Donkere dagen vragen om donkere muziek. Die vond ik bij Year of No Light en Grand Aquila in de Botanique.
GRAND AQUILA
De avond start ietwat in mineur. File en parkeerproblemen zorgen ervoor dat ik het begin van de set mis. Licht verwilderd val ik het knappe Grand Salon van de Botanique binnen. Iedereen weet dat liveshows werken door hun opbouw. De eerste nummers missen zorgt dan ook voor stil gevloek van mijn kant. Maar ik word aangenaam verrast. Waar veel shows verknald zouden zijn, vraagt én krijgt Grand Aquila instant mijn volle aandacht. In een mum van tijd is de stress vergeten en laat ik me meeslepen door de bezwerende noten.
Deze Belgen spelen met intense riffs en haast orkestrale arrangementen. Bij momenten voelt het alsof er veel meer volk op het podium staat dan deze vier artiesten. Grand Aquila's nummers wisselen onheilspellende soundscapes af met haast proggy intervals, om dan te verrassen met momenten van dromerige verstilling. Hoewel deze Dunk! band pas in 2020 werd opgestart, staat dit viertal meer dan overtuigend op het podium. Een geslaagde kennismaking. Beluister zeker het mooie ‘Vestiges’, hun meest recente release.
YEAR OF NO LIGHT
Eens opgewarmd is het aan Year of No Light. Ik zag deze band begin 2023 aan het werk in Magasin 4. Onder de indruk van hun kunnen, vond ik het niet meer dan passend om mijn concertjaar ook met hen af te sluiten. Het zestal uit Bordeaux maakt al meer dan 20 jaar meeslepende, instrumentale muziek die inspiratie vindt in sludge, psychedelische post-rock, shoegaze, doom en zelfs drone. Met zo'n combinatie van genres was mijn gedachte dan ook: 'Hoe ga ik hier in godsnaam iets over vertellen?'.
Laat me starten door te zeggen dat het werk van YONL een echte luisterervaring is. Niets in deze songs is wat het lijkt. Elk nummer neemt je mee door een veelvoud aan stijlen en houdt je aandacht vast tot aan de laatste seconde. Niet per se door luid of hard te zijn, wel door pure inventiviteit en creativiteit.
Het eerste nummer van de set, 'Hiérophante', start met een opbouw om u tegen te zeggen. Met zijn twee drummers en drie gitaristen beukt de band in op het publiek. Verzet is zinloos. Ik kan me enkel laten meevoeren door deze lang uitgesponnen opener. Ongenadig gaat het zestal verder met het sludgy, bijna vuile 'Objurgation'. Een explosie van riffs volgt. Tijdens publiekslieveling 'Alètheia' denk ik op adem te kunnen komen, maar niets is minder waar. 'Virtuoos geweld' is de term die in me opkomt. Deze artiesten verplichten je om al je verwachtingen los te laten en te meanderen op hun creaties. Afsluiten gebeurt met het epische, bijna 13 minuten lange 'Stella Rectrix', dat de nekspieren nog een laatste keer laat aanspannen. Dit is genieten.
Met dank aan fotograaf Hugues de Castillo.
Donderdag 7 december 2023, Botanique (Brussel, BE) | Tekst: Laura B | Foto's: Hugues de Castillo