Ville Valo. Als je die naam begin jaren 2000 zei ging menig gothic tienerhart sneller kloppen. HIM was na de hit Join Me in 1999 en hun tweede album Razorblade Romance niet meer weg te denken uit de alternatieve hitlijsten. In 2017 hield de band er na 22 jaar mee op. Hoewel een reünie er volgens frontman Ville Valo voorlopig nog niet in zit, heeft de beste man niet stilgezeten. Met een de EP Gothica Fennica Vol. 1 en zijn eerste soloalbum Neon Noir op zak toert Ville Valo (tegenwoordig onder de naam VV) door Europa. Op maandag 20 februari was een uitverkocht Paradiso aan de beurt. Houdt Ville Valo ons nog steeds ‘right here in his arms’?
Kaelan Mikla Als support heeft VV de IJslandse art-punk band Kaelan Mikla meegenomen. Het drietal mengt zware bas en synthesizer sounds met melodische zang en… geschreeuw en gekrijs. Dat zeg ik niet om lelijk te doen over de vocale kunsten van vocalist Laufey Soffía Þórsdóttir, maar daadwerkelijk wat er zo nu en dan, soms live en soms gek genoeg van tape, door de zaak klinkt. De reactie op de band is wisselend. De één lijkt er helemaal in op te gaan en de ander wacht het uit.
Ville Valo Wanneer de man van het uur, Ville Valo, dan eindelijk samen met zijn band het podium betreedt, is de reactie alles behalve wisselend. Al wanneer het Heartagram logo achter het podium oplicht klinkt er gejuich, maar dat is nog niks vergeleken bij het oorverdovende gegil wanneer Mr. Lovemetal zich laat zien. In een zaal die voornamelijk is gevuld met dertigers ligt de leeftijd inmiddels misschien hoger dan tijdens de hoogtijdagen van HIM, maar even gilt iedereen de longen uit het lijf als de 15-jarige goth-pubers die ze ooit waren. Een enkeling valt zelfs flauw.
Ville Valo lijkt er zelf ook de lol wel van in te zien en goedlachs zoekt hij meteen het publiek op. Met Echolocate Your Love, de opener van het album Neon Noir trapt VV de show af. Niet geheel onverwacht draagt meer dan de helft van de fans vanavond HIM shirts, maar ook het nieuwe werk van VV wordt luidkeels meegezongen. Tenminste dacht ik het enthousiaste meezingen wel als luidkeels te kunnen bestempelen tot de eerste HIM track van de avond, The Funeral Of Hearts voorbij komt en het publiek op bepaalde momenten Ville Valo weet te overstemmen.
De set die VV speelt bestaat voor de helft uit solowerk en voor de helft uit HIM-nummers. Om-en-om krijgen we oud en nieuw werk voor onze kiezen en hoewel het publiek nergens het enthousiasme verliest zijn het toch HIM-tracks als Right Here In My Arms, Buried Alive By Love en uiteraard DE hit Join Me die vanavond de meeste meezingers weet te trekken.
Ville Valo zelf is nog altijd goed bij stem. De muziek en vocalen op zijn soloplaat klinken niet veel anders dan wat we van HIM gewend zijn en ook op het podium mengen de tracks van VV en HIM zich prima. De band weet goed te overtuigen, al oogt het optreden wel wat statisch. Ville zelf staat voor het grootste deel van de show op de rand van het podium en zoekt het publiek daar op, maar wel de hele tijd op dezelfde plek. De rest van de band blijven ook braaf op hun plek staan. Het klinkt allemaal zeer goed en het is echt heel tof om die oude HIM-hits live voorbij te horen komen, maar een beetje meer beweging, zeker van de andere bandleden uit, was leuk geweest.
Na maar liefst 18 tracks in anderhalf uur tijd neemt VV met een toegift bestaande uit wederom twee Neon Noir tracks en twee HIM-tracks afscheid van het publiek in het Amsterdamse Paradiso, waar ook na anderhalf uur het enthousiasme er nog niet minder op is geworden. Ook hier blijkt uit de reactie op Poison Girl nog maar eens dat de fans HIM nog altijd in hun hart houden… In Joy and Sorrow.
Maandag 20 februari 2023 (Paradiso, Amsterdam) | Tekst: Jeroen Verel Foto's: Jessica Santiago Lopez