Het zit er weer eens op! Laat ons eerlijk zijn, was dat niet een überfantastisch weekend? Livemuziek, food, booze, zon, véél zon, (nieuwe) vrienden, (nieuwe) maten, (nieuwe) collega's, knuffels, véél knuffels, ... en dat allemaal dankzij de prachtige mensen van het Alcatraz Festival! Ge moet al een ongelooflijke kloothommel zijn om ook maar énig kritiek te willen/durven uiten op wat we het afgelopen weekend hebben kunnen en mogen beleven. Nope, kritiek, van welke aard ook is ditmaal - en laat ons duidelijk zijn: enkel ditmaal! - niet aan de orde!
Dank, véél dank en duizendmaal dank ... en niets dan lof en respect!
Tijd om ook de andere bands die ik zag aan bod te laten komen. Ik moet toegeven, ik ben bij geen enkele van deze shows omwille van de muziek gaan lopen, wat op een festival gewoonlijk anders is. Deze keer erg goed mijn 'huiswerk' gemaakt en alles wat me niet aansprak gewoon links laten liggen ... op een paar uitzonderingen na.
- Job well done - Het is soms een fijne lijn tussen optredens die ik erg goed vond en deze die ik bij mijn toppers heb ondergebracht. Neem het me niet kwalijk: elk van deze optredens was (soms méér dan) de moeite waard.
Channel Zero - new set (13/08) Ge moet het maar doen, met een dergelijke reputatie de Prison (main) stage openen op de eerste festivaldag om 12u15! Alleen daarvoor al verdienen de mannen van CZ respect! Dan de moedige beslissing om ingetogen te openen, met een eerbetoon (Angel) aan hun in 2013 gesneuvelde strijdmakker Phil Baheux. Om dan de wei in de fik te steken met een combinatie van ouwe krakers als Suck My Energy en Fool's Parade, naast nieuwer werk (Dark Passenger en natuurlijk Hot Summer). Een dikke fuck you ook aan de afgelopen anderhalf jaar. Zo trap je een driedaagse op gang, no holds barred!
Black Mirrors (13/08)
In 2019 ging het zeil er nog af in La Morgue en bleek dat podium zowaar te klein voor de twee wervelwinden in de band: Marcella en Pierre knalden enkele keren bijna tegen elkaar in hun enthousiasme. Dat enthousiasme blijft de Brusselaars kenmerken. Ook nu weer spatte de energie eraf, maar hadden ze gelukkig genoeg de Swamp ter beschikking. Wat meteen ook een ruimer bereik betekende, want de grote tent was goed gevuld. Black Mirrors bracht zoals gewoonlijk een broeierige set vol vunzige rock&roll.
The Vintage Caravan (13/08)
Drie best grappige kerels uit Ijsland deden er dan qua energie nog een schep bovenop. De soundcheck alleen al was de moeite om erbij te zijn: fragmenten uit een song van Toto (was het nu Rosanna? Ik ben het vergeten) en een prachtig gezongen Careless Whisper van George Michael, je moet het maar doen. Het gaf ook meteen aan dat een concert van deze dudes onmogelijk kan vervelen. Met een greep uit hun drie full albums, bijna mooi verdeeld bracht TVC een set een festival waardig. Hun stomende seventies geïnspireerde classic rock met psychedelische en prog invloeden was er eentje om van te snoepen. Wat een podiumbeesten trouwens, maar dat wist ik natuurlijk al langer.
Spoil Engine (14/08) Voor Spoil Engine is spelen in West-Vlaanderen zo goed als een thuismatch. Ik kon er zelf niet bij zijn, maar vernam van diverse collega's en vrienden op de wei dat het er alweer eens boenk op zat. Dat Iris Goessens een potje kan screamen en grunten is al lang gekend. Het ogenschijnlijk gemak waarmee ze dit doet blijft me nog steeds verbazen. Maar de jongedame is ook een ace in het op gang trekken van moshpits en een wall of death, zelf op een bloedheet middaguur. De setlist bestond, als vanzelfsprekend, uit een mix van nieuwe songs (o.a. R!ot en Venom) en semi-oude knallers als Stormsleeper en Disconnect, Beste SE, ik probeer het zaterdag op het Trax Festival in Roeselare goed te maken!
