Ik denk dat ik al mijn favoriete bands intussen al 5 keer of meer heb gezien. Maar er is natuurlijk altijd één uitzondering. En bij mij is dat The Story So Far. Deze Amerikaanse band maakt helaas niet zo vaak de oversteek naar Europa. Vorig jaar stonden ze wel nog in het voorprogramma van Blink-182, maar nu kwamen ze ein-de-lijk terug met een headline tour. Dat was toch alweer geleden van 2018, toen ook in de Trix!
Angel Du$t
Er was deze keer één voorprogramma mee: Angel Du$t. Ik kende ze zelf nog niet, maar het werd al snel duidelijk dat er zich toch wat fans in het publiek bevonden. Frontman Justice Tripp had duidelijk naar het weerbericht gekeken en wist dat dinsdag de koudste dag van de week werd. Hij kwam namelijk het podium op met een bivakmuts. Hij had gelukkig zelf snel door dat de zaal voldoende warm was en trok deze na enkele liedjes weer uit. Tijdens hun set, die ongeveer een half uur duurde, ramden ze er een heleboel songs doorheen. (Als je op Spotify kijkt, zie je ook dat hun liedjes vaak niet langer dan 2 minuten duren dus dat verklaart dat ook weer).
Tripp deed hun set aanvoelen als zo'n typische kleinschalige show waarbij het publiek af en toe zelf in de micro mocht schreeuwen. Hij begaf zich niet zelf in het publiek maar kwam toch een aantal keer tot aan de barrier om enkele gretige fans enkele slagzinnen te laten zingen. Een leuke toevoeging want er waren duidelijk enkele heel enthousiaste fans in het publiek aanwezig. Voor de laatste song op hun setlist werd de micro zelf volledig overgelaten aan het publiek en stond de zanger een beetje alsof te doen op het podium. Een beetje een raar einde maar de fans konden zich er wel in vinden dus dat is het belangrijkste!
The Story So Far
En dan was het zaaltje zo goed als vol om 21u15 voor The Story So Far. Ook hier had de frontman (Parker Cannon) meekregen dat het niet zo warm was: hij verscheen met een dikke leren jas op het podium. Nu ja, als je de hele set praktisch stil gaat staan, heb je het misschien ook niet zo warm. Je denkt misschien: huh, een poppunk band waarbij de zanger niet beweegt? Jawel, het bestaat! Maar oké, we zijn dit intussen gewoon van The Story So Far. Gelukkig maakt hun energieke muziek en sterke vocals dat helemaal goed! En ook het publiek liet dit niet aan hun hart komen, want waar het op het podium ontbrak aan energie, werd dat in de rest van de zaal dubbel zo goed goedgemaakt.
Met een setlist die vooral uit nieuwe nummers bestond, was dit toch opvallend. Hun laatste release, I Want To Disappear, werd eind juni uitgebracht en het publiek had hier duidelijk al veel naar geluisterd. Dit neemt natuurlijk niet weg dat het vooral de oude songs waren die iedereen naar het hoogste level van energie brachten. Tussen nieuwelingen zoals Big Blind, All This Time en Letterman werden ook klassiekers zoals Empty Space, Things I Can't Change en Solo gespeeld. Mijn hoogtepunt was Roam, wat toch een geweldige plaat blijft hé!
Tijdens het begin van deze tour werd afgesloten met White Shores, maar ze moeten toch begrepen hebben dat afsluiten met een ouder liedje beter werkt. Ze brachten dan ook Nerve, wat op heel wat bijval kon rekenen. Hoewel ze aankondigden dat dit hun laatste song zou zijn, was het toch stilletjes hopen dat Quicksand nog aan bod kwam. Kijk, je moet een beetje geluk hebben met The Story So Far. Als ze er zin in hebben, spelen ze deze fan favorite. Doorheen de avond werd wel duidelijk dat de band zich amuseerde op het podium, dus de hoop groeide alleen maar doorheen de set. En jawel hoor... na wat geschreeuw van het publiek (nee, TSSF was niet van het podium gegaan zoals dat vaak het geval is bij encores), moesten ze toch toegeven. Bij de eerste noten van Quicksand ontplofte de zaal nog eens volledig. Vooral de moshpit vooraan was extatisch (waaronder ik, ja). Dit was de afsluiter die iedereen nodig had. Keihard een laatste keer knallen; wat een feestje!
Na afloop voorzag de Trix nog een gratis aftershow van het jonge geweld Spare Kid in het Trix Café, dus dat was wel fijn. Helaas was deze meid al vroeg op en moest ze ook de volgende ochtend weer op een onmenselijk uur uit de veren, dus deze keer moest ik de show aan me laten voorbijgaan. Maar toch even zeggen: chapeau Trix om dit nog te organiseren!
Dinsdag 5 november 2024, Trix (Antwerpen | Tekst: Maui Vindevogel, Foto's: Cathy Verhulst