! Nog steeds al huppelend dus. Richting domzaal waar ik om 20 uur het veelbelovende ROOK kon zien. Moet ik het nóg een keer herhalen dat ons land (BE) echt wel veel talent bezit? Fijn om te zien dat er toch behoorlijk wat mensen tot naar de nok van De Vooruit waren geklommen om ROOK te zien spelen. Helemaal terecht! Na het uitbrengen van zo’n moordplaat verdienen ze het ook om voor een mooi publiek te kunnen spelen. Geheimzinnig. Onheilspellend bij momenten. Een stijl die moeilijk te omschrijven valt. Het had iets psychedelisch en tegelijk voelde het ook erg comfortabel. Wie toen beneden in De Vooruit bleef, heeft wat gemist.
Wander | balzaal
Optimistische dansbare post-rock. Wat een feest, wat een feest! Zelden zoveel mensen zien dansen en juichen en glimlachen tijdens een post-rockshow als bij Wander. Vanaf de eerste noot was het publiek aangenaam verrast door het positivisme en de inzet van de band. En dat werkte duidelijk aanstekelijk. Op bepaalde momenten werd het gaspedaal hard ingedrukt en ging het er snel en intens aan toe, zonder de subtiliteiten te verliezen die post-rock zo speciaal kunnen maken. Maar ik herhaal het nog maar eens, wat een feest en wat een band. Als ik jullie na dit festival één tip mag geven, dan is het toch wel Wander. Topmoment van de dag. Ik herhaal:. WANDER!
Ufomammut | concertzaal
Ufomammut is een Italiaanse doom metalband. Ik keek enorm uit naar het moment om hen eindelijk live aan het werk te zien. In mei dit jaar lieten ze hun nieuwe album Fenice op ons los, een stevig album dat lekker in de smaak valt. In alle stilte kwamen ze het podium op, maar snel werd het loeihard en stevig voor onze ogen. Een strakke show hebben deze mannen neergezet, die voor mijn part nog veel langer mocht duren. De band had er duidelijk zin in en het enthousiaste publiek ook!
Bersarin Quartett | theaterzaal
Genoemd naar Nikolai Erastowitsch Bersarin, de ambivalente Kolonel-generaal, communist en eerste commandant van de (toenmalige) Sovjet-stad Berlijn. Op dunk!fest als kwartet, hoewel live in verschillende samenstellingen te zien, vooral in Slovenië, Polen, Tsjechië en (momenteel niet meer) Rusland. Uiteindelijk is dit nog steeds het project van DJ, muzikant, grafisch en audio designer Thomas Bücker die een complex muzikaal onderbewustzijn creëert dat gaat van minimalistisch tot bombast. Ik zag een volle theaterzaal al vroeg ik me steeds meer af of de mensen naar hier kwamen om even uit te blazen in de comfortabele zetels of weldegelijk voor de muziek. Nog maar voor een tweede keer op dunk!: not my cup of tea, dus ben ik ook niet al te lang gebleven.
Lethvm | domzaal
Voor mij geen onbekend volk, de mannen van Lethvm. Bruut geweld uit Wallonië. Al tijdens de soundcheck was duidelijk dat het een geweldig optreden zou worden. Een eerste Lethvm live ervaring voor mij. Met twee van hun albums in m’n platenkast kan ik wel zeggen dat ik fan ben van hun muziek. Ik keek er dan ook enorm naar uit om ze eindelijk live aan het werk te zien. Klonken ze ook even goed als op plaat? Zeker en vast! Ze stelden niet teleur! Ondanks de lange dag en de vermoeidheid die begon toe te slaan, hebben ze me volledig alert en enthousiast weten te houden. De post-metalband speelde een fantastische set die iedereen duidelijk wist te appreciëren. Het enthousiasme bij het publiek was dan ook bijzonder groot.
Big Brave | balzaal
Zelden een band zo vaak getipt gekregen als Big Brave. Ze speelden onlangs al eens in België, maar ik kon er jammer genoeg niet bij zijn. Vanavond zou het dus wel gebeuren. Big Brave is geen makkelijke band. De muziek is log, de vocals zijn intens, en het vraagt (zeker op het einde van een drukke 2e festivaldag) heel veel energie om mee te zijn met hun verhaal. Het houdt ergens het midden tussen schoonheid en chaos. Iemand wegduwen en tegelijk willen omhelzen. Dat is de dualiteit van Big Brave. Maar je kan het ook zien als een opgave die beloond wordt. Net zoals het moment na een onverwachte bisronde waarop de bandleden overduidelijk aangeslagen zijn door de appreciatie van alle aanwezigen. Een mooie afsluiter van een lange, warme dag in de balzaal.
The Ocean | concertzaal
En dan was het tijd voor de laatste show van de dag. En wat voor één. Niemand minder dan The Ocean mocht de vrijdag van dunk!festival afsluiten in de concertzaal. Door de bisronde bij Big Brave kwam heel wat publiek pas later toe. Toch stond de concertzaal in een mum van tijd goed vol. Openen deed The Ocean met een klepper van formaat, namelijk het prachtige Triassic. Statisch blijven staan was voor mij alvast moeilijk. Ik had bij momenten zelfs bijna zin om te dansen. Een prachtige, dynamische set met een goedgevuld podium, een indrukwekkende lichtshow, explosieve muziek en een dolenthousiast publiek. Het wordt nu aftellen naar hun show in de Botanique in september.
klik HIER voor ons verslag van dag 1
Foto's: Pieter Bouckhout & John Van de Mergel
Teksten: July Bara, Caroline De Lobel & Andy Decroos
Met dank aan Kunstencentrum VIERNULVIER, Luc en Wouter van dunk!festival alsook de véle erg sympathieke medewerkers (crew) die ons telkens opnieuw héél warm hebben ontvangen en wegwijs gemaakt.