(met dank aan collega Tim Vermoens van Gigview voor de foto's)
Evil Invaders (15/08)
Een tweede optreden dat ik héél graag had gezien, maar ik was net iets meer benieuwd naar Haester in La Morgue. Met hun speed metal toonden deze jongens dat zweren bij jong geweld een must is. Daar konden de oudjes van Raven (een dik halfuur later, ook op de Prison stage) absoluut niet tegenop. Ooit ben ik er eens bij, want de Invaders staan hoog op mijn bucketlist. (met dank aan collega Tim Vermoens van Gigview voor de foto's)
Amenra (15/08)
Amenra geen topper? Tja, had ik ze niet al in 2019 op een gelijkaardige, verwoestende manier horen en zien uitpakken, dan zwierde ik hen nu in die andere categorie. Maar zoals reeds vermeld, de lijn tussen beide is voor bepaalde groepen héél erg dun. Twee jaar terug klapte mijn kinlade zowaar omlaag en dompelde ik me helemaal onder in de belevenis waarvoor deze band staat. Dit jaar was ik tijdens de eerste drie nummers erg gefocust op het maken van toch enkele foto's die (hopelijk) het daglicht mogen zien. Ik zat ook op de verrassing van dit festival te wachten: Caro die haar partijen kwam zingen! Natuurlijk alle begrip ervoor dat dit niet haalbaar was. Hoedanook, met een greep uit drie Mass albums en het nummer De Evenmens erbij, kijk ik nu al uit naar hun performance op Leffingeleuren ... met Caro?
- Job done -
Tot slot nog vier bands die ik had aangestipt, die in feite mijn ding niet zijn, maar die me toch zijn bijgebleven omwille van een best sterk optreden.
Moonspell (13/08)
Vijf Portugezen die een mix brengen van gothic, black, doom en melodic death metal. Het zou een brei kunnen worden maar daarvoor zijn de heren gewoon te ervaren en goed in wat ze doen. Ik loop nu zeker niet naar een platenwinkel om hun backcatalogue aan te schaffen, maar ik heb wel kunnen genieten.
Hypocrisy (14/08)
Nog een poging om deze Zweedse (melodische) deathmetalband in me op te nemen. Een zeker Samuel Sixtus en zijn zoon Jeffrey zijn megafans en die mannen kennen wel iets van extreme metal. Voor mij blijft het ook dit keer steken bij: good job, guys! De eerste foto is trouwens een 'eerbetoon' aan alle lichttechniekers die het voor de fotografen verkloten. Dit met een vette knipoog natuurlijk, want key blijft de belevenis voor de fans alsook het scheppen van een passende sfeer voor de band en hun muziek.
Loudblast (15/08)
Beide bovengenoemde kenners raadden me dan weer af om deze death/thrash band uit Frankrijk te bekijken. Ik moet echter toegeven dat de pioniers in het genre (in hun land welteverstaan) het helemaal niet slecht deden. Ik ben verre van een kenner natuurlijk.
After All (15/08)
Deze Belgische speedmetalband is al actief van 1987? Huh? Jawadde! Oerleden Christophe Depree - de man trad maar liefst vier keer aan op dit festival - en Dries Van Damme haalden er recent nog de veelzijdige powerstrot van Mike Slembrouck (een jongere Bruce Dickinson/Michael Kiske?) bij en dat zorgde er ei zo na voor dat ze bij mijn verrassingen terecht kwamen. Net niet dus, want hoe leuk hun songs ook zijn, na een dik halfuur verslapte mijn aandacht. Ik ben dan ook geen echte Dickinson fan. ;-)
Foto's en tekst: John Van de Mergel |
Foto's Spoil Engine & Evil Invaders met dank aan Tim Vermoens van Gigview
Ga ook naar: Pt.1: La Morgue